مزامیر 6 - کیتاب مقدّس به گیلکی (رشتی)

پریشانی موقع دوعا کودن

پیله رهبرٚ وأسی کی سرود خوأنأنَ هیدایت کونه. داوودٚ مزمور. سازأنی مره کی هشت‌تأ سیم دأریدی.

¹ اَی خوداوند، خشمٚ اَمرأ مرَ وأزخوأست نوکون و تی غیظٚ اَمرأ مرَ تنبیه نوأ کودن.

² خوداوندأ، مرَ لطف بوکون چونکی دِه مِره جان و رمقی نمأنسته؛ اَی خوداوند، مرَ شفا بدن، چونکی می خاشأن دردٚ جأ ایشکفتَن‌دریدی.

³ می روح بد جوری پریشأنه ولی، اَی خوداوند، تا کِی؟

⁴ خوداوندأ، وأگرد بیأ و می جانَ خلاصَ کون؛ تی موحبتٚ وأسی مرَ نجات بدن.

⁵ چونکی بمرده آدم نتأنه ترَ یاد بأوره. کیسه کی بتأنه مورده‌یأنٚ دونیا دورون ترَ ستایش بوکونه؟

⁶ ناله زِئنٚ جأ خسته‌یم. هر شب می رختخوابَ اَرسو مره پورَ کونم، و می تختٚ خوابَ گریه اَمرأ هیستَ کونم.

⁷ می چومأن غم و غورصه جأ کم سو بوبوستید و تومامٚ می دوشمنأنٚ وأسی تارَ بوستید.

⁸ اَی تومامٚ بدکارأن، می جأ دورَ بید، چونکی خوداوند می گریه صدایَ گوش بدَه.

⁹ خوداوند می ایلتماسَ بیشنأوسته، خوداوند می دوعایَ قوبیل کونه.

¹⁰ می دوشمنأن همه‌تأن خجالت زده و بد جور پریشأن احوالَ بیدی؛ اوشأن خوشأنٚ رویَ وأگردأنیدی شیدی و ایدفعه‌یی خجالت زده بیدی.