Ccolossianaċ 1 - Tiomna Nua 1951 (de Siúnta)

¹ Pól, abstal Íosa Críost de ṫoil Dé, agus Timóteus bráṫair,

² ċum na naoṁ agus ċum na mbráṫar dílis i gCríost atá i gColossae, grása ċugaiḃ agus síoṫċáin ó Ḋia ár nAṫair.

³ Do‐ḃeirimíd buiḋeaċas le Dia, Aṫair ár dTiġearna Íosa Críost, ag guiḋe i gcóṁnaiḋe ar ḃur son,

⁴ ó ċualamar tráċt ar ḃur gcreideaṁ i nÍosa Críost, agus ar an ngráḋ atá agaiḃ do na naoṁaiḃ go léir,

⁵ as uċt an dóċais atá i dtaisce ’n‐ḃur gcóṁair ins na flaiṫeasaiḃ, go gcualaḃar tuairisc ’n‐a ṫaoḃ roiṁe seo i mbriaṫar fírinne an tsoiscéil,

⁶ ṫáinig ċugaiḃ‐se; fá mar tá sé ag taḃairt torṫa ar fud an doṁain, agus ag dul i méid, mar tá sé ’n‐ḃur measc‐na, leis, ó’n lá ’n‐a gcualaḃar agus ’n‐a ḃfuaraḃar eolas ar ġrása Dé i ḃfírinne;

⁷ mar d’ḟoġlaim siḃ ó Epafras, ár gcóiṁ‐ṡeirḃíseaċ ionṁain, atá ’n‐a ṁinistir dílis do Ċríost ar ár son,

⁸ agus do ċuir ḃur ngráḋ san Spiorad i dtuigsin dúinn.

⁹ Ar an aḋḃar sin, ó’n lá n‐a gcualamar scéala ’n‐a ṫaoḃ, ní scuraimíd de ḃeiṫ ag déanaṁ urnaiġṫe ar ḃur son, agus g‐á iarraiḋ go líonfar siḃ d’eolas a ṫola san uile eagnaiḋeaċt agus tuigsin spioradálta,

¹⁰ ċum go siuḃalfaiḋ siḃ mar d’oirfeaḋ daoiḃ san Tiġearna, go sásóċaiḋ siḃ é ar an uile ṡliġe, ag taḃairt torṫa san uile ḋeaġ‐ġníoṁ, agus ḃur n‐eolas ar Ḋia ag dul i méid;

¹¹ siḃ daingniġṫe le gaċ neart tré ċuṁaċt a ġlóire, nó go raiḃ siḃ lán‐ḟoiḋneaċ, fad‐ḟulaingeaċ le h‐áṫas;

¹² ag breiṫ buiḋeaċais leis an Aṫair, do rinne sinn oireaṁnaċ ċum ḃeiṫ rannṗáirteaċ i n‐oiḋreaċt na naoṁ san tsolas.

¹³ D’ḟuascail sé ó ċuṁaċt an dorċadáis sinn, agus d’aistriġ sé go ríoġaċt a Ṁic ionṁain féin sinn;

¹⁴ an té ’n‐a ḃfuil fuasclaḋ againn tré n‐a ḟuil, maiṫeaṁnas ár bpeacaiḋe.

¹⁵ Is é íoṁáiġ an Dé ḋo‐ḟeicsiona é, céid‐ġein gaċ ar cruṫuiġeaḋ;

¹⁶ óir is ann do cruṫuiġeaḋ gaċ niḋ d’á ḃfuil ar neaṁ agus ar talaṁ, idir neiṫe so‐ḟeicsiona agus neiṫe doḟeicsiona, cia aca riġ‐ċaṫaoireaċa, nó tiġearnaisí, nó flaiṫeasa, nó cuṁaċta iad: is tríd‐sean agus ċuige‐sean do cruṫuiġeaḋ iad go léir;

¹⁷ agus atá sé féin roiṁ an uile niḋ, agus is tríd‐sean ḋlúṫuiġeas siad le ċéile.

¹⁸ Agus is é ceann an ċuirp é, is é sin ceann na h‐eaglaise: is é an príoṁ‐ṫús é, an ċéid‐ġein ó na marḃaiḃ; ċum go mbéaḋ an t‐árd‐ġradam aige san uile niḋ.

¹⁹ Óir ba é toil an Aṫar go ndéanfaḋ an iomláine ar fad cóṁnaiḋe ann;

²⁰ agus ba toil leis gaċ uile niḋ do réiḋteaċ leis féin tríd, idir neiṫe atá ar talaṁ agus neiṫe atá ar neaṁ; ag déanaṁ síoṫċána tré ḟuil a ċroise.

²¹ Agus siḃ‐se do ḃí lá de’n traoġal ’n‐ḃur gcoiṁṫiġeaċaiḃ agus ’n‐ḃur náiṁdiḃ ’n‐ḃur n‐aigne de ḋeascaiḃ ḃur ndroċ‐ġníoṁarṫa, atá

²² siḃ réiḋtiġṫe leis anois tré ċorp a ḟeola de ḃárr an ḃáis, ċum siḃ do ṫaḃairt naoṁṫa, gan loċt, gan cionnta ’n‐a ḟiaḋnaise,

²³ aċt go seasuiġiḋ siḃ go daingean ar ḃun an ċreidiṁ, gan casaḋ i leaṫtaoḃ ó ḋóċas an tsoiscéil do ċualaḃar, do craoḃscaoileaḋ i measc gaċ a ḃfuil cruṫuiġṫe fá neaṁ, go ḃfuilim‐se Pól im’ ṁinistir de.

²⁴ Do‐ġním gáirdeaċas anois i lár mo ḃuaiḋearṫa ar ḃur son, agus líonaim suas im’ ḟeoil féin an méid de ṗiantaiḃ Ċríost atá i n‐easnaṁ ar son a ċuirp,

²⁵ is é sin ar son na h‐eaglaise; d’á ndearnaḋ ministir díom, do réir an ċúraim do ċuir Dia orm ar ḃur son, ċum briaṫar Dé do ċóiṁlíonaḋ go h‐iomlán,

²⁶ an rúindiaṁair d’ḟan fá ċeilt ar gaċ aois agus ar gaċ geinealaċ, aċt atá noċtṫa anois d’á naoṁaiḃ;

²⁷ d’ár ṫoiliġ Dia a ċur i ḃfios créad é saiḋḃreas glóire na rúindiaṁaire seo i measc na gCineaḋaċ, is é sin Críost ionnaiḃ, an dóċas ċum glóire.

²⁸ Is eisean ḟoillsiġmíd, ag spreagaḋ gaċ uile ḋuine, ċum gaċ uile ḋuine do ṫaḃairt iomlán i gCríost.

²⁹ Ċuige sin is eaḋ atáim ag obair ar mo ḋíċeall, ag spairn do réir a ċumair oibriġeas go cuṁaċtaċ ionnam.