Methelokên 12 - Methelokên Hezretê Silêman 1947

Bir 12

¹ Yê ko hejî rêz û rêzikan dike ji zanînê hez dike; lê yê ko ji êşa fêrbûnê direve bêhişek e.

² Mirovê qenc digehe qenciya Xwedê; lê mirovê xerab bi destê xwe mala xwe xira dike

³ Mirov bi xirabiyê xurt na be, lê rayê dilpakan tu cara nayê hejandin.

⁴ Jinikeke pakdamen tacê serê mêrê xwe ye; lê ya xirab mîna edaba hestiyên di wî ne.

⁵ Fikr û ramanên pakdilan heq in; lê qesdên mirovên xerab hîle ne.

⁶ Peyivên neçeyan kemîn in; ji bono rijandina xwînê; lê devê mirovên rast xelas û felat e.

⁷ Mirovên xirab dê bêne xistin erdê û winda bibin û xaniyê dilpakan weke xwe bimînin.

⁸ Hêjabûna mirovan li gora eqilmendiya wan e; lê yê dilfesad bêqedr in.

⁹ Çêtir e ko mirov halê xwe bizane û xulamekî wî hebe; û ne ko xwe binepixîne û hewcedarî perçekekî nan be.

¹⁰ Mirovê dilpak çavê heywanê xwe dihemîne; lê dilê mirovên neçak bixwe xedar in.

¹¹ Yê ko erdê xwe cot dike têr nan dixwe; lê yê ko dide pey karên pûç ne tu kes e.

¹² Daxwaza mirovên xirab her xirabî ye; lê rayê salihan berxurdar dibe.

¹³ Mirovê nebaş dikeve dehfilia gotinên xwe ên xerab; lê yê dilpak xwe ji tengiyê xelas dike.

¹⁴ Bi fêkiyên dev û lêvan zehf qencî digehe mirovan û kedê her destekî li gora xebata wî ye.

¹⁵ Bodile reya xwe rast dihesibîne; lê ko guhdide şiretan bîrewer e.

¹⁶ Bêhiş erna xwe di cih de xuyanî dike; lê yê ko heqaretekê vedişêre eqilmend e.

¹⁷ Yê rastdil rastiyê bi serbestiyê dibêje; şahidê derewîn bi gotina xwe xelkê dixapîne.

¹⁸ Yê ko bêtebat dipeyive; mîna şûrekî brîndar dike; lê zimanê eqilmendan dermanê dilan e,

¹⁹ Devê rastbej her payedar e; lê jiyîna zimanê derewîn kurt e.

²⁰ Hîlebazî di dilê mirovên xerab de ye, yên ko neçeyiyê didin eqlê xwe; û şabûnî para mirova ye ko pendê lihevhatinê didin.

²¹ Tu xirabî na gihe pakdilan; lê serê mirovên nerind ji belayê xelas na bin.

²² Xwedê ji devên derewîn dikerihe; lê yên ko rastiyê dikin dilovaniya Wî de ne.

²³ Mirovê eqilmend şehrezayiya xwe vedişêre; lê dîn dînîtiya xwe pês xelkê didin.

²⁴ Destê xebatker sermiyaniyê wê bike; lê para destê tiral xulamîtî ye.

²⁵ Derdê dilan mirovan dihelikînin, lê gotineke xweş şa dike.

²⁶ Mirovê baş rêke çak şanî hevalê xwe dike; lê reya neçeyan wan şaş dike.

²⁷ Mirovê tiral nêçîra xwe jî na qelîne; lê xezîneya mirovan ya hêja xwe tevdan e.

²⁸ Di reya rastiyê de jiyîn heye; û li ser vê şivereyê de mirin nîne.