ေယ​ဇ​ေက်​လ 19 - Myanmar Common Language Zawgyi Version

ငို​ခ်င္း

¹ ဣ​သ​ေရ​လ​မင္း​သား​တို႔​အ​တြက္​ငို​ခ်င္း ကို​ေအာက္​ပါ​အ​တိုင္း​ဖြဲ႕​ဆို​ရန္ ထာ​ဝ​ရ ဘု​ရား​သည္​ငါ့​အား​အ​မိန႔္​ေပး​ေတာ္​မူ​၏။

² သင့္​အ​မိ​သည္​ျခေသၤ့​မ​ပီ​သ​ပါ​ေပ​သည္။ သူ​သည္​ငယ္​ရြယ္​ေသာ​ျခေသၤ့​ဖို​တို႔​ၾကား​တြင္ သား​ငယ္​မ်ား​ကို​ႀကီး​ျပင္း​ေအာင္​ေကၽြး​ေမြး ေစာင့္​ေရွာက္​၏။

³ သား​ေကာင္​မ်ား​ဖမ္း​သည့္​အ​တတ္​ကို သင္​ၾကား​ေပး​သ​ျဖင့္၊ ျခေသၤ့​ငယ္​တစ္​ေကာင္​သည္​သန္​စြမ္း​လာ​၍ လူ​သား​စား​ျခေသၤ့​ျဖစ္​လာ​ေလ​သည္။

⁴ လူ​မ်ိဳး​တ​ကာ​တို႔​သည္​သူ​၏​အ​ေၾကာင္း​ကို ၾကား​ေသာ​အ​ခါ တြင္း​ျဖင့္​ေထာင္​၍​ဖမ္း​ၿပီး​လၽွင္​ႏွာ​ဖား​ႀကိဳး ထိုး​လ်က္ အီ​ဂ်စ္​ျပည္​သို႔​ဆြဲ​ငင္​သြား​ၾက​၏။

⁵ ျခေသၤ့​မ​သည္​မိ​မိ​၏​ေမၽွာ္​လင့္​ခ်က္​မ်ား​မ​ရွိ ေတာ့​ဘဲ ေမၽွာ္​မွန္း​ခ်က္​မ်ား​ကုန္​ဆုံး​သည္​ကို သိ​ျမင္​ေသာ​အ​ခါ အ​ျခား​သား​ငယ္​တစ္​ေကာင္​ကို​ႀကီး​ျပင္း​ေအာင္ ေကၽြး​ေမြး​ေစာင့္​ေရွာက္​ျပန္​၏။ ထို​သား​ငယ္​သည္​လည္း ေၾကာက္​မက္​ဖြယ္​ေကာင္း​ေသာ​ျခေသၤ့ ျဖစ္​လာ​ေလ​သည္။

⁶ သူ​သည္​အ​ရြယ္​ေရာက္​၍​သန္​စြမ္း​ေသာ​အ​ခါ၊ အ​ျခား​ျခေသၤ့​မ်ား​ႏွင့္​အ​တူ​အ​စာ​ရွာ​ရန္ လွည့္​လည္​လ်က္၊ သား​ေကာင္​ဖမ္း​သည့္​အ​တတ္​ကို​သင္​ယူ ကာ လူ​သား​စား​ျခေသၤ့​ျဖစ္​လာ​၏။

⁷ သူ​သည္​ခံ​တပ္​မ်ား​ကို​ၿဖိဳ​ခ်​၍​ၿမိဳ႕​တို႔​ကို ဖ်က္​ဆီး​ေန​၏။ သူ​ေဟာက္​လိုက္​သည့္​အ​ခါ​တိုင္း၊ ျပည္​သူ​ျပည္​သား​တို႔​သည္​ေၾကာက္​လန႔္​တုန္​လွုပ္ ၾက​၏။

⁸ ထို​အ​ခါ​အ​ရပ္​ရပ္​သူ​၏​ပတ္​ဝန္း​က်င္​မွ လူ​မ်ိဳး​တ​ကာ​တို႔​သည္​စု​႐ုံး​လာ​ၾက​လ်က္၊ သူ႔​အား​မု​ဆိုး​ပိုက္​ကြန္​မ်ား​ျဖင့္​တြင္း​ထဲ​သို႔ ေထာင္​ဖမ္း​ၾက​၏။

