Methelokên 24 - Methelokên Hezretê Silêman 1947

¹ Me de pey mirovên xirab û me be minêkarî hevaltiya wan;

² Ji ber ko kirina xirabiyê qesda dilê wan e, û lêvên wan neçeyiyê dibêjin.

³ Malek bi eqilmendî tête ava kirin û bi hişyarî tête parastin.

⁴ Bi şehrezayî mezelên xaniyan tejî hûr û mûrên hêja û qîmetdar dibin.

⁵ Mirovekî eqilmend xurt e; û mirovekî hişyar zexm û xwedîqidret e.

⁶ Mirov divê bi hisab şer bike û li wê ko şîretker zehf in, serfirazî heye.

⁷ Ji bona dînokan eqilmendî gelek bilind e; di civata hakiman de ew devê xwe venakin.

⁸ Ji peyayê re yê ko kirina xirabiyê dide eqlê xwe mizawir tête gotin.

⁹ Qesdekî xerab; dînîtî û gunehkarîyek e; û xelk ji qeşmer û tevzekeran diqehirin.

¹⁰ Yê ko di tengiyê de sistiyê dike ne xurt e.

¹¹ Peyayên ko dikin bikujin xelas bike û dest ji peyayên ko dikin şerjê bikin bermede . . .

¹² Heke, te ev ne kir û got; xwezî, me ne dizanî . . . Ma yê ko dilan diceribîne ev ne dîtiye? Yê ko canê te diparêze pê ni zane? û li her kesî li gora emelê wî venagerîne . . .

¹³ Bixwe, kurê min, hingivî; ji ber ko ev baş e; hingiviyê daweriwandî; û ezmandevê te bila pê şîrîn be.

¹⁴ Û wilo jî eqilmendî ji bona canê te pak e; heke te ew peyda kir, rojên te rewşen bibin û hêviya te pûç na be.

¹⁵ Di pêşiya devê deriyê dilpakan de, mîna mirovên pîs kemîna deymene; û cihên wêsihandina wan xira me ke.

¹⁶ Ji ber ko mirovekî dilpak heft caran dikeve û dîsa radibe; lê peyê xiraban kûr dikevin perîşaniyê.

¹⁷ Ko dijminê te ket, bila dilê te pê şa me be û bi perîşaniya wî kêfxweş me be.

¹⁸ (Jê hisaban bike); bi tirsa ko Xwedê dikare bibîne û pê aciz bibe û dev ji êşandina wî berde

¹⁹ Ji ber mirovên ko xirabiyê dikin me enire; û wan jî me ecibîne.

²⁰ Ji ber ko yên xirabdestiyê bê hêvî ne û çira wan zû ditemire.

²¹ Kurê min, Ji Xwedê û ji qralan bitirse; û têkilî teşxelekeran me be.

²² Ji ber ko bela bi derbekê bi ser wan de wê bê û kî dizane bi çi awayî dê bêne êşandîn.

²³ Ev ji gotinên eqilmendan e. Ne baş e ko mirov di hikimkirinê de guh bide meqamê dehwadaran.

²⁴ Yê ko ji mirovekî xirab re dibêje: tu adil î! . . . Xelk jê nefiran dikin, milet lê lanetan dikin.

²⁵ Lê yên ko wan diêşînin, têne pesinandin û bextiyari weke rehmetekê bi ser wan de tê.

²⁶ Bersîveke rast mîna maçeke şîrîn e.

²⁷ Ji der ve karê xwe pêk bîne, zeviya xwe cot bike; û du wan, tu ê mala xwe ava bikî.

²⁸ Bi eqilsivikî, di heqê xelkê de şehdetiyê me de; ma tu dixwazî bi lêvên xwe xelkê bixapînî.

²⁹ Me bêje; mîna ko wî bi min kiriye ez ê pê bikim; li her kesê li gora emelê wî vegerînim.

³⁰ Ez ji tenişta zeviya mirovê tiral û rezê dînokekî derbaz bûme;

³¹ Û binêr, erd têr stirî bû, muxeylan rûyê erdê girti bûn û dîwar hilweşiyayî;

³² Ko çavê min pê ket; min bala xwe da û ez ji dîtina xwe elimîm;

³³ Tu dixwazî hinik biponijî û hinik rakevî; û zendên xwe piçik deynî ser hev û du da ko razî . . .

³⁴ Û belengazî weke rêvingiyek bi ser te de wê bê û hewcedarî, mîna şerûtekî wê dirêjî te bike.