Вагьий 6 - Сыйлы Китап Янгы Разилешивню

Етти мюгьюр

¹ Къозу етти мюгьюрден бирин тайдыргъанын гёрдюм. Сонг дёрт жанлы затны бириси кёк кёкюрегендей гючлю тавуш булан: – Гел! – дегенин эшитдим.

² Къарагъанда, алдымда акъ атны гёрдюм! Шо атгъа минген атлыны къолунда жаясы бар эди ва огъар таж берилген эди. Уьстюн гелмек учун, О уьстюнлюкню алывчу гьисапда чыкъды.

³ Къозу экинчи мюгьюрню тайдыргъанда, экинчи жанлы затны: – Гел! – деп айтгъанын эшитдим.

⁴ Сонг башгъа бир ат, гюрен ат чыкъды. Шо атгъа минген атлыгъа уллу бир къылыч ва дюньяда инсанлар бир бирин оьлтюрюп, оланы парахатлыкъдан магьрюм этмек учун гюч берилген эди.

⁵ Къозу уьчюнчю мюгьюрню тайдыргъанда, уьчюнчю жанлы затны: – Гел! – деп айтгъанын эшитдим. Къарап, бир къара ат гёрдюм. Шо атгъа минген атлыны къолунда мизан терезелер бар эди.

⁶ Сонг дёрт де жанлы затны арасындан гелеген тавушну эшитдим. Шо тавуш: – Бир гюнлюк алапагъа – бир увуч будай, бир гюнлюк алапагъа да – уьч увуч арпа, тек зайтун майгъа да, чагъыргъа да зарал этмессен! – деп сёйледи.

⁷ Къозу дёртюнчю мюгьюрню тайдыргъанда, дёртюнчю жанлы затны тавушун эшитдим. О: – Гел! – деп айтды.

⁸ Къарагъанда, бир жийрен ат гёрдюм. Шо атгъа минген атлыны аты Оьлюм эди, ону арты булан ахырат да геле эди. Олагъа ерни дёрт пай этгенде бир пайыны уьстюнде гьакимлик берилген эди: къылыч булан, ачлыкъ булан, оьлюм гелтиреген таун аврув булан, къыр жанлар булан оьлтюрмеге болсун деп.

⁹ Къозу бешинчи мюгьюрню тайдырагъанда, къурбанлыкъны салагъан ерни тюбюнде мен Аллагьны каламы учун ва оьзлени шагьатлыгъы учун оьлтюрюлгенлени ругьларын гёрдюм.

¹⁰ Олар: – Гьей сыйлы ва гьакъ болгъан Есибиз Аллагь! Дюньяда яшайгъанлагъа дуван этип, олардан къаныбыз саялы оьч алмакъ учун, дагъы да нечакъы заман токътап туражакъсан? – деп гючлю кюйде къычырдылар.

¹¹ Оланы гьарисине акъ абалар берилди. Олагъа Аллагьны къуллукъчуларындан ва иман къардашларындан оьзлер йимик оьлтюрюлмеге гереклилени санаву битгенче токъталсын деп айтылды.

¹² Сонг Къозу алтынчы мюгьюрню тайдырагъанны гёрдюм. Шо заман бирден гючлю кюйде ер тербенди, гюнеш, къылдан тохулгъан къап йимик, къаралып гетди, ай буса къандай къызарып къалды.

¹³ Гючлю ел чыкъгъанда, тереклердеги инжир тёгюлегенде йимик, кёкдеги юлдузлар ерге тёгюлдю.

¹⁴ Кёк чырмалып, бир тююндей болду, бары тавлар ва атавлар буса ерлеринден тербенди.

¹⁵ Дюньяны пачалары, оьр къуллукълу адамлар, асгербашлары, байлар ва гьакимлер – бары да адамлар, къуллар да, азатлар да, анакълагъа ва ярланы арасына гирип яшындылар.

¹⁶ Олар тавлагъа ва ярлагъа: – Бизин уьстюбюзге тюшюгюз! Тахда Олтургъандан ва Къозуну къазапланывундан бизин яшырыгъыз!

¹⁷ Неге тюгюл де, Оланы къазапланывуну уллу гюню гелди, огъар ким чыдамагъа болажакъ? – деп сёйлей эдилер.