ေယာဘဝတၳဳ 7 - Judson Bible in Zawgyi Version

အ​ဆုံး​မ​ရွိ​ေသာ​ေဝ​ဒ​နာ

¹ လူ​တို႔​သည္ ေျမ​ႀကီး​ေပၚ​မွာ ပင္​ပန္း​စြာ​အ​မွု​ထမ္း​ရ​သည္ မ​ဟုတ္​ေလာ။ သူ​ေန​ရ​ေသာ ေန႔​ရက္​တို႔​သည္ အ​ငွား​ခံ​ေသာ​သူ၏ ေန႔​ရက္​ကဲ့​သို႔ ျဖစ္​သည္​မ​ဟုတ္​ေလာ။

² ကၽြန္​ခံ​ရ​ေသာ​သူ​သည္ မိုး​ခ်ဳပ္​ေသာ​အ​ခ်ိန္​ကို ေတာင့္​တ၍၊ အ​ငွား​ခံ​ေသာ​သူ​သည္ အ​ခ​ရ​မည့္​အ​ခ်ိန္​ကို ေမၽွာ္​လင့္​သ​ကဲ့​သို႔၊

³ ထို​နည္း​တူ ငါ​သည္ ဒု​ကၡ​ေန႔​လ​တို႔​ႏွင့္ ဆိုင္​ရ၏။ ပင္​ပန္း​စြာ​ခံ​ရ​ေသာ ည​တို႔​သည္​လည္း ငါ၏ အ​ငန္း​အ​တာ​ျဖစ္၏။

⁴ အ​ဘယ္​အ​ခါ​မွ ည​ကုန္၍ ငါ​ထ​ရ​ပါ​မည္​နည္း​ဟု ငါ​သည္ ညည္း​တြား​လ်က္ အိပ္​ရ၏။ မိုး​လင္း​သည္​တိုင္​ေအာင္ လွိမ့္​လ်က္​လူး​လ်က္ ေန​ရ၏။

⁵ ေလာက္​ႏွင့္​ရႊံ့​တို႔​သည္ အ​ဝတ္​ကဲ့​သို႔ ငါ့​ကိုယ္​ကို ဖုံး​လႊမ္း​ၾက၏။ ငါ့​အ​ေရ​သည္ ကြဲ၍ ယိ​လ်က္​ရွိ၏။

⁶ ငါ့​ေန႔​ရက္​တို႔​သည္ ရက္​ကန္း​လြန္း​ထက္​ျမန္၍ ေမၽွာ္​လင့္​ျခင္း​မ​ရွိ​ဘဲ လြန္​သြား​တတ္​ၾက၏။

⁷ ငါ့​အ​သက္​သည္ ေလ​သက္​သက္​ျဖစ္​ေၾကာင္း​ကို ေအာက္​ေမ့​ေတာ္​မူ​ပါ။ ေနာက္​တစ္​ဖန္ ေကာင္း​ေသာ​အ​က်ိဳး​ကို ငါ​မ​ျမင္​ရ။

⁸ ငါ့​ကို ျမင္​ေသာ​သူ​သည္ ေနာက္​တစ္​ဖန္ မ​ျမင္​ရ။ ကိုယ္​ေတာ္​သည္ ၾကည့္​ရွု​ေတာ္​မူ​ေသာ​အ​ခါ ငါ​ေပ်ာက္​ပါ​ၿပီ။

⁹ မိုး​တိမ္​သည္ ျပယ္​ေပ်ာက္ ကြယ္​လြင့္​သ​ကဲ့​သို႔၊ သခၤ်ိဳင္း​တြင္း​ထဲ​သို႔ ဆင္း​ေသာ​သူ​သည္ ေနာက္​တစ္​ဖန္ မ​တက္​ရ။

¹⁰ မိ​မိ​အိမ္​သို႔ မ​ျပန္​ရ။ သူ၏​ေန​ရင္း​အ​ရပ္​သည္ ေနာက္​တစ္​ဖန္ သူ႔​ကို​မ​သိ​ရ။

¹¹ ထို​ေၾကာင့္​ငါ​သည္ ကိုယ္​ႏွုတ္​ကို မ​ခ်ဳပ္​တည္း။ စိတ္​ပင္​ပန္း​လ်က္​ႏွင့္ စ​ကား​ေျပာ​ရ၏။ အ​လြန္​ညႇိုး​ငယ္​ေသာ စိတ္​ႏွင့္ ျမည္​တမ္း​ရ၏။

