ေယာဘဝတၳဳ 30 - Myanmar Common Language Zawgyi Version

¹ ယခုမူကား၊ ငါ့ထက္အသက္ငယ္ေသာသူတို႔ သည္ ငါ့ကို ကဲ့ရဲ့တတ္ၾက၏။ သူတို႔အဘမ်ားကို ငါသည္ ရြံ့ရွာ၍၊ ငါ့သိုးစုကိုေစာင့္ေသာ ေခြးတို႔တြင္မၽွေနရာမေပး။

² သူတို႔သည္ အစြမ္းသတၱိကုန္ၿပီးမွ၊ ငါ့အမွုကို အဘယ္သို႔ ေဆာင္ရြက္နိုင္သနည္း။

³ ဆင္းရဲငတ္မြတ္ေသာေၾကာင့္၊ သူတပါးမ်ားႏွင့္ မေပါင္းေဘာ္။ နက္နဲေသာေတာအရပ္ႏွင့္ လူဆိတ္ညံရာ အရပ္သို႔ ေျပးၾက၏။

⁴ စားစရာဘို႔ ခ်ဳံဖုတ္နားမွာ မလႊျမက္ကိုရိတ္၍၊ ရသမ္ျမစ္ကိုလည္း တူးၾက၏။

⁵ လူေနရာမွႏွင္ထုတ္ျခင္းကို ခံရ၍၊ သူခိုးကိုလိုက္ သကဲ့သို႔ သူတပါးတို႔သည္လိုက္၍ ေအာ္ဟစ္ၾက၏။

⁶ ေၾကာက္မက္ဘြယ္ေသာ ေတာင္ၾကား၊ ေျမတြင္း၊ ေက်ာက္ေခါင္း၌ ေနၾက၏။

⁷ ခ်ဳံဖုတ္ေအာက္မွာ ျမည္တမ္းလ်က္၊ ဆူးပင္ ေအာက္မွာ စုေဝးလ်က္ ေနၾက၏။

⁸ လူမိုက္သား၊ လူယုတ္သားျဖစ္၍၊ အရပ္ရပ္ ႏွင္ထုတ္ျခင္းကို ခံရၾက၏။

⁹ ယခုမူကား၊ ငါသည္သူတို႔သီခ်င္းဆိုရာ၊ ကဲ့ရဲ့ပုံ ခိုင္းရာ ျဖစ္ပါသည္တကား။

¹⁰ ငါ့ကို ရြံရွာ၍ ေဝးစြာေရွာင္တတ္ၾက၏။ ငါ့ မ်က္ႏွာကို တံေတြးႏွင့္ မေထြးဘဲ မေနၾက။

¹¹ ဘုရားသခင္သည္ ငါ့ကိုေလးႏွင့္ပစ္၍ ညႇဥ္းဆဲ ေတာ္မူေသာေၾကာင့္၊ သူတို႔သည္ ငါ့ေရွ႕မွာ ဇက္ႀကိဳးကို လႊတ္တတ္ၾက၏။

¹² သူငယ္တို႔သည္ငါ့လက္်ာဘက္၌ထ၍၊ ငါ့ေျခကို တြန္းၾက၏။ ငါ့ကိုဖ်က္ဆီးျခင္းငွါ လမ္းဖို႔ၾက၏။

¹³ ငါ့လမ္းကို ဖ်က္၍ ငါ့ကိုဖ်က္ဆီးျခင္းငွါ ႀကိဳးစား ၾက၏။ သူတို႔တြင္ သတိေပးေသာသူမရွိ။

¹⁴ က်ယ္ေသာ တြင္းေပါက္၌ ဝင္သကဲ့သို႔၊ ငါ့ကို တိုက္၍ ၿဖိဳဖ်က္ရာကို ခိုလွုံလ်က္၊ငါ့ထံသို႔ တဟုန္တည္း ေျပးလာၾက၏။

¹⁵ ေၾကာက္မက္ဘြယ္ေသာ အရာတို႔သည္ ငါ့ အေပၚသို႔ေရာက္၍၊ ေလတိုက္သကဲ့သို႔ ငါ့ဘုန္းကို လိုက္ သျဖင့္၊ ငါ့စည္းစိမ္သည္ မိုဃ္းတိမ္ကဲ့သို႔ လြင့္ကုန္ၿပီ။