⁹ ထို​ေနာက္​သူ႔​အား​သံ​ခ်ိတ္​မ်ား​ႏွင့္​ဆြဲ​ၿပီး ေလွာင္​အိမ္​တစ္​ခု​တြင္​ထည့္​၍​ဗာ​ဗု​လုန္​မင္း​ထံ​သို႔ ယူ​ေဆာင္​သြား​ၾက​၏။ ဣ​သ​ေရ​လ​ေတာင္​မ်ား​ေပၚ​တြင္​သူ​၏​အ​သံ ကို ေနာက္​အ​ဘယ္​အ​ခါ​၌​မၽွ​မ​ၾကား​ရ​ေစ​ရန္ သူ႔​အား အ​ေစာင့္​အ​ၾကပ္​ႏွင့္​ေထာင္​ခ်​ထား​၏။

¹⁰ သင့္​အ​မိ​သည္​စမ္း​ေခ်ာင္း​အ​နီး​တြင္​စိုက္​ထား သည့္ စ​ပ်စ္​ပင္​ႏွင့္​တူ​၏။ ေရ​အ​လုံ​အ​ေလာက္​ရွိ​သ​ျဖင့္​ထို​အ​ပင္​သည္ အ​သီး​အ​ရြက္​မ်ား​ႏွင့္​ေဝ​ဆာ​၍​ေန​၏။

¹¹ အ​ကိုင္း​မ်ား​သည္​သန္​မာ​ခိုင္​ခံ့​သ​ျဖင့္ ရာ​ဇ​လွံ​တံ အ​ျဖစ္​အ​သုံး​ဝင္​လာ​ေလ​သည္။ စ​ပ်စ္​ပင္​သည္​သစ္​ပင္​အ​ရြက္​အ​လက္​မ်ား အ​ထက္​ထိ​ေအာင္​ျမင့္​မား​လာ​၏။ ထို​အ​ပင္​အ​ဘယ္​မၽွ​ျမင့္​မား​၍​အ​ရြက္ အ​လက္​မ်ား ထူ​ထပ္​သည္​ကို​ထင္​ရွား​စြာ​ျမင္​ရ​ၾက​၏။

¹² သို႔​ရာ​တြင္​ထို​စ​ပ်စ္​ပင္​သည္​အ​မ်က္​ထြက္​သူ​တို႔ လက္​ျဖင့္​အ​ျမစ္​မွ​ဆြဲ​ႏုတ္​ျခင္း​ကို​ခံ​ရ​ကာ ေျမ​ေပၚ​သို႔​လဲ​က်​ေလ​၏။ အ​ေရွ႕​ေလ​ေၾကာင့္​စ​ပ်စ္​သီး​မ်ား​ပိန္​ေျခာက္​ကုန္​၏။ စ​ပ်စ္​ကိုင္း​တို႔​သည္​လည္း​က်ိဳး​ပဲ့​ေျခာက္​ေသြ႕​ကာ မီး​ရွို႔​ျခင္း​ကို​ခံ​ရ​ၾက​၏။

¹³ ယ​ခု​အ​ခါ​ထို​အ​ပင္​ကို​ေျခာက္​ေသြ႕​၍ ေရ​မ​ရွိ​ရာ​အ​ရပ္​ျဖစ္​ေသာ​ေတာ​ကႏၲာ​ရ​တြင္ စိုက္​ထား​ေလ​သည္။

¹⁴ ယင္း​၏​ပင္​စည္​ကို​မီး​သင့္​ေလာင္​သ​ျဖင့္ အ​ကိုင္း​အ​ခက္​ႏွင့္​အ​သီး​မ်ား​သည္​လည္း ေလာင္​ကၽြမ္း​သြား​ေလ​သည္။ ထို​အ​ပင္​၏​အ​ကိုင္း​တို႔​သည္​အ​ဘယ္​အ​ခါ ၌​မၽွ ျပန္​လည္​ခိုင္​ခံ့​သန္​မာ​လာ​ၾက​ေတာ့​မည္​မ​ဟုတ္။ အ​ဘယ္​အ​ခါ​၌​မၽွ​ရာ​ဇ​လွံ​တံ​အ​ျဖစ္ အ​သုံး​ဝင္​ၾက​ေတာ့​မည္​မ​ဟုတ္။ ဤ​ကား​စပ္​ဆို​ထား​သည့္​ငို​ခ်င္း​ျဖစ္​၏။ ထို ငို​ခ်င္း​ကို​အ​ဖန္​တစ္​လဲ​လဲ​သီ​ဆို​ၾက ရ​မည္။