Destpêk 38 - Kurmanji Încîl

Tamara diya Peres û Cihûdayê Pêxember

¹ Wê demê Cihûda ji birayên xwe veqetiya û çû ba zilamekî Edûllamî yê bi navê Hîra.

² Li wir Cihûda rastî keçeka Kenanî hat. Navê bavê keçikê Şûa bû. Cihûda ew ji xwe re anî û çû ba wê.

³ Jinik bi zaro ma û kurek anî. Cihûda, navê kurik Êr danî.

⁴ Ew careke din bi zaro ma û kurekî din anî. Navê wî Onan danî.

⁵ Jinikê kurekî din anî û navê wî Şêla danî. Çaxê ku Şêla çêbû, Cihûda li Kezîvê bû.

⁶ Cihûda ji bo Êrê nixuriyê xwe, jineke bi navê Tamar anî.

⁷ Lê Êrê nixuriyê Cihûda di çavê Xudan de xerab bû û Xudan ruhê wî stand.

⁸ Cihûda ji Onan re got: “Here ba jinbira xwe û wezîfeya xwe ya tiyîtiyê bi cih bîne ku ziriyeta birayê te çêbe.”

⁹ Lê Onan dizanibû zarokên ku çêbin wê nebin ên wî. Çaxê ew çû ba jinbira xwe wî avika xwe berî erdê dida ku ziriyeta birayê xwe çêneke.

¹⁰ Ya ku wî kir di çavê Xudan de xerab bû. Loma Xudan ew jî kuşt.

¹¹ Cihûda ji bûka xwe Tamarê re got: “Tu li mala bavê xwe bi jinebîtî bimîne, heta kurê min Şêla mezin bibe.” Cihûda di dilê xwe de digot: “Dibe ku ew jî wekî birayên xwe bimire.” Tamar jî çû, li mala bavê xwe ma.

¹² Piştî demeke dirêj jina Cihûda ya ku keça Şûa bû, mir. Çaxê ku şîna Cihûda qediya, ew bi hevalê xwe Hîrayê Edûllamî hilkişiya Tîmnayê ba hevringkarên pezên xwe.

¹³ Çaxê jê re hat gotin: “Xezûrê te diçe Tîmnayê ku miyên xwe hevring bike,”

¹⁴ Tamarê cilên xwe yên jinebîtiyê derxistin. Wê şalika xwe nixamt û li ber deriyê Eynayîma ser riya Tîmnayê rûnişt. Çimkî wê dît ku Şêla mezin bûye û wê bi jinîtî jê re nabin.

¹⁵ Gava Cihûda ew dît, fikirî ku ew fahîşe ye. Çimkî wê serçavê xwe nixamtibû.

¹⁶ Wî pê dernexist ku ew bûka wî ye. Wî riya xwe bi ser wê xist û got: “Were, ez dixwazim bi te re razim.” Tamarê got: “Ez bi te re razim, tê çi bidî min?”

¹⁷ Cihûda got: “Ezê ji keriyê xwe karikek ji te re bişînim.” Tamarê got: “Ma tê çi bidî min, heta tu karikê bişînî?”

¹⁸ Wî got: “Divê ez çi bi bidim te?” Tamarê got: “Mora xwe, qeytanê xwe û darê di destê xwe de bide min.” Cihûda ev dan û pê re raza. Tamar jê bi zaro ma.

¹⁹ Piştre çû şalika xwe derxist û cilên xwe yên jinebîtiyê li xwe kirin.

²⁰ Di vê navberê de Cihûda karikekî biçûk bi hevalê xwe yê Edûllamî re şand ku tiştên xwe ji jinikê bistîne lê wî jinik nedît.

²¹ Wî ji mirovên der û dorê pirsî û got: “Ew jinika fahîşe ya ku li Eynayîmê li ser rê bû, li ku ye?” Wan lê vegerand û got: “Li vir jineke wiha tuneye.”

²² Li ser vê yekê ew vegeriya ba Cihûda û jê re got: “Min ew nedît. Kesên li wir diman jî got: ‘Li vir jineke wiha tuneye.’”

²³ Cihûda got: “Bila ew tişt jê re bin, naxwe emê bibin pêkenînê xelkê. Min karik şand, lê te ew nedît.”

²⁴ Piştî sê mehan ji Cihûda re hat gotin: “Bûka te Tamarê zina kiriye û niha bizaro ye.” Cihûda got: “Wê derxin derve û bişewitînin!”

²⁵ Çaxê ew derdixistin derve, wê xeber ji xezûrê xwe re şand û got: “Ez ji xweyê van tiştan bi zaro mame. Ka lê binêrin hûnê nas bikin ku ev mor, qeytan û dar ên kê ne?”

²⁶ Cihûda ew nas kirin û got: “Ew ji min rastir e. Çimkî min ew ji kurê xwe Şêla re neanî.” Êdî ew careke din pê re raneza.

²⁷ Di dema zarokanînê de, di zikê Tamarê de cêwî hebû.

²⁸ Gava wê zarok dianî, ji cêwiyan yekî destê xwe derxist derve. Pîrikê bi destê wî girt, bi tayekî sor girê da û got: “Ev pêşî çêbû.”

²⁹ Gava wî destê xwe kişand, birayê wî çêbû û pîrikê got: “Te çawa ji xwe re çavî vekir!” Li ser vê yekê navê wî Peres danîn.

³⁰ Piştre birayê wî çêbû ku destê wî bi tayê sor hatibû girêdan. Navê wî jî Zerah danîn.