Eyûb 11 - Kurmanji Încîl

Sofarê Naemayî

¹ Sofarê Naemayî lê vegerand û got:

² “Gelo ewqas gotin wê bêbersiv bimîne? Kesê zimandirêj wê mafdar bê hesibandin?

³ Gelo wê mirov li dijî gotinên te yên vala bêdeng bimînin? Gava tu tinazan bikî, wê kes te nede şermê?

⁴ Tu dibêjî: ‘Hînbûna min xas e, Ez di çavê te de pak im.’

⁵ Lê xwezî Xwedê bigota Û devê xwe li dijî te vekira.

⁶ Wî sirên şehrezabûnê ji te re bigota, Çimkî têgihîştina wî qat bi qat e. Tu bizanibe ku Xwedê hinek sûcên te ji bîr jî kirin.

⁷ “Gelo tu dikarî sirên Xwedê yên kûr fêm bikî Û bigihîjî sînorên Karîndar?

⁸ Ew bi qasî ezmanan bilind in, tu dikarî çi bikî? Ji diyarê miriyan kûrtir in, tu çi jê fêm dikî?

⁹ Pîvana wan ji dinyayê dirêjtir, Ji deryayan firehtir e.

¹⁰ “Heke ew derbas bibe û te bixe girtîgehê, Heke ew te derxe ber dîwanê, kî dikare jê re bibe asteng?

¹¹ Çimkî ew zilamên derewkar dizane, Gava ew xerabiyê bibîne bêceza dihêle?

¹² Kengê ji kera çolê mirov bizê, Wî çaxî wê mirov jî serwext be.

¹³ “Heke tu dilê xwe rast bikî Û destên xwe jê re vekî,

¹⁴ Heke di destê te de xerabî hebe, wî ji xwe dûr bixe Û nehêle neheqî li konê te rûne.

¹⁵ Tê esse bêqisûr serê xwe rakî, Tê saxlem û bêtirs bî.

¹⁶ Tê derdê xwe ji bîr bikî, Wekî ava herikî û çûyî ji bîr bikî.

¹⁷ Wî çaxî wê jiyana te ji tava nîvro bêtir bibiriqe Û tarîbûna wê bibe wekî sibehê.

¹⁸ Tê ewle bî, çimkî hêvî heye, Li derdora xwe binêrî Û di nava ewlehiyê de rakevî.

¹⁹ Tê razî, wê kes te netirsîne Û wê gelek kes lavayî qenciya te bikin.

²⁰ Lê wê ronahiya çavên xeraban bitefe, Cihê reva wan tunebe Û tekane hêviya wan, hilma dawî be.”