Derketin 9 - Kurmanji Încîl

Belaya pêncemîn: Mirina heywanan

¹ Xudan ji Mûsa re got: “Here ba Firewn û jê re bêje: ‘Xwedayê Îbraniyan Xudan wiha dibêje: Gelê min berde ku xulamiya min bike.

² Heke tu nekî,

³ wê destê Xudan bi kuleke giran keriyên we yên li deştê; hesp, ker, deve, pez û dewarên we telef bike.

⁴ Wê Xudan ferq û meylî bixe nav keriyên Îsraêlî û Misriyan. Wê ji heywanên gelê Îsraêl yek jî telef nebe.’”

⁵ Xudan demek kifş kir û got: “Wê Xudan sibê li welêt vî tiştî bike.”

⁶ Dotira rojê Xudan gotina xwe kir. Hemû keriyên Misriyan telef bûn, lê heywanekî gelê Îsraêl jî nemir.

⁷ Firewn zilam şandin û hîn bû ku ji keriyên Îsraêliyan yek jî nemiriye. Lê dilê Firewn hişk bû û gel berneda.

Belaya seşemîn: Kunêr

⁸ Xudan ji Mûsa û Harûn re got: “Bi xweliya tifikê kulma xwe tije bikin. Bila Mûsa xweliyê li ber çavê Firewn ber bi ezmanan ve hilbavêje.

⁹ Wê li seranserê welatê Misrê tozeke tenîk bibare û di bedenên mirov û heywanan de kunêrên kêmgirtî derkevin.”

¹⁰ Mûsa û Harûn xweliya tifikê hilda û li ber Firewn sekinîn. Mûsa xwelî ber bi ezmanan ve hilavêt. Di bedenên mirov û heywanan de kunêrên kêmgirtî derketin.

¹¹ Sêrbazan ji ber kunêran nikaribûn li ber Mûsa bisekinin. Çimkî kunêr di sêrbaz û tevahiya Misriyan de derketibûn.

¹² Lê Xudan dilê Firewn hişk kir. Çawa ku Xudan ji Mûsa re gotibû guhdariya wan nekir.

Belaya heftemîn: Zîpik

¹³ Xudan ji Mûsa re got: “Serê sibê zû rabe, li ber Firewn bisekine û jê re bêje: ‘Xwedayê Îbraniyan Xudan wiha dibêje: Gelê min berde ku xulamiya min bike.

¹⁴ Ji bo tu bizanibî li tevahiya dinyayê yekî wekî min tuneye, vê carê ezê hemû belayên xwe bişînim ser te, karmendên te û gelê te.

¹⁵ Çimkî min destê xwe dirêj bikira, bi kulê tu û gelê te ceza bikira, wê lingê te ji ser erdê bihata birîn.

¹⁶ Lê ji ber van sedeman min destûr da ku tu bijî: Ji bo hêza xwe nîşanî te bidim û tevahiya dinyayê navê min bizanibe.

¹⁷ Tu hê jî xwe li dijî gelê min qure dikî û wan bernadî.

¹⁸ Ezê sibê van çaxan, zîpikek wisa giran li Misrê bibarînim ku ji roja ava bûye heta niha tiştekî wiha neqewimiye.

¹⁹ Rabe her tiştên xwe yên derve, tevahiya keriyên xwe bîne bixe axuran. Çimkî gava zîpik bibare, wê hemû mirov û heywanên li çolê bimirin.’”

²⁰ Karmendên Firewn ji gotina Xudan ditirsiyan, yekser kole û keriyên xwe anîn malê.

²¹ Kesên guhê xwe nedan gotina Xudan, kole û keriyên xwe li derve hiştin.

²² Xudan ji Mûsa re got: “Destê xwe ber bi ezman ve dirêj bike, bila li seranserê welatê Misrê li ser mirovan, li ser heywanan û li ser hemû şînahiya welatê Misrê zîpik bibare.”

²³ Mûsa gopalê xwe ber bi ezmanan ve dirêj kir. Xudan gurmînî û zîpik şandin û brûsk bi ser erdê ve hat. Wî bi ser welatê Misrê ve zîpik şand.

²⁴ Di nav bagera zîpikê de herdem brûskê lê dixist. Ev zîpik ewqas dijwar bû ku li seranserê welatê Misrê ji roja ava bûye heta niha tiştekî wiha neqewimîbû.

²⁵ Zîpikê li seranserê welatê Misrê, ji mirovan heta heywanan her tiştên li derve dan ber xwe. Herwiha tevahiya şînahî, dar û giyayên li derve jî tune kirin.

²⁶ Tenê li herêma Goşenê zîpik nebariya ku gelê Îsraêl lê dima.

²⁷ Firewn şand pey Mûsa û Harûn. Wî ji wan re got: “Min vê carê guneh kir. Xudan rast, ez û gelê xwe sûcdar in.

²⁸ Ji Xudan lava bikin. Ev zîpik û gurmîna brûskan êdî bes e. Ezê we berdim û hûnê li vir nemînin.”

²⁹ Mûsa jê re got: “Gava ez ji bajêr derkevim, ezê destê xwe dirêjî Xudan bikim. Wê êdî brûsk lê nexe û zîpik jî nebare. Bi vî awayî tê bizanibî ku dinya, dinyaya Xudan e.

³⁰ Lê ez baş dizanim ku tu û karmendên te, hê jî, ji Xwedê Xudan natirsin.”

³¹ Li kitan û ceh hat xistin, çimkî ceh simbil dabû, kitan kulîlk vekiribû.

³² Lê li genim û genimê sor nehat xistin, çimkî hê ew negihîştibûn.

³³ Mûsa ji ba Firewn rabû û ji bajêr derket. Wî destê xwe dirêjî Xudan kir. Zîpik û gurmîna brûskan sekinî, baran jî nebariya.

³⁴ Gava Firewn dît ku baran, zîpik û brûsk sekinî, dîsa guneh kir. Wî û karmendên wî dilên xwe hişk kirin.

³⁵ Çawa ku Xudan bi riya Mûsa gotibû, dilê Firewn hişk bû û wî gelê Îsraêl berneda.