Îşaya 15 - Kurmanji Încîl

Pêxemberiya li dijî Moavê

¹ Peyama li ser Moavê: Di şevekê de Er-Moav wêran û tune bû! Di şevekê de Qîr-Moav wêran û tune bû!

² Mala Dîvon rabû, Ji bo girînê çû bilindciyên perizînê. Moav li ser Nebo û Mêdevayê dike zarîn, Her kes porê xwe, rihê xwe kur dike.

³ Di kuçeyan de çûx li xwe dikin. Li serban û meydanan, Zarîna hemûyan, lehiya hêsiran.

⁴ Heşbon û Êlele dikin hewar, Dengê wan digihîje heta Yahasê. Loma çekdarên Moavê diqîrin, Canê wan dilerize.

⁵ Dilê min ji bo Moavê dike hewar, Filitiyên wan direvin Soarê, Direvin Eglat-Şelîşiyayê. Di Hevrazê Lûhîtê de, Bi girî hildikişin. Di riya Horonayîmê de, Hewarê li ser şikestina xwe dikin.

⁶ Avên Nimrîmê ziwa bûn. Giya çilmisî, Giyayê teze nema, Şînahî êdî tune bû.

⁷ Loma serweta wan stand û da hev, Di ser Geliyê Spîndaran re hildidin û dibin.

⁸ Hewara wan sînorên Moavê rapêça. Zarîna wan gihîşt Eglayîmê, Zarîna wan gihîşt Beêr-Elîmê.

⁹ Ava Dîmonê bi xwînê tije bû, Lê ezê hê zêdetir bînim serê wê, Ezê şêrekî bişînim ser filitiyên Moavê, Ser kesên li welêt sax mane.