ရွင္မႆဲ 14 - Myanmar Common Language Zawgyi Version

ဗတၱိ​ဇံ​ဆ​ရာ​ေယာ​ဟန္​ကြယ္​လြန္​ျခင္း

¹ ထို​ကာ​လ​၌​ဂါ​လိ​လဲ​ျပည္​ကို​အုပ္​စိုး​သူ ေဟ​႐ုဒ္​သည္​သ​ခင္​ေယ​ရွု​၏​သ​တင္း​ကို ၾကား​လၽွင္၊-

² ``ဤ​သူ​သည္​ဗတၱိ​ဇံ​ဆ​ရာ​ေယာ​ဟန္​ပင္​တည္း။ သူ​သည္​ေသ​ရာ​မွ​အ​သက္​ျပန္​ရွင္​ေလ​ၿပီ။ သို႔ ျဖစ္​၍​အံ့​ဖြယ္​နိ​မိတ္​လကၡ​ဏာ​မ်ား​ကို​ျပဳ​လ်က္ ရွိ​၏'' ဟု​မိ​မိ​အ​မွု​ထမ္း​အ​ရာ​ထမ္း​တို႔​အား မိန႔္​ေတာ္​မူ​၏။

³ ေဟ​႐ုဒ္​သည္​ညီ​ျဖစ္​သူ​ဖိ​လိပၸဳ​၏​ဇ​နီး​ေဟ​ေရာ​ဒိ ႏွင့္​ပတ္​သက္​၍​ေယာ​ဟန္​ကို​ဖမ္း​ဆီး​ခ်ဳပ္​ေႏွာင္ ကာ​ေထာင္​တြင္​အ​က်ဥ္း​ထား​ခဲ့​၏။-

⁴ အ​ဘယ္​ေၾကာင့္​ဆို​ေသာ္​ေယာ​ဟန္​က ``သင္​သည္ ညီ​ျဖစ္​သူ​၏​ဇ​နီး​ကို​မ​သိမ္း​မ​ယူ​အပ္'' ဟု ဆို​ခဲ့​ေသာ​ေၾကာင့္​ျဖစ္​၏။-

⁵ ေဟ​႐ုဒ္​သည္​ေယာ​ဟန္​ကို​သတ္​လို​ေသာ္​လည္း ယု​ဒ​အ​မ်ိဳး​သား​တို႔​ကို​ေၾကာက္​သ​ျဖင့္​မ​သတ္ ရဲ​ေခ်။ အ​ဘယ္​ေၾကာင့္​ဆို​ေသာ္​သူ​တို႔​သည္​ေယာ​ဟန္ ကို​ပ​ေရာ​ဖက္​တစ္​ပါး​ဟု​မွတ္​ယူ​ေန​ၾက​ေသာ ေၾကာင့္​ျဖစ္​၏။

⁶ ေဟ​႐ုဒ္​၏​ေမြး​ေန႔​၌​ေဟ​ေရာ​ဒိ​၏​သ​မီး​သည္ ဧည့္​သည္​ေတာ္​မ်ား​အား​အ​က​ႏွင့္​ေဖ်ာ္​ေျဖ လ်က္​ေဟ​႐ုဒ္​၏​စိတ္​ကို​မ်ား​စြာ​ရႊင္​လန္း​ေစ​၏။-

⁷ သို႔​ျဖစ္​၍​ေဟ​႐ုဒ္​သည္​သူ​ငယ္​မ​ႏွစ္​သက္​ရာ ဆု​ကို​ေပး​မည္​ဟု​က်ိန္​ဆို​၍​က​တိ​ျပဳ​၏။

⁸ သူ​ငယ္​မ​သည္​လည္း​မိ​ခင္​၏​တိုက္​တြန္း​ခ်က္ အ​ရ ``ဗတၱိ​ဇံ​ဆ​ရာ​ေယာ​ဟန္​၏​ဦး​ေခါင္း​ကို လင္​ပန္း​ေပၚ​တြင္​တင္​၍​အ​ကၽြန္ုပ္​အား​ဤ​ေန​ရာ တြင္​ပင္​ေပး​ေတာ္​မူ​ပါ'' ဟု​ေတာင္း​ေလၽွာက္​၏။

⁹ ထို​အ​ခါ​မင္း​ႀကီး​သည္​မ်ား​စြာ​စိတ္​မ​ခ်မ္း​မ​သာ ျဖစ္​ေတာ္​မူ​ေသာ္​လည္း​ဧည့္​သည္​ေတာ္​မ်ား​ေရွ႕​တြင္ မိ​မိ​ေပး​ခဲ့​သည့္​က​တိ​ကို​ေထာက္​၍ သူ​ငယ္​မ ေတာင္း​ေလၽွာက္​သည့္​အ​တိုင္း​ေပး​ေစ​ရန္​အ​မိန႔္ ခ်​ေတာ္​မူ​၏။-

