ေဒ​သ​နာ 9 - Myanmar Common Language Zawgyi Version

¹ အထက္ဆိုခဲ့ၿပီးေသာ အမွုအရာအလုံးစုံတို႔ကို ငါသည္ စုံစမ္းျခင္းငွါ ဆင္ျခင္ရသည္ကား၊ ေျဖာင့္မတ္ ေသာသူႏွင့္ ပညာရွိေသာသူတို႔သည္ သူတို႔ျပဳေသာအမွု မ်ားႏွင့္တကြ၊ ဘုရားသခင္၏ လက္ေတာ္၌ ရွိၾက၏။ ခ်စ္ေတာ္မူေသာ လကၡဏာကို ထင္ရွားသမၽွေသာအမွု အရာအားျဖင့္ အဘယ္သူမၽွမသိနိုင္။

² ခပ္သိမ္းေသာ သူတို႔သည္ ခပ္သိမ္းေသာအမွု အရာတို႔ႏွင့္ ဆက္ဆံၾက၏။ တရားေသာသူႏွင့္ မတရား ေသာသူ၊ ေကာင္းေသာသူႏွင့္ မေကာင္းေသာသူ၊ စင္ၾကယ္ ေသာသူႏွင့္ မစင္ၾကယ္ေသာသူ၊ ယဇ္ပူေဇာ္ေသာသူႏွင့္ ယဇ္မပူေဇာ္ေသာသူ၊ အျပစ္မရွိေသာသူႏွင့္ အျပစ္ရွိ ေသာသူ၊ က်ိန္ဆိုေသာသူႏွင့္ က်ိန္ဆိုျခင္းကို ေၾကာက္ ေသာသူတို႔သည္ တခုတည္းေသာအမွုႏွင့္ ေတြ႕ၾကဳံတတ္ ၏။

³ ေနေအာက္မွာ ျပဳသမၽွေသာအမွု၌ပါေသာ ဝမ္း နည္းစရာဟူမူကား၊ ခပ္သိမ္းေသာသူတို႔သည္ တခုတည္း ေသာအမွုႏွင့္ ေတြ႕ၾကဳံရၾက၏။ အကယ္စင္စစ္ လူသားတို႔ ၏ စိတ္ႏွလုံးသည္ ဒုစရိုက္သေဘာႏွင့္ျပည့္၏။ အသက္ ရွင္စဥ္အခါ၊ သူတို႔သည္ ႐ူးေသာစိတ္ကို စြဲလမ္း၍၊ ေနာက္တဖန္ ေသသြားတတ္ၾက၏။

⁴ အသက္ရွင္ေသာ လူစုအေပါင္းႏွင့္ ဆိုင္ေသး ေသာသူသည္ ေျမာ္လင့္စရာရွိ၏။ အသက္ရွင္ေသာေခြး သည္ ေသေသာျခေသၤ့ထက္ သာ၍ေကာင္းျမတ္၏။

⁵ အသက္ရွင္ေသာသူသည္ မိမိေသရမည္ကို သိ၏။ ေသေသာသူမူကား၊ အဘယ္အရာကိုမၽွမသိ။ အက်ိဳးအျပစ္ကိုလည္းမခံရ။ သူ႔ကိုလည္း ေမ့ေလ်ာ့တတ္ ၾက၏။

⁶ သူ၏ခ်စ္ျခင္း၊ မုန္းျခင္း၊ ျငဴစူျခင္းလည္း ေပ်ာက္ ပ်က္၏။ ေနေအာက္မွာ ျပဳသမၽွေသာအမွု၌ သူတပါးႏွင့္ ေရာေႏွာ၍ မဆိုင္ရ။

⁷ သြားေလာ့။ ဝမ္းေျမာက္ေသာစိတ္ႏွင့္ အစာစား ေလာ့။ ရႊင္လန္းေသာစိတ္ႏွင့္ စပ်စ္ရည္ကို ေသာက္ ေလာ့။ သင္ျပဳေသာအမွုတို႔ကို ဘုရားသခင္ ဝန္ခံေတာ္မူ၏။

⁸ သင့္အဝတ္လည္း၊ အစဥ္ျဖဴစင္ပါေလေစ။ သင့္ေခါင္းသည္လည္း နံ့သာဆီမခန္းမေျခာက္ေစႏွင့္။

⁹ ေနေအာက္မွာ ေပးသနားေတာ္မူေသာ အနတၱ အသက္ကာလပတ္လုံး၊ သင္ခ်စ္ေသာမယားႏွင့္ ရႊင္လန္းစြာ အသက္ကာလကို လြန္ေစေလာ့။ ဤေရြ႕ကား၊ အသက္ရွင္၍ ေနေအာက္မွာႀကိဳးစားအားထုတ္ရာ၌ သင္ခံရေသာ အက်ိဳးေပတည္း။

