Лукъа 10 - Сыйлы Китап Янгы Разилешивню

Иса Оьзюню етмиш эки якъчысын йибере

¹ Сонг Раббибиз Иса, якъчыларыны арасындан дагъы да етмиш экисин сайлап, Оьзю барма герекли гьар шагьаргъа ва юртгъа Оьзюню алдындан жут жут этип, оланы йибере.

² Иса олагъа булай дей: – Тюшюм кёп, амма ишчилер аз. Шолай болгъанда, Оьзюню тюшюмюн жыймагъа ишчилер йиберсин деп, тюшюмню Есине тилегиз!

³ Барыгъыз! Мен сизин бёрюлени арасына къозуланы йимик йиберемен.

⁴ Оьзюгюз булан не дорба, не хуржун, неде аякъгийим алмагъыз. Ёлда биревге де салам бермегиз.

⁵ Биревню уьюне гирсегиз, башлап: «Бу уьйде парахатлыкъ болсун», – деп айтыгъыз.

⁶ Эгер онда парахатлыкъ сюеген адам бар буса, сиз ёрагъан парахатлыкъ огъар болажакъ, ёкъ буса, сизге къайтажакъ.

⁷ Шо уьйде къалыгъыз, олар берген бар затны ашагъыз, ичигиз, неге тюгюл ишлейген адамгъа оьз къыйыны учун гьакъ тийишлидир. Уьйден уьйге гёчмегиз.

⁸ Къайсы шагьаргъа гелсегиз ва сизин къабул этсе, сизге берген затны ашап къоюгъуз.

⁹ Ондагъы аврувланы сав этигиз, олагъа: «Аллагь сизге гьакимлик этежек заман ювукълаша тура», – дегиз.

¹⁰ Баргъан шагьарларыгъыздан къайсында сизин къабул этмесе, орамгъа чыгъып:

¹¹ «Сизин шагьарыгъыздан аякъларыбызгъа къонгъан чангны да силкип, сизге къоюп гетебиз, тек, билип къоюгъуз, Аллагь сизге гьакимлик этежек заман ювукълаша тура», – дегиз.

¹² Мен сизге айтаман: къыяматгюн Содомда яшагъан адамланы гьалы о шагьардагъы адамланыкинден къолай болажакъ!

Имансызлагъа буварыв

¹³ – Адаршай сагъа, Гьоразин! Адаршай сагъа, Байтсайда! Эгер сизде болгъан аламатлар Сурда ва Сайданда болгъан эди буса, олар тезокъ товба этер эди. Шону гёрсетмек учун, кирлер де гийип, кюлню ичинде олтурар эди.

¹⁴ Къыяматгюн Сурда ва Сайданда яшайгъан адамланы гьалы сизинкинден къолай болажакъ.

¹⁵ Сен де, Капернагьум, кёклеге ерли гётерилежекмен деп эсинге гелеми? Сен жагьаннемге ерли тёбен тюшюрюлежексен.

¹⁶ Сизге тынглайгъан Магъа тынглар, сизин инкар этеген Мени де инкар этер. Мени инкар этегенлер буса Мени йиберген Атамны да инкар этер.

Жинлени таби болуву

¹⁷ Исаны етмиш эки де якъчысы шат болуп къайта ва: – Я Рабби! Сени атынгны айтгъанда, бизге жинлер де таби болду, – дейлер олар.

¹⁸ Иса да олагъа булай дей: – Мен яшмын йимик болуп кёкден тюшеген иблисни гёрдюм.

¹⁹ Шолайлыкъда, сизге оьзюгюзге гьеч бир заралсыз йыланланы, акъырапланы ва душманны бютюн гючюн аякъ тюпге салып таптап янчмакъ учун ихтияр беремен.

²⁰ Тек жинлер сизге таби бола деп сююнмегиз, амма сизин атларыгъыз кёклерде язылгъанына сююнюгюз.

Исаны сююнчю

²¹ Шо сагьатда Иса, Аллагьны Ругьундан сююнюп, булай дей: – Гьей кёкню де, ерни де Раббиси болгъан Атам! Бу затланы гьакъыллылардан ва англавлулардан яшырып, яшлагъа ачгъанынг саялы, Сагъа шюкюрлюк этемен. Дюр, Атам! Сени сюегенинг де тап шолай эди.