¹⁰ သို႔​ျဖစ္​၍​ေယာ​ဟန္​၏​ဦး​ေခါင္း​ကို​ေထာင္​ထဲ​တြင္ ျဖတ္​ေစ​ၿပီး​လၽွင္၊-

¹¹ လင္​ပန္း​ေပၚ​တြင္​တင္​၍​သူ​ငယ္​မ​အား​ေပး​ေစ ေတာ္​မူ​၏။ သူ​ငယ္​မ​သည္​လည္း​ထို​ဦး​ေခါင္း​ကို မိ​ခင္​ထံ​သို႔​ယူ​ေဆာင္​သြား​၏။-

¹² ေယာ​ဟန္​၏​တ​ပည့္​တို႔​သည္​လာ​၍​အ​ေလာင္း​ကို ယူ​ၿပီး​လၽွင္​သၿဂႋဳဟ္​ၾက​၏။ ထို​ေနာက္​သ​ခင္​ေယ​ရွု ထံ​သို႔​သြား​၍​သ​တင္း​ေပး​ၾက​၏။

လူ​ငါး​ေထာင္​ကို​ေကၽြး​ေမြး​ေတာ္​မူ​ျခင္း

¹³ ဤ​သ​တင္း​ကို​သ​ခင္​ေယ​ရွု​ၾကား​ေတာ္​မူ​လၽွင္ ထို​အ​ရပ္​မွ​တစ္​ကိုယ္​တည္း​ဆိတ္​ကြယ္​ရာ​အ​ရပ္ သို႔​ေလွ​ျဖင့္​ႂကြ​ေတာ္​မူ​၏။ အ​ၿမိဳ႕​ၿမိဳ႕​မွ​လူ​ပ​ရိ သတ္​တို႔​သည္​လည္း​ကိုယ္​ေတာ္​ထြက္​ႂကြ​ေတာ္​မူ ေၾကာင္း​ၾကား​ၾက​လၽွင္​ေနာက္​ေတာ္​သို႔​ကုန္း​ေၾကာင္း ျဖင့္​လိုက္​ၾက​၏။-

¹⁴ ကိုယ္​ေတာ္​သည္​ေလွ​ေပၚ​မွ​တက္​ေတာ္​မူ​ေသာ​အ​ခါ လူ​ထု​ႀကီး​ကို​ျမင္​ေတာ္​မူ​လၽွင္​သူ​တို႔​ကို​သ​နား ေတာ္​မူ​သ​ျဖင့္​ဖ်ား​နာ​သူ​မ်ား​ကို​က်န္း​မာ​ေစ ေတာ္​မူ​၏။

¹⁵ ည​ခ်မ္း​အ​ခ်ိန္​ေရာက္​ေသာ​အ​ခါ​တ​ပည့္​ေတာ္​တို႔ သည္​အ​ထံ​ေတာ္​သို႔​လာ​၍ ``ဤ​အ​ရပ္​သည္​လူ​သူ မ​ရွိ​သည့္​အ​ရပ္​ျဖစ္​ပါ​၏။ ေန႔​အ​ခ်ိန္​လည္း​ကုန္​ပါ ၿပီ။ လူ​တို႔​အား​ေက်း​ရြာ​မ်ား​သို႔​သြား​၍​အ​စား အ​စာ​ဝယ္​ယူ​နိုင္​ရန္​ေစ​လႊတ္​ေတာ္​မူ​ပါ'' ဟု ေလၽွာက္​ထား​ၾက​၏။

¹⁶ သ​ခင္​ေယ​ရွု​က ``ထို​သူ​တို႔​သြား​ၾက​ရန္​မ​လို​ပါ။ သင္​တို႔​ပင္​လၽွင္​သူ​တို႔​အား​စား​စ​ရာ​ေပး​ၾက ေလာ့'' ဟု​မိန္​ေတာ္​မူ​၏။

¹⁷ တ​ပည့္​ေတာ္​တို႔​က ``အ​ကၽြန္ုပ္​တို႔​မွာ​မုန႔္​ငါး​လုံး​ႏွင့္ ငါး​ႏွစ္​ေကာင္​သာ​ရွိ​ပါ​သည္'' ဟု​ေလၽွာက္​ထား​ၾက လၽွင္၊

¹⁸ ကိုယ္​ေတာ္​က ``ထို​မုန႔္​ႏွင့္​ငါး​ကို​ငါ့​ထံ​သို႔​ယူ​ခဲ့​ၾက ေလာ့'' ဟု​မိန႔္​ေတာ္​မူ​၏။-

