Helbesta Helbestan 7 - Kurmanji Încîl

¹ Lingên te di çaroxan de çiqas xweşik in, lê dotmîrê! Qorikên te yên gilover wekî cewahir in, Karê destê hosteyan e.

² Navika te wekî taseke gilover, Şeraba tevlihev jê kêm nabe. Zikê te mîna loda genim e, Bi sosinan rapêçandî ye.

³ Herdu memikên te, wekî cotek karxezal, Mîna cêwîkên xezalekê.

⁴ Stûyê te wekî birca ji diranê fîlan e, Çavên te mîna hewzên Heşbonê ne, Hewzên li ber dergehê Bat-Rabbîmê. Pozê te wekî birca Lubnanê Ji jor ve li Şamê dinêre.

⁵ Serê te, mîna Çiyayê Karmelê Li ser gewdeya te ye, Keziyên te binevşî, Padîşah bû êsîrê biskên te.

⁶ Evînê! Tu bi qasî xweşik î, Ewqas jî şîrîn î. Hemû kêf ji te ne.

⁷ Bejna te dişibe dara xurmê, Memikên te dişibin gûşiyên wê.

⁸ Min got: “Ez herim ser dara xurmê, Bi çiqlên wê bigirim.” Bila memikên te wekî gûşiyên tirî bin, Hilma te wekî bêhna sêvê.

⁹ Şeraba herî xas e devê te. Bila ew şerab rasterast here ba evîndarê min, Bila biherike lêv û diranan.

Keçik

¹⁰ Ez ya evîndarê xwe me, Daxwaza wî ez im.

¹¹ Were evîndarê min, em herin mêrgan, Şeva xwe biborînin li holikan.

¹² Serê sibê em herin nav rezan Ku bibînin mêwê gupik dane, Kulîlk dane, Kulîlkên hinaran pişkivîne. Li wir ezê evîna xwe pêşkêşî te bikim.

¹³ Sêvikên evînê xweş bêhn didin. Li serdêrên me, Her cure fêkiyên bijare, Hişk û ter hene. Min ji bo te civandin, evîndarê min.