Destpêk 32 - Kurmanji Încîl

Aqûbê Pêxember xwe amade dike ku birayê xwe bibîne

¹ Çaxê Aqûb da rê, milyaketên Xwedê rastî wî hatin.

² Gava Aqûb ew dîtin, wî got: “Ev artêşgeha Xwedê ye.” Wî navê wê derê Mahanayîm danî.

³ Aqûb li pêşiya xwe qasid şandin ba birayê xwe Esawê ku li axa Seîra welatê Edomê dima.

⁴ Wî li wan emir kir û got: “Ji xweyê min Esaw re wiha bêjin: ‘Xulamê te Aqûb dibêje: Ez li ba Lavan wekî xerîbekî mam û heta niha jî wisa me.

⁵ Min ga, ker, pez, xulam û xadim qezenc kirin. Niha ez vê xeberê ji xweyê xwe re dişînim ku dilê wî bi min xweş be.’”

⁶ Gava qasid li Aqûb vegeriyan, wan got: “Em çûn ba birayê te Esaw. Va ye ew jî bi çar sed zilamên xwe re tê pêşiya te.”

⁷ Aqûb gelek tirsiya û aciz bû. Wî mirovên xwe, pez, dewar û deve kirin du beş.

⁸ Wî got: “Heke Esaw were û êrîşî beşekî bike, wê beşê mayî bireve.”

⁹ Aqûb dua kir û got: “Ya Xwedayê bavkalê min Îbrahîm, Xwedayê bavê min Îshaq, ya Xudan! Te ji min re got: ‘Vegere welatê xwe, ba mirovên xwe, ezê qenciyê li te bikim.’

¹⁰ Ez ne hêjayî wê hemû dilsozî û dilovaniyê me ku te nîşanî xulamê xwe da. Çaxê ez di vî Çemê Şerîayê re derbas bûm, tenê şivdarê min hebû, lê niha ez bûme du beş.

¹¹ Ji kerema xwe min ji destê birayê min Esaw biparêze. Çimkî ditirsim ew were û êrîşî min, zarokan û dayikên wan bike.

¹² Te ji min re got: ‘Ezê te bi ser bixim û ziriyeta te wekî sêlaka deryayê ku nayê jimartin zêde bikim.’”

¹³ Aqûb şeva xwe li wir borand û ji her tiştên ku pê re hene, wî diyariyek ji birayê xwe Esaw re veqetand.

¹⁴ Wî ji Esaw re du sed bizin û bîst nêrî, du sed mî û bîst beran,

¹⁵ sî deveyên mê û biçûkên wan, çil çêlek û deh conega, bîst maker û deh ker cuda kirin.

¹⁶ Wî heywanên bi xwe re kerî bi kerî ji hev veqetandin. Gazî xulaman kir û got: “Bidin pêşiya min. Bila her kerî ji hev dûr bin.”

¹⁷ Wî li xulamê xwe yê pêşî emir kir û got: “Çaxê birayê min Esaw rastî te tê û ji te dipirse: ‘Tu kî yî, bi ku ve diçî û xweyê van heywanan kî ye?’

¹⁸ Tê bêjî: ‘Ev keriyên xulamê te Aqûb in. Ew wan wekî diyarî ji xweyê xwe Esaw re dişîne û va ye ew jî li pey me tê.’”

¹⁹ Bi vî awayî wî li yê diduyan, sisêyan û li hemûyên ku li pey kerî diçûn emir kir û got: “Çaxê hûn Esaw dibînin, eynî tiştî jê re bêjin.

²⁰ Ji bîr nekin bêjin: ‘Va ye Aqûbê xulamê te li pey me tê.’” Çimkî Aqûb ji xwe re got: “Ezê wî bi van diyariyan nerm bikim. Paşê, çaxê ez wî bibînim, belkî ew min qebûl bike.”

²¹ Aqûb diyariyên xwe li pêş şand û şeva xwe li dera ku mabû derbas kir.

Aqûbê Pêxember bi Xwedê re gulaşê dike

²² Wê şevê Aqûb rabû, rahişt herdu jinên xwe, herdu cariyeyên xwe û yanzdeh kurên xwe û di bihorê Çemê Yabboqê re derbas bû.

²³ Piştî ku wî ew derbasî aliyê din ê avê kirin, wî hemû malê xwe jî da derbaskirin.

²⁴ Aqûb bi tenê ma û mirovekî heta ber destê sibê pê re gulaş girt.

²⁵ Gava wî dît ku bi ser nakeve, wî li kemaxa Aqûb xist û hestiyê qorika Aqûb ji cih derket.

²⁶ Zilêm ji Aqûb re got: “Min berde ez herim, va ye roj hiltê.” Lê Aqûb got: “Heta ku tu min pîroz nekî, ez te bernadim.”

²⁷ Zilêm got: “Navê te çi ye?” Wî got: “Aqûb.”

²⁸ Zilêm got: “Êdî wê ji te re Aqûb neyê gotin, lê wê Îsraêl bê gotin. Çimkî te bi Xwedê û bi mirovan re rikeberî kir û tu bi ser ketî.”

²⁹ Aqûb jê re got: “Ji kerema xwe navê xwe ji min re bêje.” Wî got: “Tu çima li navê min dipirsî?” Rabû Aqûb li wir pîroz kir.

³⁰ Aqûb navê wê derê Peniyêl danî û got: “Min Xwedê rû bi rû dît, dîsa jî ez sax mam.”

³¹ Çaxê Aqûb ji wir derbas bû, roj li ser avê dibiriqî. Aqûb ji ber qorika xwe dikuliya.

³² Ji ber vê yekê, heta roja îro gelê Îsraêl kirkirkê ser qorikê naxwin. Çimkî serê qorika Aqûb derb xwaribû.