Tîmotʼêyo I 2 - Kurmanji Încîl

Li ser Dua û Civînê

¹ Îcar berî her tiştî ez ji we dixwazim ku ji bo hemû mirovan lava, dua, mehder û spasî bê kirin,

² wisa jî ji bo padîşahan û ji bo hemû serweran bikin, da ku em bi hemû tirsa Xwedê û bi rêz û edeb jiyaneke bêhengame û bê teq û req bijîn.

³ Li ber Xilaskarê me Xwedê ev qenc e û bi dilê wî ye;

⁴ ew dixwaze ku hemû mirov xilas bibin û bigihîjin zanîna rastiyê.

⁵ Çimkî tenê Xwedayek heye û di nav Xwedê û mirovan de jî bi tenê navberkarek heye, ew jî Mesîh Îsayê mirov e,

⁶ yê ku xwe ji bo hemûyan kir berdêl. Şahidiya ku di wextê xwe de hatiye dayîn ev e.

⁷ Û ez ji bo vê yekê peyvbêj û Şandî hatim kifşkirin – ez rast dibêjim, ez derewan nakim – ku ez ji miletan re bûme mamosteyê bawerî û rastiyê.

⁸ Loma ez dixwazim ku zilam li her derê destên xwe yên ji guneh bêrî hildin, bê hêrs û bê gotûbêj dua bikin.

⁹ Bi vî awayî jî bila jin bi wergirtina xwerû, bi şerm û bi edeb xwe bixemilînin, ne bi honandina porê xwe, bi zêr, an duran, an jî bi cilên biha,

¹⁰ lê bi kirinên qenc, wek li wan jinan tê, yên ku eşkere dikin ku ew di riya Xwedê de diçin.

¹¹ Bila jin bêdeng û tam bi guhdanê hîn bibe.

¹² Ez destûrê nadim jinê ku hîn bike, an jî serweriyê li mêran bike, lê bila bêdeng be.

¹³ Çimkî pêşî Adem hat afirandin û paşê Hawa.

¹⁴ Adem nehat xapandin, lê jin hat xapandin û sûc kir.

¹⁵ Lê eger bi edebê di bawerî, hezkirin û pîroziyê de bimîne, bi anîna zarokan wê xilas bibe.