¹⁰ ေဆာင္ရြက္စရာအမွုရွိသမၽွကို ႀကိဳးစားအား ထုတ္၍ ေဆာင္ရြက္ေလာ့။ အေၾကာင္းမူကား၊ သင္ယခု သြား၍ ေရာက္ရလတံ့ေသာအရပ္ တည္းဟူေသာမရဏ နိုင္ငံ လုပ္ေဆာင္ျခင္းမရွိ။ ႀကံစည္ျခင္းမရွိ။ သိပၸံအတတ္ မရွိ။ ပညာမရွိပါတကား။

¹¹ တဖန္ ေနေအာက္မွာရွိေသာ အမွုအရာတို႔ကို ငါျပန္၍ ၾကည့္ရွုေသာအခါ၊ လ်င္ျမန္ေသာသူသည္ ၿပိဳင္၍ ေျပးေသာ္လည္း မနိုင္တတ္။ ခြန္အားႀကီးေသာသူသည္ စစ္တိုက္၍ မေအာင္တတ္။ ပညာရွိေသာသူသည္ ဝစြာ မစားတတ္။ ဥာဏ္ေကာင္းေသာသူသည္ စည္းစိမ္ကို မရတတ္။ လိမၼာေသာသူသည္ သူတပါးေရွ႕၌ မ်က္ႏွာ မရတတ္။ ခပ္သိမ္းေသာသူတို႔၌ ကာလအခ်ိန္ေစျခင္း၊ အဆင္သင့္ျခင္းရွိသည္အတိုင္း ျဖစ္တတ္သည္ကို ငါျမင္ ၏။

¹² လူသည္ မိမိကာလအခ်ိန္ကိုမသိတတ္။ ေဘးျပဳ ရာ ပိုက္ကြန္အုပ္မိေသာ ငါးကဲ့သို႔၎၊ ေက်ာ့ကြင္း၌ ေက်ာ့မိေသာ ငွက္ကဲ့သို႔၎၊ လူသားတို႔သည္ ေဘးျပဳရာ ကာလထဲသို႔ အမွတ္တမဲ့ေရာက္၍ ေက်ာ့မိတတ္ၾက၏။

¹³ ေနေအာက္မွာ ငါေတြ႕ျမင္၍ ခ်ီးမြမ္းဘြယ္ေသာ ပညာဟူမူကား၊

¹⁴ ၿမိဳ႕သားနည္းေသာၿမိဳ႕ငယ္တၿမိဳ႕ရွိ၏။ ႀကီးေသာ ရွင္ဘုရင္တပါးသည္လာ၍၊ ထိုၿမိဳ႕ျပင္မွာ ႀကီးစြာေသာ တပ္တို႔ကို တည္၍ဝိုင္းထား၏။

¹⁵ ထိုၿမိဳ႕၌ေနေသာ ဆင္းရဲသားပညာရွိတေယာက္ သည္ မိမိပညာအားျဖင့္ ထိုၿမိဳ႕ကို ကယ္တင္၏။ သို႔ေသာ္ လည္း၊ ထိုဆင္းရဲသားကို အဘယ္သူမၽွ မေအာက္ေမ့။

¹⁶ ထိုအခါ ငါဆိုသည္ကား၊ ပညာသည္ ခြန္အားထက္ သာ၍ ေကာင္းျမတ္၏။ သို႔ေသာ္လည္း၊ ဆင္းရဲေသာသူ၏ ပညာကို မထီမဲ့ျမင္ျပဳတတ္ၾက၏။ သူ၏စကားကို နား မေထာင္တတ္ၾက။

¹⁷ အုပ္စိုးေသာသူသည္ မိုက္ေသာသူတို႔တြင္ ေႂကြး ေၾကာ္ေသာအသံကို နားေထာင္ၾကသည္ထက္၊ ၿငိမ္ဝပ္ ရာ၌ ပညာရွိေျပာေသာစကားကို သာ၍နားေထာင္တတ္ ၾက၏။

¹⁸ ပညာသည္ စစ္လက္နက္ထက္သာ၍ ေကာင္း ျမတ္၏။ ဒုစရိုက္ကိုျပဳေသာသူသည္လည္း၊ ေကာင္းေသာ အမွုမ်ားကို ဖ်က္ဆီးတတ္၏။