2 Peadar 1 - Tiomna Nua 1951 (de Siúnta)

¹ Síomón Peadar, seirḃíseaċ agus abstal Íosa Críost, ċum na ndaoine fuair an creideaṁ sár‐luaċṁar céadna atá againne; tré ḟíréantaċt ár nDé agus ár Slánuiġṫeora Íosa Críost:

² Go méaduiġtear grása agus sioṫċáin daoiḃ tré eolas Dé agus Íosa ár dTiġearna:

³ ó tárla gur ḃronn a ċuṁaċt diaḋa gaċ éinniḋ atá riaċtanaċ do’n ḃeaṫaiḋ agus do’n diaḋaċt orainn, tré eolas an té do ġlaoḋ tré n‐a ġlóir agus tré n‐a ṡuḃáilce féin sinn;

⁴ tré n‐ar ḃronn sé orainn geallaṁnaċa an‐ṁóra, sár‐luaċṁara; ċum go mbéaḋ siḃ rannṗáirteaċ san nádúir ḋiaḋa d’á mbárr, tar a éis daoiḃ teaċt saor ó’n truailliú atá san tsaoġal tré ainṁiantaiḃ.

⁵ Ar an aḋḃar seo féin déanaiḋ lán ḃur ndíċill, agus cuiriḋ suḃáilce le n‐ḃur gcreideaṁ;

⁶ agus eolas le suḃáilce; agus measarḋaċt le h‐eolas; agus foiḋne le measarḋaċt;

⁷ agus diaḋaċt le foiḋne; agus gráḋ bráṫarḋa le diaḋaċt; agus caon‐ċarṫannaċt le gráḋ bráṫarḋa.

⁸ Óir má ḃíonn na tréiṫe seo go líonṁar ionnaiḃ, ní leigfiḋ siad daoiḃ ḃeiṫ leisceaṁail, gan toraḋ, ċum eolas d’ḟáġáil ar ár dTiġearna Íosa Críost.

⁹ Óir an té go ḃfuil na neiṫe seo i n‐easnaṁ air, atá sé gearr‐raḋarcaċ; ní ḟeiceann sé éinniḋ naċ ḃfuil i ngar dó, agus atá sé g‐á ḋearmad gur glanaḋ é ó na ṡean‐ṗeacaiḋiḃ.

¹⁰ D’á ḃriġ sin, a ḃráiṫre, déanaiḋ iarraċt san mbreis ar ḃur ngairm agus ar ḃur dtoġaḋ do ḋaingniú: óir ag cleaċtaḋ na neiṫe seo ḋaoiḃ, ní ṫuisleoċaiḋ siḃ ċoiḋċe:

¹¹ óir is mar sin do‐ḃéarfar daoiḃ sliġe ḟairsing isteaċ i ríoġaċt ár dTiġearna agus ár Slánuiġṫeora Íosa Críost.

¹² Ar an aḋḃar sin leanfad‐sa i gcóṁnaiḋe de ḃeiṫ ag cur na neiṫe seo i gcuiṁne ḋaoiḃ, bíoḋ go ḃfuil eolas agaiḃ orṫa, agus go ḃfuil siḃ suiḋte go daingean san ḃfírinne atá anois ann.

¹³ Agus measaim gur ceart dom, a ḟad is táim san mboiṫ seo, ḃeiṫ ag aṫ‐ḃrostú ḃur gcuiṁne:

¹⁴ agus a ḟios agam gur gairid dom an t‐am ’n‐a scarfad leis an mboiṫ seo agam, fá mar tá foillsiġṫe ag ár Slánuiġṫeoir Íosa Críost dom.

¹⁵ Aċt déanfad gaċ iarraċt ċum go mbéiḋ ar ċumas daoiḃ, tar éis imṫeaċt dom, ḃeiṫ ag aṫċuiṁneaṁ ar na neiṫiḃ seo.

¹⁶ Óir ní finn‐scéalta fiġte go cliste do leanamar nuair ċuireamar i ḃfios daoiḃ cuṁaċt agus teaċt ár dTiġearna Íosa Críost, aċt is aṁlaiḋ ċonnacamar a ṁórḋaċt le n‐ár súiliḃ féin.

¹⁷ Óir fuair sé onóir agus glóir ó Ḋia an tAṫair, go dtáinig an guṫ ċuige as lár na glóire mór‐ṫaiḋḃsiġe, Is é seo mo Ṁac ionṁain ’n‐a ḃfuil mo ṁór‐aoiḃneas:

¹⁸ agus do ċualamar féin an guṫ so ag teaċt as na flaiṫeasaiḃ, agus sinn i n‐éinḟeaċt leis ar an sliaḃ beannuiġṫe.

¹⁹ Agus atá briaṫar na tarngaire níos daingne go mór againn; agus ba ċeart daoiḃ aire do ṫaḃairt dó, mar ṫiuḃraḋ siḃ do lóċrann ag soillsiú i n‐áit dorċa, nó go ngealaiḋ an lá, agus go n‐éiriġiḋ réalta na maidne ’n‐ḃur gcroiḋeaċaiḃ:

²⁰ agus bíoḋ a ḟios agaiḃ, tar gaċ niḋ eile, naċ gceaduiġtear d’aon duine tarngaire ar biṫ d’á ḃfuil san scrioptúir a ṁíniú as a stuaim féin.

²¹ Óir ní ḋe ḋeoin an duine féin ṫáinig aon tarngaire ariaṁ: aċt is aṁlaiḋ do laḃair daoine do cuireaḋ ó Ḋia, agus an Spiorad Naoṁ g‐á ngluaiseaċt.