¹² ငါ​သည္ ပင္​လယ္​ျဖစ္​သ​ေလာ။ န​ဂါး​ျဖစ္​သ​ေလာ။ ထို​သို႔​ျဖစ္​ေသာ​ေၾကာင့္ ငါ့​ကို အ​ေစာင့္​ထား​ေတာ္​မူ​ရ​သ​ေလာ။

¹³ ငါ​သည္​အိပ္၍ သက္​သာ​မည္။ ငါ့​ခု​တင္​သည္ ခ်မ္း​သာ​ေပး​မည္​ဟု ငါ​ဆို​လၽွင္၊

¹⁴ ကိုယ္​ေတာ္​သည္ ေၾကာက္​မက္​ဖြယ္​ေသာ အိပ္​မက္​ကို ေပး​ေတာ္​မူ၏။ ည​႐ူ​ပါ​႐ုံ​အား​ျဖင့္ ငါ့​ကို ထိတ္​လန္႔​ေစ​ေတာ္​မူ၏။

¹⁵ ငါ​သည္ ကိုယ္​အ​ရိုး​ကို ႏွ​ေျမာ​သည္​ထက္ အ​သက္​ခ်ဳပ္၍ ေသ​ရ​ေသာ​အ​ခြင့္​ကို သာ၍​ေတာင့္​တ​ပါ၏။

¹⁶ ငါ​သည္ အား​ေလ်ာ့​လ်က္​ရွိ၏။ အ​စဥ္​မ​ျပတ္ အ​သက္​မ​ရွင္​ရာ။ ငါ့​ကို တတ္​တိုင္း​ရွိ​ေစ​ေတာ္​မူ​ပါ။ ငါ့​အ​သက္​သည္ အ​ခိုး​အ​ေငြ႕​ျဖစ္၏။

¹⁷ ကိုယ္​ေတာ္​သည္ လူ​ကို​ပ​မာ​ဏ​ျပဳ၍ စိတ္​စြဲ​လမ္း​ေတာ္​မူ​မည္​အ​ေၾကာင္း၊

¹⁸ သူ႔​ကို နံ​နက္​တိုင္း အ​ၾကည့္​အ​ရွု​ႂကြ​လာ၍၊ ခ​ဏ​ခ​ဏ စုံ​စမ္း​ေတာ္​မူ​မည္​အ​ေၾကာင္း၊ လူ​သည္ အ​ဘယ္​သို႔​ေသာ​သူ ျဖစ္​ပါ​သ​နည္း။

¹⁹ အ​ဘယ္​ကာ​လ​မွ ငါ့​ကို​မ​ၾကည့္​မ​ရွု၊ မ်က္​ႏွာ​လႊဲ​ေတာ္​မူ​မည္​နည္း။ ငါ​သည္ ကိုယ္​တံ​ေတြး​ကို မ်ိဳ​ရ​သည္​တိုင္​ေအာင္၊ အ​ဘယ္​ကာ​လ​မွ တတ္​တိုင္း ရွိ​ေစ​ေတာ္​မူ​မည္​နည္း။

²⁰ လူ​ကို ေစာင့္​ေတာ္​မူ​ေသာ​အ​ရွင္၊ အ​ကၽြန္ုပ္​အ​ျပစ္​ရွိ​သည္ မွန္​ပါ​ေစ​ေတာ့။ ကိုယ္​ေတာ္​ေရွ႕​မွာ အ​ဘယ္​သို႔ ျပဳ​ရ​ပါ​မည္​နည္း။ အ​ကၽြန္ုပ္​သည္ ကိုယ္​ကို​ကိုယ္ ရြံ​ရွာ​ရ​သည္​တိုင္​ေအာင္ အ​ကၽြန္ုပ္​ကို အ​ဘယ္​ေၾကာင့္ ပစ္စရာစက္သင္း​ေတာ္​မူ​သ​နည္း။

²¹ အ​ကၽြန္ုပ္​ျပစ္​မွား​ျခင္း​ကို အ​ဘယ္​ေၾကာင့္ သည္း​ခံ​ေတာ္မမူသနည္း။ အ​ကၽြန္ုပ္​အ​ျပစ္​ကို အ​ဘယ္​ေၾကာင့္ ေျဖ​ရွင္း​ေတာ္​မ​မူ​သ​နည္း။ ယ​ခု​မွာ အ​ကၽြန္ုပ္​သည္ ေျမ​မွုန္႔၌​အိပ္​ရ​ပါ​မည္။ ကိုယ္​ေတာ္​သည္ နံ​နက္​အ​ခ်ိန္၌ ရွာ​ေတာ္​မူ​ေသာ​အ​ခါ၊ အ​ကၽြန္ုပ္​မ​ရွိ​ပါ​ဟု ႁမြက္​ဆို၏။