شُله رسولا 11 - Peymana Nû (Încîl)

Petrûs civîna Orşelîmêrʼa şirovedike ku çima çûbû mala yekî necihû

¹ Şandîya û bawermendêd alîyê Cihûstanêda diman, bihîstin ku necihûya jî xebera Xwedê qebûl kirine.

² Gava Petrûs hevraz çû Orşelîmê, bawermendêd eʼsilê xweda cihû ew neheq dikirin û

³ digotin: «Tu çûyî cem merivêd nesinetkirî û te tʼevî wan nan xwarîye!»

⁴ Hingê Petrûs destpêkir bi hûr-gilî wanrʼa şirovekir û got:

⁵ «Min bajarê Yafayêda dua dikir, mîna sihʼetekê ser minrʼa derbaz bû. Û min dîtinokêda li ber çʼeʼvê xwe dît, derdaneke mîna destexana mezin her çar goşava ji eʼzmên dardabû hate xwarê, li ber min sekinî.

⁶ Ez hê zûrʼ bibûm min lê dinihêrʼî, min dîna xwe dayê, va ne hʼeywanêd çarpʼê, rʼeʼwir, şûlikîyêd eʼrdê û teyredêd eʼzmên.

⁷ Hingê min dengek bihîst ku minrʼa got: ‹Rʼabe Petrûs, serjêke û bixwe›.

⁸ Lê min got: ‹Hʼaşa ji min, Xudan, tʼu car tiştekî hʼeram yan pʼîs nekʼetîye devê min›.

⁹ Cara duda ewî dengî ji eʼzmên li min vegerʼand û got: ‹Ew tiştêd ku Xwedê hʼelal kirîye, tu hʼeram hʼesab neke›.

¹⁰ Eva yeka sê cara qewimî û her tişt paşda eʼzmênva hate kʼişandinê.

¹¹ Hema wî çaxî sê merîyêd ku ji Qeyserîyê şandibûne pey min ber mala ku em têda diman sekinîn.

¹² Rʼuhʼ minrʼa got: ‹Tʼevî wan herʼe, dudilî nebe›. Ev her şeş bira jî tʼevî min hatin û em çûne mala wî merivî.

¹³ Ewî merʼa got, ku çawa mala xweda milyakʼet dîtîye, ku sekinî ye wîrʼa gotîye: ‹Merîya bişîne Yafayê û gazî Şimhʼûn ke, yê ku jêrʼa Petrûs dibêjin.

¹⁴ Ewê terʼa wan gotina bêje, bi kʼîjana tê û tʼemamîya neferêd mala xweva xilaz bî›.

¹⁵ Û min hema dest bi xeberdanê kir, Rʼuhʼê Pîroz hate ser wan, çawa pêşîyê hate ser me.

¹⁶ Wî çaxî hate bîra min ew xebera ku Xudan gotibû: ‹Yûhʼenna bi avê nixumand, lê hûnê bi Rʼuhʼê Pîroz bêne nixumandinê›.

¹⁷ Awa heger Xwedê xût ew pʼêşkʼêş da wan, kʼîjan da me, gava me bawerîya xwe Xudan Îsa Mesîh anî, ez kʼî bûm ku miqabilî Xwedê bisekinîyama?»

¹⁸ Gava ku ev yeka bihîstin, dengê xwe birʼîn, şikirî dane Xwedê û gotin: «Wekî usa ye Xwedê eva mecala da necihûya jî, ku ji gunekirinê vegerʼin û bijîn».

Bawermendêd bajarê Entakyayê

¹⁹ Ewêd ku ji dest wê zêrandina pey kuştina Steyfanrʼa bela-belayî bibûn, gihîştine hʼeta Fînîkyayê, Qubrisê û Entakyayê û tʼenê cihûyarʼa xeber dannasîn dikirin.

²⁰ Lê nava wanda hinek ji merivêd Qubrisê û Kûrênê hebûn, ku gava çûn kʼetine Entakyayê, yûnanarʼa jî xeber didan, Mizgînîya Xudan Îsa didan.

²¹ Destê Xudan wanrʼa bû, geleka bawer kir, berbi Xudan vegerʼîyan.

²² Bona wan ev deng-beʼsa gihîşte civîna Orşelîmê, Barnabas şandine Entakyayê.

²³ Gava gihîştê û kʼerema Xwedê dît, şa bû û dil dida wan hʼemûya ku bi tʼemamîya dilê xweva Xudanrʼa amin bimînin.

²⁴ Barnabas merivekî qenc, Rʼuhʼê Pîroz û bawerîyêva tʼijî bû. Gelek cimeʼt ser bawermendêd Xudanda zêde bû.

²⁵ Hingê Barnabas derbazî Tarsûsê bû, ku li Şawûl bigerʼe,

²⁶ ew dît anî Entakyayê. Ewana hevrʼa tʼemamîya salekê tʼevî civînê dicivîyan û gelek cimeʼt hîn dikirin. Pêşîyê Entakyayêda şagirt «mesîhî» hatine navkirinê.

²⁷ Wan rʼoja ji Orşelîmê pʼêxember berjêrî Entakyayê bûn.

²⁸ Ji wan yek, ku navê wî Hagabo bû, rʼabû bi Rʼuhʼ eʼlam kir, ku wê tʼemamîya dinyayêda bibe xelayîke giran. Û usa jî eva xelaya hêna Klawdyo Qeyserda bû.

²⁹ Hingê şagirtêd Entakyayê qirar kirin ku ji destê kʼêva çiqas tê alîkʼarîyê bona bawermendêd Cihûstanê bişînin.

³⁰ Usa jî kirin, bi destê Barnabas û Şawûl berpirsîyarêd civînêrʼa şandin.