مزامیر 7 - کیتاب مقدّس به گیلکی (رشتی)

ترَ پناه اَورم

داوودٚ مزمور خوداوندٚ رِه، کوشٚ گبأنٚ وأسی کی بنیامینٚ قبیله شینه.

¹ اَی یهوه، می خودا، ترَ پناه اَورم؛ مرَ جٚه همه‌یٚ او کسأنی کی مرَ دونبألَ کونیدی، نجات بدن و خلاصَ کون،

² نوکونه کی شیرٚ مأنستن مرَ تیکه تیکَه کونید و می جانَ تیکه پارَه کونید و کسی نِیسه کی مرَ نجات بده.

³ اَی یهوه، می خودا، اگه گوناه بوکودم و می دسأن ظلمٚ جأ آلوده بوبوسته،

⁴ اگه می رِفِقٚ خُبی‌یَ بدی اَمرأ جواب بدَم، و می دوشمنٚ مال و منالَ ناحق غارت بوکودم،

⁵ پس وهل دوشمن مرَ دونبألَ کونه و مرَ فأرسه؛ وهل می زندگی‌یَ زیمینٚ سر نابودَ کونه و می جانَ بگیلَ کونه. سِلاه

⁶ اَی خوداوند، تی خشمٚ اَمرأ ویریز و می دوشمنأنٚ غضب کودنٚ جُلُو بِئس. می وأسی ویریز، اَی کسی کی عیدالتَ حوکم بوکودی.

⁷ وهل تومامٚ قومأن تی ورجأ جمَ بید و تو، تی بوجورٚ جاجیگاه دورون بینیش.

⁸ خوداوند مردومأنَ داوری کونه. اَی خوداوند، می دوروستکاری وأسی به می داد فأرس، جٚه اَ خأطر کی می دیل و زوان ایتأیه.

⁹ اَی خودایی کی عادل ایسی، و دیلأن و فیکرأنٚ جأ وأخبری، شرورٚ آدمأنٚ شرارتَ جٚه بین ببر، دوروستکارٚ آدمأنَ پابرجا بوکون.

¹⁰ می سپر خودایه کی راست‌دیلأنَ نجات دهه.

¹¹ خودا داورٚ عادل ایسه، خودایی کی همه‌تأ روز اونَ غیظَ گیره.

¹² اگه کسی توبه نوکونه، خودا خو شمشیرَ تیجَ کونه و خو کمانَ فأکشه و آمادَه کونه،

¹³ اونٚ ضد، آدم‌کوشٚ سلاح‌یأنَ تهیه کونه و آتشی تیرأنم چأکونه.

¹⁴ تی حواس بمأنه او کسی کی شرارتٚ اَمرأ شکم اوسأده فیتنه مره حامله بوبوسته، بأزین دورُغ زأیه.

¹⁵ چاله کنه و اونَ جولفَ کونه و دکفه هو چاه دورون کی خودش بکنده‌بو.

¹⁶ اونٚ فیتنه وأگرده خودشٚ سر و اونٚ ظلم و ستم اونٚ سرٚ تأنَ خوره.

¹⁷ خوداوندَ اونٚ عیدالتٚ وأسی شوکر کونم و موتعالٚ خوداوندٚ نامَ ستایش کونم.