پيدائش 43 - Muslim Sindhi Bible

يوسف جي ڀائرن جو مصر ڏانهن ٻيو سفر

¹ ڪنعان ملڪ ۾ ڏڪار تمام سخت ٿيندو ويو.

² جڏهن هنن اهو کاڌو کائي کپائي ڇڏيو جيڪو مصر مان آندو هئائون، تڏهن سندن پيءُ چين تہ ”وري وڃو ۽ اسان جي لاءِ ڪجھہ اناج خريد ڪري اچو.“

³ تڏهن يهوداہ کيس چيو تہ ”انهيءَ ماڻهوءَ اسان کي سختيءَ سان چتاءُ ڏنو هو تہ ’جيڪڏهن اوهان جو ڀاءُ اوهان سان نہ هجي تہ منهنجي سامهون نہ اچجو.‘

⁴ سو جيڪڏهن توهين اسان جي ڀاءُ کي اسان سان گڏ موڪليو ٿا تہ پوءِ اسين وڃي اوهان جي لاءِ کاڌو خريد ڪري اينداسين.

⁵ پر جيڪڏهن توهين نہ ٿا موڪليو تہ پوءِ اسين نہ وينداسين، ڇاڪاڻ تہ هن ماڻهوءَ اسان کي چيو هو تہ ’جيڪڏهن اوهان جو ڀاءُ اوهان سان نہ هجي تہ منهنجي سامهون نہ اچجو.‘“

⁶ يعقوب چيو تہ ”اوهان مون سان اها جٺ ڇو ڪئي جو هن کي ٻُڌايوَ تہ ’اسان جو ٻيو بہ هڪڙو ڀاءُ آهي.‘“

⁷ هنن وراڻيو تہ ”انهيءَ ماڻهوءَ اسان کان ورجائي ورجائي اسان ۽ اسان جي خاندان جي باري ۾ پڇيو پئي. هن پڇيو ٿي تہ ’ڇا اوهان جو پيءُ اڃا جيئرو آهي؟ ڇا اوهان جو ٻيو بہ ڪو ڀاءُ آهي؟‘ اسان تہ رڳو هن جي سوالن جا جواب ڏنا. اسان کي ڪهڙي خبر هئي تہ هو چوندو تہ ’وڃي پنهنجي ڀاءُ کي وٺي اچو.‘“

⁸ پوءِ يهوداہ پنهنجي پيءُ يعقوب کي چيو تہ ”ڇوڪر کي مون سان ڇڏيو تہ اسين اُٿي روانا ٿيون، تہ جيئن اسين، توهين ۽ اسان جا ننڍڙا ٻار مرڻ کان بچون.

⁹ آءٌ هن جو ضامن آهيان. توهين منهنجي ئي هٿان اهو موٽائي وٺجو. جيڪڏهن آءٌ هن کي وري آڻي توهان جي اڳيان حاضر نہ ڪريان تہ پوءِ آءٌ عمر ڀر توهان جو ڏوهاري ٿيندس.

¹⁰ جيڪڏهن اسين دير نہ ڪريون ها تہ هن وقت تائين اُتان جا ٻہ چڪر لڳائي چڪا هجون ها.“

¹¹ تڏهن سندن پيءُ يعقوب کين چيو تہ ”جي ائين آهي تہ پوءِ گھٽ ۾ گھٽ هيئن ڪريو جو هن ملڪ جي عمدن ميون مان ڪي پنهنجن ٻورن ۾ وجھو ۽ اهي سوکڙيءَ طور وزير اعظم لاءِ کڻي وڃو. تن ۾ ٿورو سرهو تيل، ٿوري ماکي، کؤنر، مُرَ، پستا ۽ باداميون هجن.

¹² ٻيڻا پئسا بہ پاڻ سان کڻي وڃو، ڇو تہ جيڪي پئسا اوهان جي ٻورن ۾ موٽائي وڌا ويا هئا سي ضرور واپس ڪريو، متان اها ڀُل چُڪ ٿي هجي.

¹³ پنهنجي ڀاءُ کي پاڻ سان گڏ وٺي جلدي انهيءَ وزير اعظم وٽ موٽي وڃو.

¹⁴ شال قادرِمطلق خدا انهيءَ کي اوهان تي مهربان ڪري، تہ جيئن هو بنيامين ۽ اوهان جي ٻئي ڀاءُ کي اوهان سان گڏ ڇڏي ڏئي. باقي جيڪڏهن آءٌ بي‌اولادي ٿيان تہ ٿيان.“

¹⁵ پوءِ هنن سوکڙيون ۽ ٻيڻا پئسا کنيا ۽ بنيامين کي ساڻ ڪري مصر ڏانهن روانا ٿيا. اتي پهچي هنن پاڻ کي يوسف جي اڳيان وڃي حاضر ڪيو.

¹⁶ جڏهن يوسف بنيامين کي انهن سان گڏ ڏٺو، تڏهن پنهنجي گھر جي منتظم کي چيائين تہ ”هنن ماڻهن کي منهنجي گھر وٺي وڃ ۽ ڪو جانور ڪهي کاڌو تيار ڪر، ڇو تہ اهي منجھند جي ماني مون سان گڏ کائيندا.“

¹⁷ سو انهيءَ منتظم ائين ئي ڪيو جيئن کيس حڪم مليو ۽ انهن کي يوسف جي گھر وٺي ويو.

