Methelokên 28 - Methelokên Hezretê Silêman 1947

¹ Peyavê xirab baz dide; bê ko kes bikeve pey wî; lê dilpak mîna şêrekî ciwan dilqewîn e.

² Heke xelkê welatekî serxwerabûn sermiyan pir dibin; lê di destê mirovekî zana û eqilmend de welat payedar dibe.

³ Mirovekî belengaz yê ko zer dide bêçareyan, mîna teyroke e ko pê zad xira dibe.

⁴ Yê ko guh ne de qanûn û nizaman pesnê mirovên xirab dide; lê yên ko qedrê qanûnê digirin jê dixeyidin.

⁵ Yê ko xirabiyê dikin edalet çiye seh na kin; lê yê ko li Xwedê digerin bîrî her tiştî dibin.

⁶ Belengazê ko li ser reya xwe a rast dimeşe; çêtir e ji dewlemendê ko dide ser reya xwar.

⁷ Yê ko bindestiya qanûn û nizaman dike kurikekî bijîr e; lê yê ko diçe nik sefîhan bavê xwe rûreş dike.

⁸ Yê ko bi faiz û mirabiheyê malê xwe bêtir dike; ji bona mirovê ko feqîrdost e, ew mal berhev kiriye.

⁹ Heke yekî rûyê xwe ba dide ta ko dengê qanûnê me bihîse; diayê wî jî mekrûh e.

¹⁰ Yê ko mirovên rast dike ji rê derîne; dikeve çala ko kolaye; û mirovên pak mîratxwerên bextiyariyê ne.

¹¹ Dewlemend bawer dike ko eqilmend e; lê belengazê hişyar wî diceribîne.

¹² Gava eqilmend serfiraz dibin, şahî û şahînetek e; lê gava mirevên xirab serê xwe radikin; (bila) xelk xwe veşêrin.

¹³ Yê ko emelên xwe ên xirab inkar dike (divê bizane) ko jê na yê; lê yê ko pê mukir tê û toban dike; digehe rehmê.

¹⁴ Bextiyar e mirovê ko tirsa (Xwedê) her di dilê wî de ye; lê yê ko dilhişk dibe dikeve helaketê.

¹⁵ Peyayê xirab yê ko bûye sermiyanê miletekî feqîr mîna şêrek e ko erênan dike û weke hirçekî birçî ye.

¹⁶ Qralê bêeqil hema xedariyê dike; lê yê ko ji cavbirçîtiyê hez na ke; hikmê xwe payedar dike.

¹⁷ Yê ko xwîniyê mirovekî ye heta gora xwe wê baz bide; û (bila) kes wê me sekinêne.

¹⁸ Yê ko li ser reya bext û namûsê dimeşe dige he felatê; lê yê ko li ser reyân xwar digere carekê wê bikeve.

¹⁹ Yê ko erdê xwe cot dike têr nan dixwe; lê yê ko dide pey xiyalên pûç têrî birçîtiyê dibe.

²⁰ Mirovekî xwedîbext zehf qencî u bereketê dibîne; lê yê ko bi qesda dewlemendbûnê xwe dilezîne, dawî dikeve belayekê.

²¹ Na be ko mirov guh bide xuyandariya xelkê; û carna mirov ji bona perçeke nan gunehkar dibe.

²² Yê ko ber bi dewlemendiyê; xwe dilezîne û hesûd e; ni zane ko tengasî dikare bê pêrgîna wî.

²³ Li dawiyê, di pêşçavê xelkê de, mirovê ko yekî diêşîne çêtir e ji mirovê ko ji derewan jê re bi dev şîrîn dike.

²⁴ Yê ko malê dê û bavê xwe didize û dibêje ev ne tu guneh e; hevalê xiraba ye.

²⁵ Nefsmezinî rêdide pevçûnê; lê yê ko xwe dispêre Xwedê kamiran dibe.

²⁶ Yê ko pişta xwe bi eqilmendiya xwe dişidîne sersem e; lê yê ko li ser reya eqilmendiyê dimeşe digehe felatê.

²⁷ Yê ko arîkariya belengazan dike na keve tengasiyê; lê yê ko (di pêşiya bêçareyan de) çav û guhê xwe digire dikeve laneta xelkê.

²⁸ Gava mirovên xirab serê xwe radikin xelk xwe vedişêrin; lê gava ew winda dibin, pakdil zehf dibin.