Methelokên 8 - Methelokên Hezretê Silêman 1947

Bir 8

¹ Ma eqilmendî ban na ke, û şebrezayî bi dengekî bilind na peyive?

² Ew li ser rê û di nav kûçe û kolanan de rawestiyaye;

³ Li pêşiya dergehan, li devê bajêr ban dike û dibêje:

⁴ Mirovino, ez banî we dikim, qîrqîra min ji bona kurê insana ye.

⁵ Peyayên gêj, çavê xwe vekin, û yên bêhiş, hînî eqilmendiyê bibin.

⁶ Guh bidin, ji ber ko tiştine mezin dikim bibêjim û lêvên min vedibin da ko dersa rastiyê pêş we bikim.

⁷ Ji ber ko devê min divê rastiyê bêje û ji kufirê xwe bide paş;

⁸ Gotinên devê min hemî rast in, û di nav wan de tiştekî kirêt û nedirist nî ne;

⁹ Mana gotinên min ji bona eqilmendan vekiriye û rast in; ji bona yên ko zanîn seh kirine.

¹⁰ Qedrê pendên min ji zîv û peran çêtir bigirin û bizanin ko zêrê hêjatir di zanînê de ye;

¹¹ Ji ber ko eqilmendî ji mirariyan hêjatir e, û qîmeta wê ji her tiştên xwedîbiha girantir e.

¹² Min, eqilmendî û şehrezayî ji xwe re kiriye xênî û dizanim şîretine rind bidim.

¹³ Tirsa Xwedê, ji xirabiyê nefirîn e; çavbelî û pozbilindî reya neçeyiyê ye, û ez neyarê devê xwar û derewîn im…

¹⁴ Pend û zêrekî yên min in; tevdîr û xurtî destê min de ne.

¹⁵ Mîr bi min hikmê xwe dajon û hakim jî emrên xwe yên li gora edaletê didin;

¹⁶ Bi min sermiyan, mezin û hemî serekên cihanê karê xwe digerînin.

¹⁷ Ez, hejî yên ko ji min hez dikin, dikim; û yên ko li min digerin min pevda dikin.

¹⁸ Dewlemendî û serfirazî li nik min in; malên payedar û edalet.

¹⁹ Fêkiyên di min ji zêrê zer çêtir in; û hatinên di min ji zîvê pak bikêrhatîtir in.

²⁰ Ez li ser reya edaletê dimeşim; li nav şîvereyên rastiyê;

²¹ Ji bona dayîna xweşiyê ji yên re ko hejî min dikin û ji bon tejikirina gencîneyên di wan.

²² Xwedê di desipêkê de ez xuliqandim, ji çîredestiyên wî ên kevintir jî, berîtir û pêşdetir.

²³ Ez hatime afirandin ji payedariyê û wê da, berî xuliqandina erdê.

²⁴ Ez za me dema ko hêj tu kortal tu ne bû û tu kaniyên têr av.

²⁵ Beriya ko çiyan cihê xwe de qahim bibin û beriya ko gir hebûn; ez hatime heyînê;

²⁶ Wî hêj erd û tiştên ko li ser wan e û destpêka ax û çiyan ava ne kiri bû.

²⁷ Gava wî ezmanan pêkdianî ez lê bûm, gava ko li ser rûyê kortala xîzek dikişand;

²⁸ Çaxa ko Wî ewir li ezmanan dida sekinandin û kaniyên kûrahiyan dixurtandin;

²⁹ Gava Wî sînorên behran datanî, ta ko avên di wan derbazî qeraxên axê ne bin, û çaxa binyadên erdê qahim dikirin;

³⁰ Ez li ba wî hostekar bûm, min bihna Wî vedikir û ez li ber dilê Wî şîrîn bûm û min di pêşiya wî de dileyist û ez pê şa dibûm;

³¹ Ez li ser erdê Wî bihnvekirî dibûm û di nav zaroyên insana de kêfa min dihat.

³² Nexwe, kurên min, guh bidin min; bextiyar in yên ko didin ser reya min…

³³ Bibihîsin, fêrî pendên min bibin da ko bîrewer bibin û wan ma vêjin piştguhê xwe.

³⁴ Bextiyar e mirovê ko min dibihîse, û hero çavnêriya deriyê mala min dike û lê nobeldar e…

³⁵ Lewma, yê ko min peyda dike, jiyînê peyda dike û digehe dilovaniya Xwedê.

³⁶ Lê yê ko bi min kên aniyê dike, canê xwe diêşine; û heçî yên ko ji min dinefirin, hejî mirinê dikin.