Padîşah II, 6 - Kurmanji Încîl

Bivir bi ser avê dikeve

¹ Koma pêxemberan ji Êlîşa re got: “Ezbenî, cihê em li ber te lê dijîn, li me teng e.

² Bi destura te em herin ber Çemê Şerîayê û ji wê derê jî, her yek ji me bila kêranek hilde û ji bo rûniştinê, ji xwe re cihek çêke.” Êlîşa got: “Herin!”

³ Yekî ji wan got: “Lava dikim tu jî rabe bi van xulamên xwe re were.” Wî got: “Baş e, ezê bêm.”

⁴ Ew bi wan re çû. Gava ew gihîştin Çemê Şerîayê, dar birîn.

⁵ Gava yekî ji wan dar dibirî, bivir ji destî pekiya û ket nava avê. Bi dengekî bilind got: “Hey wax! Ezbenî min ew bi emanet standibû.”

⁶ Zilamê Xwedê got: “Ket ku derê?” Wî cih nîşan da. Êlîşa darek birî, avêt wir û hesin derket ser avê.

⁷ Êlîşa got: “Wê rake!” Wî destê xwe dirêj kir û ew rakir.

Êlîşayê Pêxember û artêşa Aramê

⁸ Padîşahê Aramê li dijî Îsraêlê şer dikir. Bi peywirdarên xwe şêwirî û got: “Ezê li filan derê artêşgeh ava bikim.”

⁹ Zilamê Xwedê ji Padîşahê Îsraêlê re xeber şand û got: “Di wir re derbas nebin, çimkî Aramî ber bi wir ve tên.”

¹⁰ Padîşahê Îsraêlê zilam şandin cihê ku zilamê Xwedê behsa wê kiribû. Bi vî awayî zilamê Xwedê çend caran Padîşahê Îsraêlê hişyar kir. Padîşah jî hevza xwe ji wê derê kir.

¹¹ Ji ber vê yekê, Padîşahê Aramê gelekî hêrs bû. Wî gazî peywirdarên xwe kir û ji wan re got: “Ji nav me kesên pişta Padîşahê Îsraêlê digirin kî ne, ma hûnê ji min re nebêjin?”

¹² Peywirdarekî wî got: “Ne wisa ye, xweyê min padîşah, ne kesekî ji me ye jî. Lê Êlîşayê Pêxemberê Îsraêlê tiştên tu li odeya xwe ya razanê dibêjî, digihîne Padîşahê Îsraêlê.”

¹³ Padîşahê Aramê got: “Herin binêrin ew li ku ye, ezê wî bidim girtin.” Wan got: “Ew li Dotanê ye.”

¹⁴ Wî hesp û erebeyên şer û gelek leşker şandin wê derê. Ew bi şev hatin. Wan bajar dorpêç kir.

¹⁵ Xulamê zilamê Xwedê zû rabû, çû û li derdora bajêr leşker, hesp û erebe hebûn. Xulamê wî jê re got: “Hey wax ezbenî! Niha emê çi bikin?”

¹⁶ Wî got: “Netirse, çimkî yên me, ji yên wan zêdetir in.”

¹⁷ Êlîşa lava kir û got: “Ya Xudan, lava dikim, çavên wî veke ku bibîne.” Gava Xudan çavên xulam vekirin, wî dît ku çiyayên derdora Êlîşa ji hespên agirî û erebeyên agirî tije bûye.

¹⁸ Aramiyan berê xwe dan wî. Êlîşa lavayî Xudan kir û got: “Lava dikim, tu van kor bike.” Li ser gotina Êlîşa, Xudan ew kor kirin.

¹⁹ Êlîşa ji wan re got: “Rê ne ev e, bajar jî ne ev e, bidin pey min ku ez we bibim ba zilamê ku hûn lê digerin.” Paşê wî ew birin Sameryayê.

²⁰ Gava ew ketin Sameryayê Êlîşa got: “Ya Xudan çavên van veke ku bibînin.” Xudan çavên wan vekirin û wan dît ku ew li Sameryayê ne.

²¹ Gava Padîşahê Îsraêlê ew dîtin ji Êlîşa re got: “Bavo, li wan bixim? Ez li van bixim?”

²² Wî got: “Na! Tê çawa li wan kesan bixî ku te ew bi şûr û kevanê xwe dîl girtine? Nan û av deyne ber wan ku bixwin û vexwin û paşê jî vegerin ba xweyê xwe.”

²³ Ji bo wan sifreyeke mezin danî, xwarin û vexwarin. Paşê wî ew şandin. Ew çûn ba xweyê xwe. Rêbirên Aramê careke din nehatin welatê Îsraêl.

Xelaya li Sameryayê

²⁴ Piştî van tiştan, Padîşahê Aramê Ben-Hadad tevahiya artêşa xwe da hev û çû. Wî Sameryayê dorpêç kir.

²⁵ Gava li Sameryayê dorpêçkirin hebû, xelayeke mezin rabû. Loma serê kerekî bi heştê şekel zîvan û çarîka firaxekî çîrtê kevokê jî bi pênc şekel zîvan hate firotin.

²⁶ Gava Padîşahê Îsraêlê di ser sûran re derbas dibû, jinekê bi dengekî bilind got: “Xweyê min padîşah, alîkariya min bike!”

²⁷ Padîşah got: “Heke Xudan alîkariya te neke, ezê çawa alîkariya te bikim? Tu ji bênderê yan ji mehserê dixwazî?!”

²⁸ Padîşah jê re got: “Derdê te çi ye?” Jinikê got: “Vê jinikê ji min re gotibû: ‘Kurê xwe bide me ku em îro bixwin, emê kurê min jî sibê bixwin.’

²⁹ Bi vî awayî me kurê min pijand û me ew xwar. Roja din min jê re got: ‘Ka tu kurê xwe bide me ku em wî bixwin.’ Lê wê kurê xwe veşart.”

³⁰ Gava padîşah gotinên jinikê bihîstin, kincên xwe çirandin. Wê demê ew di ser sûran re derbas dibû. Gelê wî ew dît, ji navê ve li ser bedena wî çûx hebû.

³¹ Padîşah got: “Heke îro serê Êlîşayê kurê Şafat jê nekim, bila Xwedê wiha û jê xerabtir bîne serê min.”

³² Êlîşa li mala xwe rûniştibû. Rîspî jî pê re rûniştibûn. Padîşah beriya xwe qasidekî şand. Lê beriya ku qasid bê ba wî, Êlîşa ji rîspiyan re got: “Hûn dibînin, ji bo serê min jê bikin, ev kurê mêrkujan bi çi awayî qasid şand? Binêrin, gava qasid bê, derî bigirin û asê bikin. Çimkî piştî wî wê xweyê wî jî bê.”

³³ Hê Êlîşa bi wan re dipeyivî, qasid ev xeber anî û got: “Ev bela ji Xudan e, ezê çima hê li benda Xudan bimînim?”