¹⁹ ကိုယ္​ေတာ္​သည္​လူ​ပ​ရိ​သတ္​တို႔​ကို​ျမက္​ခင္း​ေပၚ တြင္​ထိုင္​ေစ​ေတာ္​မူ​၏။ ထို​ေနာက္​မုန႔္​ငါး​လုံး​ႏွင့္​ငါး ႏွစ္​ေကာင္​ကို​ယူ​၍​ေကာင္း​ကင္​သို႔​ေမၽွာ္​ၾကည့္​လ်က္ ဘု​ရား​သ​ခင္​၏​ေက်း​ဇူး​ေတာ္​ကို​ခ်ီး​မြမ္း​ေတာ္​မူ ၿပီး​လၽွင္ မုန႔္​မ်ား​ကို​ဖဲ့​၍​တ​ပည့္​ေတာ္​တို႔​အား​ေပး ေတာ္​မူ​၏။ တ​ပည့္​ေတာ္​တို႔​သည္​လည္း​လူ​တို႔​အား ေဝ​ေပး​ၾက​၏။-

²⁰ လူ​အ​ေပါင္း​တို႔​သည္​အ​ဝ​စား​ရ​ၾက​သည္​သာ​မ​က မုန႔္​ႏွင့္​ငါး​အ​ႂကြင္း​အ​က်န္​မ်ား​ကို​ပင္​တစ္​ဆယ့္ ႏွစ္​ေတာင္း​အ​ျပည့္​ေကာက္​သိမ္း​ရ​ေသး​၏။-

²¹ အ​မ်ိဳး​သမီး​ႏွင့္​က​ေလး​မ်ား​မွ​အ​ပ​မုန႔္​စား​သူ ေယာက်ာ္း​ဦး​ေရ​မွာ​ငါး​ေထာင္​မၽွ​ရွိ​သ​တည္း။

ေရ​ေပၚ​မွာ​လမ္း​ေလၽွာက္​ေတာ္​မူ​ျခင္း

²² ထို​ေနာက္​ကိုယ္​ေတာ္​သည္​လူ​အ​ေပါင္း​တို႔​အား အိမ္​သို႔​ျပန္​ေစ​ေတာ္​မူ​၏။ တစ္​ခ်ိန္​တည္း​ပင္ တပည့္​ေတာ္​တို႔​အား​ေလွ​ေပၚ​သို႔​တက္​ေစ​၍ အိုင္​တစ္​ဖက္​သို႔​ကူး​ေစ​ေတာ္​မူ​၏။-

²³ လူ​အ​ေပါင္း​တို႔​အား​အိမ္​သို႔​ျပန္​ေစ​ၿပီး​ေနာက္ ကိုယ္​ေတာ္​သည္​ဆု​ေတာင္း​ပတၳ​နာ​ျပဳ​ရန္​ေတာင္​ေပၚ ကို​တက္​ေတာ္​မူ​၏။ ည​ခ်မ္း​အ​ခ်ိန္​ေရာက္​ေသာ္ ထို​အ​ရပ္​တြင္​တစ္​ကိုယ္​တည္း​ရွိ​ေန​ေတာ္​မူ​သ​တည္း။-

²⁴ တ​ပည့္​ေတာ္​တို႔​၏​ေလွ​သည္​ကား​ကမ္း​ႏွင့္​မ်ား​စြာ ေဝး​ကြာ​သြား​ေလ​ၿပီ။ ေလ​ဆန္​ျဖစ္​သ​ျဖင့္​ထို​ေလွ ကို​လွိုင္း​တံ​ပိုး​မ်ား​ရိုက္​ခတ္​လ်က္​ရွိ​၏။

²⁵ မိုး​ေသာက္​ယံ​အ​ခ်ိန္​ခန႔္​တြင္​ကိုယ္​ေတာ္​သည္​ေရ​ေပၚ မွာ​စက္​ေတာ္​ျဖန႔္​၍​တ​ပည့္​ေတာ္​တို႔​ထံ​သို႔​ႂကြ​လာ ေတာ္​မူ​၏။-

²⁶ ဤ​သို႔​ေရ​ေပၚ​မွာ​ကိုယ္​ေတာ္​စက္​ေတာ္​ျဖန႔္​၍​ႂကြ လာ​သည္​ကို​ျမင္​လၽွင္​တ​ပည့္​ေတာ္​တို႔​သည္​ထိတ္ လန႔္​ကာ ``တေစၧ'' ဟု​အ​လန႔္​တ​ၾကား​ဟစ္​ေအာ္​ၾက​၏။

²⁷ ထို​အ​ခါ​သ​ခင္​ေယ​ရွု​က ``အား​မ​ငယ္​ၾက​ႏွင့္။ ငါ ပင္​ျဖစ္​သည္။ မ​ေၾကာက္​ၾက​ႏွင့္'' ဟု​မိန႔္​ေတာ္​မူ​၏။

