ေယာဘဝတၳဳ 14 - Myanmar Common Language Zawgyi Version

¹ လူသည္ မိန္းမဘြားေသာသူျဖစ္သျဖင့္၊ အသက္တို၍ ဒုကၡႏွင့္ ျပည့္စုံပါ၏။

² ပန္းပြင့္ကဲ့သို႔ပြင့္၍ ရိတ္ျဖတ္ျခင္းကိုခံရပါ၏။ မတည္မရပ္ဘဲ အရိပ္ကဲ့သို႔ ေရြ႕သြားတတ္ပါ၏။

³ ထိုသို႔ေသာသူကို ကိုယ္ေတာ္ၾကည့္မွတ္ေတာ္မူ သေလာ။ အကၽြန္ုပ္ႏွင့္ဘက္၍တရားေတြ႕ေတာ္မူမည္ ေလာ။

⁴ မသန္႔ရွင္းေသာအရာထဲက သန္႔ရွင္းေသာအရာကို အဘယ္သူ ထုတ္ေဘာ္နိုင္သနည္း။ အဘယ္သူမၽွ မထုတ္မေဘာ္နိုင္ပါ။

⁵ လူ၏ေန႔ရက္တို႔ကို မွတ္သား၍၊ သူေနရေသာ လအေရအတြက္ကို ကိုယ္ေတာ္သည္သိသျဖင့္၊ သူ မလြန္နိုင္ေသာ အပိုင္းအျခားကို ထားေတာ္မူေသာ ေၾကာင့္၊

⁶ မ်က္စိေတာ္ကို လႊဲ၍ လူသည္သူငွါးကဲ့သို႔ မိမိ ေန႔ရက္ကို လြန္ေစသည္တိုင္ေအာင္ ၿငိမ္ဝပ္ရေသာအခြင့္ ကို ေပးေတာ္မူပါ။

⁷ သစ္ပင္ကိုခုတ္ေသာ္လည္း၊ အငုတ္အခ်ည္း စည္းမရွိဘဲ အတက္ေပါက္ေလဦးမည္ဟု ေျမာ္လင့္စရာ ရွိ၏။

⁸ ေျမထဲမွာ အျမစ္ေဟာင္း၍၊ ေျမေပၚမွာ အငုတ္ေသေသာ္လည္း၊

⁹ ေရေငြ႕ေၾကာင့္ အတက္ေပါက္၍၊ ပ်ိဳးပင္ကဲ့သို႔ အညြန္႔တို႔ႏွင့္ ျပည့္စုံလိမ့္မည္။

¹⁰ လူမူကားေသ၍ ေဆြးေျမ့တတ္၏။ လူသည္ အသက္ခ်ဳပ္ၿပီးလၽွင္ အဘယ္မွာရွိသနည္း။

¹¹ အိုင္ေရျပတ္သကဲ့သို႔၎၊ ျမစ္ေရခန္းေျခာက္ သကဲ့သို႔၎၊

¹² လူသည္အိပ္ၿပီးမွ ေနာက္တဖန္မထရ။ မိုဃ္း ေကာင္းကင္မကုန္ မဆုံးမွီတိုင္ေအာင္ မနိုးရ။ အအိပ္ အေပ်ာ္မပ်က္ရ။

¹³ ကိုယ္ေတာ္သည္ အကၽြန္ုပ္ကို သခၤ်ိဳင္းတြင္း၌ ဝွက္ထားေတာ္မူပါေစ။ အမ်က္ေတာ္မလြန္မွီတိုင္ေအာင္ ကြယ္ကာေတာ္မူပါေစ။ အကၽြန္ုပ္ ကိုေအာက္ေမ့စရာ အခ်ိန္ကို ခ်ိန္းခ်က္ေတာ္မူပါေစ။

¹⁴ လူသည္ ေသလၽွင္အသက္ရွင္ျပန္ပါလိမ့္မည္ေလာ။ အကၽြန္ုပ္ ေျပာင္းလဲခ်ိန္မေရာက္မွီ၊ ပင္ပန္းစြာ အမွုထမ္းရေသာ ေန႔ရက္ကာလပတ္လုံးသည္းခံလ်က္ေန ပါမည္။

¹⁵ အကၽြန္ုပ္ကို ေခၚေတာ္မူပါ။ အကၽြန္ုပ္ျပန္ ေလၽွာက္ပါမည္။ ကိုယ္တိုင္ဖန္ဆင္းေတာ္မူေသာ အရာကို သနားျခင္း စိတ္ရွိေတာ္မူပါ။

¹⁶ ယခုမွာ အကၽြန္ုပ္ေျခရာတို႔ကို ကိုယ္ေတာ္သည္ ေရတြက္၍၊ အကၽြန္ုပ္အျပစ္တို႔ကို ေစာင့္ေတာ္မူ၏။

¹⁷ အကၽြန္ုပ္သည္ မွားျခင္းအေၾကာင္းအရာကို အိတ္၌တံဆိပ္ခတ္၍၊ အကၽြန္ုပ္ဒုစရိုက္အျပစ္အေပၚမွာ အထပ္ထပ္အျပစ္တင္ေတာ္မူ၏။

¹⁸ ၿပိဳေသာေတာင္သည္ ကြယ္ေပ်ာက္တတ္ပါ၏။ ေက်ာက္သည္လည္း မိမိေနရာမွ ေရြ႕ေလ်ာ့တတ္ပါ၏။ ေရတိုက္ေသာေက်ာက္ခဲသည္လည္း ပြန္းတတ္ပါ၏။

¹⁹ လႊမ္းမိုးေသာေရႏွင့္အတူ ေျမမွုန္႔ပါသြားတတ္ပါ၏။ ထိုအတူ ကိုယ္ေတာ္သည္ လူေျမာ္လင့္စရာ အေၾကာင္းကို ဖ်က္ေတာ္မူ၏။

²⁰ ကိုယ္ေတာ္သည္ လူကို အစဥ္နိုင္ေတာ္မူ၍၊ လူသည္ကြယ္ေပ်ာက္တတ္ပါ၏။ ထူးျခားေသာမ်က္ႏွာ ကို ေပး၍ အျခားသို႔ လႊတ္လိုက္ေတာ္မူ၏။

²¹ သူ၏သားတို႔သည္ ခ်ီးေျမႇာက္ျခင္းသို႔ ေရာက္ေသာ္လည္း သူသည္မသိရပါ။ ႏွိမ့္ခ်ျခင္းသို႔ ေရာက္ေသာ္ လည္း ထိုအမွုကိုပင္ မရိပ္မိပါ။

²² သို႔ရာတြင္ သူ၏ကိုယ္သည္ကိုက္ခဲလ်က္၊ သူ၏ဝိညာဥ္သည္ညည္းတြားလ်က္ေနရပါသည္ဟု ႁမြတ္ဆို၏။