¹⁸ هاڻي جڏهن کين يوسف جي گھر ۾ آندو ويو تڏهن هو ڊڄي ويا. هنن سوچيو تہ ”انهن پئسن جي ڪري اسان کي هتي وٺي آيا آهن جيڪي پهرئين دفعي اسان جي ٻورن ۾ وڌا ويا هئا. هو ڪو بهانو ڳولي اسان تي حملو ڪندا، اسان کي پنهنجو غلام بڻائيندا ۽ اسان جا گڏهہ بہ اسان کان ڦري وٺندا.“

¹⁹ سو هو يوسف جي منتظم جي ويجھو آيا ۽ گھر جي دروازي وٽ چيائونس تہ

²⁰ ”سائين! اسان جو عرض ٻڌو. اسان پهريائين بہ کاڌو خريد ڪرڻ آيا هئاسين،

²¹ پر جڏهن اسين هڪ جاءِ تي رات جو ترسياسون ۽ پنهنجا ٻورا کولياسون تڏهن ڏٺوسون تہ اسان مان هر ڪنهن جا پئسا، اوتري جا اوترا، سندس ٻوري جي منهن ۾ پيا آهن. سو اهي اسين موٽائي پاڻ سان کڻي آيا آهيون.

²² اسان کاڌو خريد ڪرڻ لاءِ ٻيا بہ پئسا آندا آهن. اسان کي خبر ناهي تہ ڪنهن اسان جا پئسا اسان جي ٻورن ۾ وڌا هئا.“

²³ منتظم چين تہ ”اوهين دلجاءِ ڪريو، ڊڄو نہ. ضرور اوهان جي ۽ اوهان جي پيءُ جي خدا ئي اوهان جي ٻورن ۾ خزانو وڌو هوندو. اوهان جا پئسا مون کي ملي چڪا.“ پوءِ هو شمعون کي ڪڍي انهن وٽ وٺي آيو.

²⁴ منتظم کين يوسف جي گھر ۾ اندر وٺي آيو. هن کين پاڻي ڏنو تہ جيئن هو پنهنجا پير ڌوئين ۽ سندن گڏهن کي گاهہ داڻو ڏنائين.

²⁵ پوءِ انهن اها سوکڙي تيار ڪري رکي تہ منجھند جو جڏهن يوسف اچي تہ کيس ڏجي، ڇو تہ کين ٻڌايو ويو هو تہ ”اوهان جي ماني هتي آهي.“

²⁶ جڏهن يوسف گھر ۾ آيو تڏهن اها سوکڙي جيڪا هنن وٽ هئي سا وٽس کڻي آيا ۽ زمين تي جھڪي کيس سلام ڪيائون.

²⁷ يوسف کين کيڪار ڪئي ۽ کانئن پڇيائين تہ ”اوهان جو پيرسن پيءُ ڪيئن آهي جنهن جو اوهان ذڪر ڪيو هو؟ ڇا هو اڃا جيئرو آهي؟“

²⁸ هنن جواب ڏنو تہ ”توهان جو ٻانهو، اسان جو پيءُ چڱو ڀلو آهي ۽ اڃا حيات آهي.“ پوءِ هو وري هن جي اڳيان جھڪيا.

²⁹ جڏهن هن اکيون کڻي نهاريو ۽ پنهنجي سڳي ڀاءُ بنيامين کي ڏٺو، تڏهن چيائين تہ ”اوهان جو ننڍو ڀاءُ هي آهي، جنهن بابت اوهان مون کي ٻڌايو هو؟“ پوءِ هن کي چيائين تہ ”ٻچا، شل خدا تو تي پنهنجو فضل ڪري!“

³⁰ تڏهن اوچتو يوسف تڪڙو تڪڙو پنهنجي ڪمري ۾ گھڙي ويو، ڇو تہ ڀاءُ کي ڏسي دل ڀرجي آيس ۽ ڳوڙها وهڻ تي هئس. ڪمري ۾ وڃي هو رنو.

³¹ پوءِ پنهنجو منهن ڌوئي ٻاهر نڪري آيو ۽ پاڻ کي سنڀالي چيائين تہ ”ماني کڻي اچو.“

³² تڏهن هنن يوسف لاءِ ڌار ۽ انهن ڀائرن لاءِ ڌار ماني آڻي رکي. جيڪي مصري انهيءَ دعوت ۾ شريڪ هئا تن لاءِ بہ ڌار ماني رکي ويئي، ڇو تہ عبرانين سان گڏ کائڻ کي مصري ڪراهت جهڙي ڳالهہ ڪري سمجھندا هئا.

³³ جڏهن يوسف جي ڀائرن کي يوسف جي اڳيان ترتيبوار پنهنجي عمر جي ننڍ‌وڏائيءَ مطابق ويهاريو ويو، تڏهن هو عجب ۾ پئجي هڪٻئي ڏانهن نهارڻ لڳا.

³⁴ يوسف پاڻ وٽان هنن ڏانهن ٿالهيون ڀري موڪليون، پر بنيامين جي ٿالهيءَ ۾ ٻين کان پنجوڻو حصو هو. اهڙيءَ طرح هنن ساڻس گڏ کاڌو پيتو ۽ خوشي ملهائي.