²⁸ ေပ​တ​႐ု​က ``သ​ခင္​ဘု​ရား၊ ကိုယ္​ေတာ္​ရွင္​ျဖစ္​ပါ​မူ၊ အ​ကၽြန္ုပ္​သည္​ေရ​ေပၚ​မွာ​ေလၽွာက္​၍​အ​ထံ​ေတာ္​သို႔ လာ​နိုင္​ရန္​အ​မိန႔္​ရွိ​ေတာ္​မူ​ပါ'' ဟု​ေလၽွာက္​၏။

²⁹ ကိုယ္​ေတာ္​က ``လာ​ခဲ့​ေလာ့'' ဟု​မိန႔္​ေတာ္​မူ​လၽွင္ ေပ​တ​႐ု​သည္​ေလွ​ေပၚ​က​ဆင္း​၍​ေရ​ေပၚ​တြင္ ေလၽွာက္​ကာ​သ​ခင္​ေယ​ရွု​ထံ​သို႔​သြား​ေလ​၏။-

³⁰ သို႔​ရာ​တြင္​သူ​သည္​ေလ​အ​ဟုန္​ျပင္း​သည္​ကို ျမင္​ေသာ​အ​ခါ​ေၾကာက္​လန႔္​၍​လာ​သ​ျဖင့္​ေရ နစ္​စ​ျပဳ​သည္​ႏွင့္ ``သ​ခင္​ဘု​ရား၊ အ​ကၽြန္ုပ္ အား​ကယ္​ေတာ္​မူ​ပါ'' ဟု​ဟစ္​ေအာ္​ေလ​၏။

³¹ ထို​အ​ခါ​သ​ခင္​ေယ​ရွု​သည္​လက္​ေတာ္​ကို​ဆန႔္​၍ ေပ​တ​႐ု​ကို​ဆြဲ​ကိုင္​ေတာ္​မူ​ၿပီး​လၽွင္ ``ယုံ​ၾကည္​ျခင္း နည္း​လွ​ပါ​တ​ကား။ အ​ဘယ္​ေၾကာင့္​ယုံ​မွား​သနည္း'' ဟု​မိန႔္​ေတာ္​မူ​၏။

³² ကိုယ္​ေတာ္​ႏွင့္​ေပ​တ​႐ု​တို႔​ေလွ​ေပၚ​သို႔​ေရာက္ ၾက​ေသာ​အ​ခါ​ေလ​သည္​ၿငိမ္​သြား​ေလ​၏။-

³³ ေလွ​ထဲ​ရွိ​တပည့္​ေတာ္​တို႔​သည္​ကိုယ္​ေတာ္​အား ဦး​ညႊတ္​ရွိ​ခိုး​လ်က္ ``အ​ရွင္​ကား​အ​ကယ္​ပင္ ထာ​ဝ​ရ​ဘု​ရား​၏​သား​ေတာ္​ျဖစ္​ပါ​၏'' ဟု ေလၽွာက္​ထား​ၾက​၏။

ဖ်ား​နာ​သူ​မ်ား​ကို​ဂင္​ေန​သ​ရက္​ၿမိဳ႕​တြင္ က်န္း​မာ​ေစ​ေတာ္​မူ​ျခင္း

³⁴ ကိုယ္​ေတာ္​ႏွင့္​တ​ပည့္​ေတာ္​တို႔​သည္​အိုင္​တစ္​ဖက္​ကမ္း သို႔​ကူး​ၿပီး​ေနာက္​ဂင္​ေန​သ​ရက္​ၿမိဳ႕​တြင္​ေလွ​ကို ဆိုက္​ၾက​၏။-

³⁵ ထို​ၿမိဳ႕​သား​တို႔​သည္​ကိုယ္​ေတာ္​ကို​မွတ္​မိ​ၾက​သ​ျဖင့္ ပတ္​ဝန္း​က်င္​အ​ရပ္​ရပ္​သို႔​လူ​မ်ား​ေစ​လႊတ္​၍ ဖ်ား နာ​သူ​တို႔​ကို​အ​ထံ​ေတာ္​သို႔​ေခၚ​ေဆာင္​လာ​ၾက​၏။-

³⁶ ထို​ေနာက္​ဖ်ား​နာ​သူ​တို႔​အား​ကိုယ္​ေတာ္​၏​အ​ဝတ္ ေတာ္​အ​ၿမိတ္​ကို​မၽွ​တို႔​ထိ​နိုင္​ခြင့္​ျပဳ​ရန္​ေတာင္း​ပန္ ၾက​၏။ ဤ​သို႔​တို႔​ထိ​ရ​သူ​အ​ေပါင္း​တို႔​သည္​လည္း က်န္း​မာ​သြား​ၾက​၏။