Methelokên 20 - Methelokên Hezretê Silêman 1947

¹ Şerab henekker e, vexwarinine xurt têr xirûcir in, yên ko zehf jê vedixwin ne eqilmend in.

² Heybeta Mîra mîna qîrîna şêra ye, yê ko wî dienirîne; qesda canê xwe kiriye.

³ Xwe ji pevçûnê dan alîkî şerefmendî ye, lê bêhiş hemî xwe davêjin teşxelan.

⁴ Tiral dibêje zivistan e û cot na ke; û di wextê paleyiyê de, li zadî digere û tu tişt peyda na ke.

⁵ Daxwaz di dilê mirovan de avine kûr in; lê mirovên hişyar dizane jê bikişîne.

⁶ Piraniya xelkê xwe dipesinînin, lê gelo kî mirovekî pak wê peyda bike.

⁷ Pakdil di reya xwe a rast de, rast dimeşe; kurên di wî pişt wî çiqas bextiyar in.

⁸ Mîrê ko li ser textê edaletê rûniştiye bi çavê xwe hemî xirabiyan radike.

⁹ Kî dikare bibêje: min dilê xwe paqij kiriye û ez ji gunehan safî bûme.

¹⁰ Du texlît şihîn û du texlît pîvan; Xwedê ji her di wan dikerihe.

¹¹ Ji kirinên zarokekî jî tête sehkirin, heke ew ê bibe mirovekî rast û pak.

¹² Guhê ko dibihîse û çavê ko dibîne; her diwan jî Xwedê çêkiriye.

¹³ Ji xewê hez me ke, ta ko belengaz me bî; çavê xwe veke tu ê têr nan bixwî.

¹⁴ Kiriyar dibêje: ne ça baş e, ne baş e; lê ko kirî û çû kêfweş dibe.

¹⁵ Pir zêr û mirarî hene; lê devê zanayan tiştekî qîmetdar e.

¹⁶ Bistîne cilê peyayê ko dike bibe kefîl; û gerewan bibe ji mirovê ko dixwaze bibe kefîlê biyaniyekî.

¹⁷ Nanê ko bi hîlan kete dest, şîrîn tê devê xelkê: lê dawî devê wan tejî kevir bibin.

¹⁸ Daxwaz bi şîretan xurt dibe, ko şer dikî bi hisaban bike.

¹⁹ Yê ko paşgotiniya xelkê dike, nependiyên xelkê dide pêşçavan; têkilî peyayên ko lêvên xwe vedikin me be.

²⁰ Çira mirovê ko lanetan li dê û bavê xwe dike: di tariya kwîr de wê bitemire.

²¹ Mîrata ko bi lez û bez hatiye xistin dest; di dawiyê de bê xeyr û bereket e.

²² Me bêje: ez ê xirabiya wî lê vegerînim; hêvîda rê Xudayê xwe bibe, Ew ê te jê xelas bike.

²³ Xwedê ji kêşanekê bi du texlîtan dikerihe û mêzîneke ne rast, tiştekî kirêt e.

²⁴ Xwedê gavên mirovan dide avêtin; lê gelo mirov dikare reya xwe seh bike.

²⁵ Di kirina weqfê de xweş bide eqlê xwe, û piştî nezrê mitalan me ke.

²⁶ Mîrekî eqilmend kêmbextan belavela dike, û çerxê di ser wan re diborîne.

²⁷ Canê mirovan çira Xwedê ne; roniya wê kûrahiya bedenan kifş dikin.

²⁸ Rastî û pakdilî Qralan diparêze û textê wan bi dilrehmî payedar dibin.

²⁹ Xurtiya xortan rûspîtiya wan e; û porên spî zîneta pîra ye.

³⁰ Êşa birîna ji bona mirovekî xirab dermanek e; herwekî tehliya lêdana ko diçe heta kûrahiya canî.