Methelokên 23 - Methelokên Hezretê Silêman 1947

¹ Heke tu bi yekî mezin re xwarin dixwî, bala xwe bide tiştê ko li pêş te ye.

² Û heke tu zehf xwera yî kêrikek deyne qirika xwe.

³ Minêkarî xwarinên wî ên tamzirav me be; ev xwarineke xapînok e.

⁴ Bi qesda dewlemend bûnê xwe me êşîne, dev jê berde.

⁵ Ma çavê xwe berdidî tiştên ke winda bibin? dewlemendî xwedî per û bask dibe û mîna qertelan ber bi ezmanan ve difire.

⁶ Nanê peyayên çavhar me xwe û mirêkarî xwarinên wî ên çak me be.

⁷ Ji ber ko xwarina wan mîna canê wan kirêt e; ji te re dibêje bixwe û vexwe; lê dilê wî bi tene pak e.

⁸ Pariyên ko te xwariye tu ê vereşînî û tu gotinên xwe ên delal winda bikî.

⁹ Li guhê dînekan tiştek me bêje; ew şehrezayi va gotinên te kêmî xwe dibînin.

¹⁰ Derbazî sînorên kevin me be û me keve zeviyên sêviyan.

¹¹ Ji ber ko sermiyanê wan xurt e; û ew ê doz û dehwa wan safî bike.

¹² Dilê xwe veke pend û dersan; guhbide gotinên zanînê.

¹³ Dest ji terbiyeta zaroyan me kişîne, heke te lê çoyek da, ew pê na mire.

¹⁴ Tu bi çoyekî li wî dixî; lê pê dil û canê di wî ji mirinê xelas dikî.

¹⁵ Kurê min, heke dilê te eqilmend e, pê dilê min jî şa dibe.

¹⁶ Gava lêvên te rastiyê dibêjin pê bihna giyanê min vedibe.

¹⁷ Dilê te bila gunehkaran me ecibîne; lêbelê tirsa Xwedê tim û daim di bîra te de be;

¹⁸ Pê dawiya te baş bibe û hêviya te pûç dernakeve.

¹⁹ Bibihîse, kurê min, eqilmend bibe û dilê xwe bide aliyê rastiyê.

²⁰ Têkilî peyayên ko pir şerabê vedixwin û zehf goşt dixwin me be.

²¹ Ji ber ko serxweş û peyayên xwera belengaz dibin û cilên mirovên xewhebin çirandî ne.

²² Guh bide bavê xwe yê ko rê da jiyîna te û dema pîrbûna wê de, qedrê deya xwe me şkînîne.

²³ Rastiyê bikire lê wê mefiroşe; minêkarî eqilmendî, û pend û şîretan bibe.

²⁴ Bavê mirovekî adil şa ye û yê ko dibe xwediyê kurikekî eqilmend dilşa dibe.

²⁵ Bila dê û bavê te kêfxweş bibin; û bila ya ko tu aniye dinê di şabûniyê de be . . .

²⁶ Kurê min, dilê xwe bide min; û bila çavên te li ser reyên min bên û pê şa bibe.

²⁷ Ji ber ko qehbik çaleke kûr e; û jîna biyaniyan bîreke tenge.

²⁸ Wê mîna nijdevanekî kemînan datîne û pê di nav mirovan de bêbext pirtir dibin.

²⁹ Axîn ji bona kê? Weyla min ê ji bona kê? Pevçûn ji bona kê? Gilî û girîn ji bona kê? Birînine bêhisab ji bona kê? Çavine sor ji bona kê?

³⁰ Ji bona yên ko ji tenişta şûşeyên şerabê ranabin; yên ko li şerabên tevlîhevkirî digerin.

³¹ Me nêre rengê şerabê ê sor, û di badînê de li şiklê wê ê çeleng û yê ko xweş tête vexwarin.

³² Di dawiyê de mîna marekî gez dike û mîna dûpişkekî vedide;

³³ Pê, çavên te li jinên biyaniyan binêrin û dilê te bi awakî fesadîn dê bipeyive.

³⁴ Tu ê bibî mîna mirovê ko li ser rûyê behrê razayî ye, weke peyayê ko li ser serê dîreka gemiyekê raketiye.

³⁵ Li min didin . . . laşê min na êşe . . . Li min xistine . . . ez pê na hesim . . . kengê ez ê ji xewa xwe hişyar bibim? . . . dixwazim ji nû ve vexwim,