Zebûr 32 - Kurmanji Încîl

Zebûr 32

Zebûra Dawid, Maskîl

¹ Xwezî bi wî ku serhildana wî hatiye bexişandin, Gunehê wî hatiye nixamtin!

² Xwezî bi wî ku Xwedê jê re guneh nenivîsandiye, Di ruhê wî de hîle nîye!

³ Heta ku min sûcê xwe li xwe dananî, Tevahiya rojê ji nalînê, Hestiyên min heliyan.

⁴ Çimkî şev û roj, Destê te li ser min giran bû. Derman di çokê min de nema, wek ziwahiya havînê.

⁵ Min ji te re diyar kir gunehê xwe, Min nenuxamt sûcê xwe. Min ji Xudan re got, «Ezê serhildanên xwe bêjim.» Te bexişand sûc û gunehên min.

⁶ Loma bila her evdê te yê dilsoz Gava ku hewcedar e bi dua ji te bixwazin. Da ku negihîje wan rabûna avên mezin.

⁷ Tu yî stara min, Tu min diparêzî ji tengahiyan, Bi îlahiyên rizgariyê dipêçî dora min.

⁸ Ezê te perwerde bikim, riya ku diçîyê hînî te bikim, Şîret li te bikim, Çavê min li ser te ye.

⁹ Bêfêm nebin wek hesp û hêstiran; Lixab û hevsar lazim e ji bo girtina wan, Yan na, ew nêzik nabin mirovan.

¹⁰ Gellek e kedera xeraban, Belê hezkirin dipêçe, dora yên ku xwe dispêrin Xudan.

¹¹ Ey rastno, bi Xudan şa bin, dilşa bin; Ey dilpakno, Hemû bi şahî biqîrîn!