¹⁶ ယခုမူကား၊ ငါ့ႏွလုံးေၾကကြဲၿပီ။ ဒုကၡဆင္းရဲခံရာ ကာလသည္ ငါ့ကိုမွီၿပီ။

¹⁷ ညဥ့္အခါ ငါ့အရိုးတို႔သည္ အလြန္ကိုက္ခဲ၍၊ ငါ့အေၾကာတို႔သည္ သက္သာျခင္းမရွိရၾက။

¹⁸ ငါ့အနာသည္ ျပင္းထန္သျဖင့္၊ အဝတ္ႏွင့္ ဖုံးလႊမ္းသကဲ့သို႔၊ ငါ့ကို ဖုံးလႊမ္း၍ အကၤ်ီလည္စြပ္ကဲ့သို႔ ငါ့ကိုစည္းလ်က္ေန၏။

¹⁹ ငါ့ကိုရႊံ့ထဲသို႔ တြန္းခ်ေတာ္မူသျဖင့္၊ ငါသည္ ေျမမွုန္႔ႏွင့္မီးဖိုျပာကဲ့သို႔ ျဖစ္ေလၿပီ။

²⁰ ကိုယ္ေတာ္အား အကၽြန္ုပ္ေအာ္ဟစ္ေသာ္ လည္း ၾကားေတာ္မမူ။ အကၽြန္ုပ္သည္ မတ္တတ္ေနေသာ္ လည္း မွတ္ေတာ္မမူ။

²¹ အကၽြန္ုပ္ကိုၾကမ္းတမ္းစြာျပဳ၍၊ အားႀကီးေသာ လက္ေတာ္ႏွင့္ ညႇဥ္းဆဲေတာ္မူ၏။

²² အကၽြန္ုပ္ကို ခ်ီသြား၍၊ ေလကိုစီးေစသျဖင့္၊ အကၽြန္ုပ္၏ ကိုယ္ခႏၶာကို ျဖဳတ္လႊင့္ေတာ္မူ၏။

²³ ေသျခင္းသို႔၎၊ အသက္ရွင္ေသာသူခပ္သိမ္းတို႔ အဘို႔စီရင္ေသာ ေနရာသို႔၎၊ အကၽြန္ုပ္ကို ပို႔ေဆာင္ ေတာ္မူမည္ဟု အကၽြန္ုပ္သိပါ၏။

²⁴ ဘုရားသခင္သည္ လက္ဆန္႔ေတာ္မူေသာအခါ၊ ေတာင္းပန္ေသာ္လည္းအခ်ည္းႏွီးျဖစ္၏။ ဖ်က္ဆီးေတာ္ မူေသာအခါ၊ ေအာ္ဟစ္ေသာ္လည္း ေက်းဇူးမရွိ။

²⁵ အမွုေရာက္ေသာ သူအတြက္ ငါငိုေႂကြးဘူးၿပီ မဟုတ္ေလာ။ ဆင္းရဲေသာသူအတြက္ ငါစိတ္နာၾကဥ္းဘူး ၿပီမဟုတ္ေလာ။

²⁶ သို႔ေသာ္လည္း၊ ငါသည္ ေကာင္းက်ိဳးကိုေျမာ္လင့္ ေသာအခါ ေဘးေရာက္လာ၏။ အလင္းကိုေတာင့္တ ေသာအခါ ေမွာင္မိုက္ျဖစ္၏။

²⁷ ငါ့အသည္းသည္ ပူေလာင္၍ ၿငိမ္းျခင္းမရွိ။ ဒုကၡဆင္းရဲခံရာကာလသည္ ငါ့ကိုေတြ႕မိၿပီ။

²⁸ ေနေရာင္ကြယ္၍ ေမွာင္မိုက္၌ လွည့္လည္ရ၏။ပရိသတ္အလယ္၌ မတ္တတ္ေန၍ ေႂကြးေၾကာ္ရ၏။

²⁹ ေျမေခြးတို႔ႏွင့္ညီအစ္ကိုေတာ္၏။ ကုလားအုပ္ငွက္ တို႔ႏွင့္ ေပါင္းေဘာ္ရ၏။

³⁰ အဆင္းမည္းလ်က္ အရိုးပူေလာင္လ်က္ရွိ၏။ ငါ့ေစာင္းသည္ ညည္းတြားေသာအသံ၊ ငါ့ပုေလြသည္ ငိုေႂကြးေသာအသံကိုသာေပးတတ္၏။