²² Атам Магъа бары да затны инанып тапшурду. Атадан башгъа гьеч бирев Уланын танымас. Атаны да Уланындан ва Уланы Ону оьзюне аян этмеге сюеген гишиден къайры бирев де танымас.

²³ Сонг Оьзюню якъчыларына багъып бурулуп, олагъа: – Сиз гёрегенни гёрген гёзлер насиплидир.

²⁴ Сизге айтаман: кёп пайхаммарлар ва пачалар сиз гёреген затланы гёрмеге сюйгенлер, тек гёрмегенлер, сиз эшитеген затланы эшитмеге сюйгенлер, тек эшитмегенлер, – дей.

Рагьмулу самариялыны гьакъында

²⁵ Шонда Къанундан яхшы англагъан бир дин алими туруп, Ону сынама сююп: – Устаз, даимлик яшав алмакъ учун, мен не этме герекмен? – деп сорай.

²⁶ – Мусаны Къанунунда шо гьакъда не язылгъан? Нечик англайсан? – деп сорав булан жавап бере Иса.

²⁷ – «Раббинг Аллагьны бютюн юрегинг булан, бютюн жанынг булан, бютюн гючюнг булан ва бютюн гьакъылынг булан сюй» ва «ювугъунгну оьзюнгню йимик сюй», – дей о.

²⁸ – Тюз жавап бердинг, шолай эт, даимлик яшав алажакъсан, – дей Иса.

²⁹ Тек о дагъы да мекенлешдирме сююп, Исагъа: – Мени ювугъум кимдир? – деп сорай.

³⁰ Иса огъар булай дей: – Бир адам Ерусалимден Еригьонгъа барагъанда, къачакъланы къолуна тюшюп къала. Олар ону тонап, токъалап, оьлю санлы кюйде къоюп гетелер.

³¹ Шо ёл булан гелеген бир дин къуллукъчу, ону гёрюп, ёлну бириси янына чыгъып оьтюп гете.

³² Шолай левийлерден болгъан бирев де о ерге бара, ону гёрюп, янындан оьтюп гете.

³³ Самариялы бирев буса шо ёлдан барагъанда, шо адамгъа къаршы бола ва огъар языгъы чыгъа.

³⁴ Ювугъуна барып, зайтун май ва чагъыр тёгюп, ону яраларын байлай. Оьзюню эшегине де миндирип, ону бир петерге гелтирип, ону гьайын эте.

³⁵ Артындагъы гюн оьзю гетегенде буса, эки гюмюш акъча чыгъарып, къонакъ уьйню есине бере ва огъар: «Муну гьайын этерсен ва эгер артыкъ харжласанг, мен сагъа къайтывда берермен», – дей.

³⁶ Сен ойлашагъан кюйде, къачакъланы къолуна тюшген адамны ювугъу шо уьч де гишиден къайсыдыр?

³⁷ – Огъар рагьму этген адамдыр, – дей о. – Буса бар, сен де шолай этерсен, – дей Иса.

Иса Мартаны ва Мариямны уьюнде

³⁸ Олар ёлун узатып барагъанда, Иса бир юртгъа геле. Мунда Марта деген бир къатын, Исаны уьюне чакъырып, Ону къабул эте.

³⁹ Ону Мариям деген бир къызардашы да болгъан. О Раббибиз Исаны аякъларыны алдында олтуруп, Ону сёзюне тынглай.

⁴⁰ Марта буса уллу къонакълыкъ этмек учун, гьаракат этип айлана. Исагъа ювукълашып, о булай дей: – Мени Раббим! Къызардашым бары да ишни магъа саллап къойгъанына Сен тергев этмеймисен? Огъар айт дагъы, магъа кёмек этсин!

⁴¹ – Марта, Марта! Сен кёп затны гьайын этип талашып айланасан,

⁴² янгыз бир зат тарыкъ. Мариям буса оьзюнден чыгъарылып алынмажакъ яхшы пайын сайлагъан, – деп жавап бере Иса огъар.