Methelokên 6 - Methelokên Hezretê Silêman 1947

Bir 6

¹ Kurê min, heke tu kefîlê cîranê xwe bûyî, heke te ji bona kesekê gotina xwe dayî,

² Heke tu bi gotina devê xwe pêgirêdayî bûyî, an bi axaftina xwe hatiyî girêdan,

³ Cehda xwe bike, kurê min, û xwe xelas bike, ji ber ko tu ketiyî destê xelkê, lezê bi xwe de, nav di wan de û stoyê xwe bifilitîne;

⁴ Bila xew ne keve çavê te û çavên te ne yin girtin;

⁵ Xwe serbest bike weke xezala ko ji lepê nêçîrvana xwe aza dike, mîna çûkê ko ji destê teyirvana xwe difilitine.

⁶ Here nik mûriyan, mirovê tiral, li rê û xabata wan binêre û bibe eqilmend.

⁷ Her çend jî mîr, sermiyan û serbendên wan nî ne,

⁸ Di havînê de xwarina xwe pêktînin û di dema bênderan de zadê xwe kom dikin.

⁹ Tiralo, heta kengê rakevî? Tu kengê ji xewa xwe hişyar bibî?

¹⁰ Erê, hinik din raze, gaveke dî biponije, bihneke din zendên xwe deyne ser hev û du, heta ko bikari bi xew biçî…

¹¹ Û belengazî weke peyayekî gerok bi ser te de wê bê û nêz û birçîtî mîna şerûtekî wê dirêjî te bikin.

¹² Mirovê xirab, mirovê bêkêr dimeşe û devê wî xwar e;

¹³ Çavên xwe dişkînîne û bi pê û tiliyên xwe dipeyive;

¹⁴ Di dilê wî de xirabî heye û qesda neçeyiyê dike û xelk bi destê wi pev diçin.

¹⁵ Ji lewre, helaket bi derbekê lê bikeve û ew bi lez dê bişkê û tu xelasiya wî nî ne.

¹⁶ Xwedê ji van şeş tiştan dixeyide û nifiran li yê heftan dike:

¹⁷ Çavên bel, zimanê derewîn, destê ko xwîna bêçareyan direjîne,

¹⁸ Dilê ko li bêbextiyê digere û piyên ko di qesda karên xerab de xwe dilezînin,

¹⁹ Şahidê zor yê ko derewan dike û yê ko fesadiyê têxe di nav kek û biran.

²⁰ Kurê min, bide pey emrên bavê xwe û dev ji pendên deya xwe bermede.

²¹ Ev bila di dilê te de cih bigirin û bi stoyê te ve girêdayî bin.

²² Gava tu diçî ew ê rêberiya te bikin, gava tu radikevî ew ê te biparêzin û gava tu hişyar dibî ew ê bi te re baxêvin.

²³ Ji ber ko tenbî fanûsek e, qanûn ronahiyek e, û tekdîrên terbiyekirinê reya jiyînê ye:

²⁴ Ew ê, te ji jinên xerab biparêzin û ji zimanên wan ên şîrîn bisitirînin.

²⁵ Bermede ko spehîtiya wê dilê te birevîne û me keve dava mujankên di wê.

²⁶ Ji derdê qehbikekê mirov dibe hewcedari nanê tisî, û jinikeke zinakar nêçîrvaniya giyanê mirovan ê delal dike.

²⁷ Ma dibe ko mirov agir têxe koşa xwe û pê can û cilên wî ne şewitin?

²⁸ Ma kesek dikare bê ko piyên xwe bişewitîne, li ser agirê sor bimeşe?

²⁹ Halê mirovê ko nîzingî jina yekî bûye jî wilo ye, yê ko dest avêtiyê tu caran ji cezayê xelas na be.

³⁰ Dizê ko ji birçîna didize bêsûç na yê hesibandin;

³¹ Û heke hatiye girtin, bihayê tistê dizî bi heft qatan jê tête standin û bi ser ve hûr û mûrên mala di wî jî, ji dest diçin.

³² Lê yê ko bi jinikekê zinayê dike yekcar bêeql e, û ji xwe yê ko dixwaze xwe winda bike, wilo dike;

³³ Helaket û şermisarî para wî ne, û ew êdî ji rûreşiyê xelas na be.

³⁴ Ji ber ko dexis mirovan diqehirîne û ew di dema tolvekirinê de bêrehim dibin;

³⁵ Ew, êdî li zêr û zîvan na nêre û bi çiqasî bê tir jî bikî; qîma xwe pê na yê ne, doz û dehwa xwe dike.