نامَ بُ تیتوس 2 - Peymana Nû (Încîl)

Hînkirina saxlem

¹ Lê tu, çi li hînkirina saxlem dikʼeve, hîn ke.

² Kalemêr bira xwegirtî, giran û maqûl bin, bawerîyê, hʼizkirinê û sebirêda serxwe bin.

³ Pîrejin jî bira usa pʼergal bin, çawa li merivêd Xwedê dikʼeve, ne buxdanbêj, mêla wan ne ser vexwarinê be. Lê bira xweyêd şîretêd qenc bin,

⁴ wekî jinêd cahil hîn kin, ku mêr û zarʼêd xwe hʼiz bikin,

⁵ aqilda giran bin, nav-namûs, malkir, hʼeyf, gurʼa mêrê xweda bin, wekî xebera Xwedê neyê bêhurmetkirinê.

⁶ Usa jî dil bide xorta, ku aqilda giran bin.

⁷ Her tiştîda jî, tu xwexa bibe tʼerzê kirinêd qenc, nava hînkirinêda bêdurʼûtî û maqûl be,

⁸ bi xeberêd saxleme bê kêmasî, wekî yê miqabil şermî bimîne û hindava meda tiştekî wîyî gotinê tʼunebe.

⁹ Xulama şîret ke, ku gurʼa axayêd xweda bin û her tiştîda li wan xweş bên, cab-sabê wan nedin,

¹⁰ destdirêjayîyê nekin, lê aminîya qence tʼam nîşanî wan kin, wekî hînkirina bona Xilazkirê me Xwedê, her alîyava bixemilînin.

¹¹ Çimkî kʼerema Xwedê bona xilazbûna hʼemû meriva xuya bû,

¹² Ew me hîn dike, ku em nepʼakîyê û dilhavijîyêd dinyayê înkʼar kin û aqilda giran, bi heqîyê û xwedênasîyê bijîn li vê dinê,

¹³ hîvîya wê gumana xwezilî, xuyabûna rʼûmeta Xwedêyê mezin, Xilazkirê me Îsa Mesîh bin.

¹⁴ Ewî Xwe bona me da der, ku me ji hʼemû neheqîya xilaz ke û paqij ke, bike cimeʼta Xweye xîretkʼêşêd kirinêd qenc.

¹⁵ Van tişta hîn ke, bi tʼemamîya hʼukumê xwe dil bide wan û li wan hilê. Bira tʼu kes te bêhurmet neke.