مزامیر 71 - کیتاب مقدّس به گیلکی (رشتی)دوعا کودن موحافظتٚ وسی 1 اَی خوداوند، ترَ پناه بأوردم، پس ونلأن هیوخت خجالت زده ببم. 2 تی عیدالتٚ مره، مرَ آزاد و خلاصَ کون. می دوعایَ گوش بوکون و مرَ نجات بدن. 3 مِره پناهگاهٚ صخره بوبو تا همه وخت بتأنم اونٚ طرف بشم؛ تو می نجاتٚ ره فرمان بدَیی، چره کی تو می قلعه و صخره ایسی! 4 خودایا، مرَ شرورٚ آدمأنٚ دسٚ جَا خلاصَ کون جٚه آدمأنی کی بیرحم و ظالم ایسیدی. 5 چونکی تو، اَی خوداوند، می امید ایسی، اَی سرور، جٚه می روزگارٚ جوأنی می اعتماد بی. 6 جٚه وختی کی بدونیا بموم تو می تکیهگاه بی، تو مرَ جٚه می مارٚ شکم بدونیا بأوردی؛ پس من همیشه ترَ ستایش کونم. 7 خیلی کسأنی کی مرَ دینیدی اوشأنَ باور نأیه، ولی تو مِره پور قوّتٚ جانپناهی. 8 می دَهن تی ستایشَ اعلام کونه و تومامٚ روز تی عظمتَ. 9 می پیری وخت مرَ فینشأن، بَزین کی می زور و قوّت جٚه بین شه، مرَ ترکَ نوکون. 10 چونکی می دوشمنأن به ضدٚ من گب زنیدی و اوشأنی کی قصد دأریدی مرَ بوکوشید همدیگرٚ مره مشورت کونیدی 11 و گیدی: «خودا اونَ ترکَ کوده. پس اونٚ دونبأل بیشید و اونَ دسگیر بوکونید، چونکی هیکس نییه کی اونَ نجات بده!» 12 اَی خودا، می جَا دورَ نوأ بوستن. خودایا، هر چی زودتر مرَ کومک بوکون! 13 می جانٚ دوشمنأن خجالت زده و نابودَ بید، و اوشأنی کی تقلا کونیدی مرَ آسیب بزنید، بیآبرویی و روسوایی اوشأنٚ لیباس ببه! 14 ولی من همیشه امیدوار مأنم و ترَ ویشتر و ویشتر ستایش کونم. 15 می زبان جٚه تی عیدالت گب زنه، و تی نجاتَ تومامٚ روزأن وأگویا کونم، هر چند اونٚ ایشمردن می دانایی جَا ویشتره. 16 تی زور و قوّتٚ مره اَیم، و اَی سرور، جٚه عیدالتی کی فقط تیشینه، خبر دهم. 17 اَی خودا، جٚه می جوأنی وخت مرَ تعلیم بدَیی، منم، تا به ایمروز تی عجیبٚ کارأنَ اعلام کونم. 18 پس اَی خودا، مرَ می پیری موقع، وختی کی می مو سیفیدَ به، ترکَ نوکون، تا کی نسلأنییَ کی بعد اَییدی جٚه تی دسأنٚ زور و قوّت و جٚه تی عظمت وأخبرَ کونم. 19 اَی خودا، تی عیدالت بوجورترین آسمانأنَ فأرسه، تو کی عظیمٚ کارأن انجام بدَیی. خودایا، کی ایسه تی مأنستن؟ 20 تو کی مرَ سختییأن و بلایأنٚ میأن تأودهیی، ایوار دِه می جانَ تازَه کونی، ایوار دِه مرَ زیمینٚ جولفٚ جیگایأنٚ جَا بیرون فأکشی. 21 مرَ پیله کس چأکونی و آرامش فدی. 22 منم ترَ چنگٚ اَمرأ ستایش کونم، تی وفاداری وسی، اَی خودا، و تِره، اَی قدوسٚ ایسرائیل، بربطٚ مره سرود خوأنم. 23 وختی تِره سرود خوأنم، می لبأن شادی اَمرأ تِره ایجگره زنه و حتی می جان، کی اونَ مِره فدیه فدَیی. 24 می زبانم تومامٚ روز جٚه تی عیدالت گب زنه، چونکی اوشأنی کی تقلا کودیدی مرَ آسیب بزنید خجالت زده و روسوا بوبوستید. |
© 2010-2019 Gilak Media
Gilak Media