مزامیر 5 - کیتاب مقدّس به گیلکی (رشتی)

مرَ به تی خوروم رأیأن هیدایت بوکون

پیله رهبرٚ وأسی کی سرود خوأنأنَ هیدایت کونه. داوودٚ مزمور. سازٚ نی اَمرأ.

¹ اَی خوداوند، می گبأنَ گوش بدن می ناله‌یَ توجه بوکون.

² اَی تو کی می خودا و می پادشایی، می ایجگره صدایَ گوش بدن، چونکی تی ورجأ دوعا کونم.

³ خوداوندأ، صُبٚ سر می صدایَ ایشنأوی، خروس خوأنأنٚ وخت می خوأسته‌یأنَ تی حوضور اَورم بأزین تی رافا ایسم.

⁴ تو خودایی نی‌یی کی شرارتَ دوس بدأری؛ بدی تی ورجأ جاجیگایی نأره.

⁵ اوشأنی کی فقط خوشأنَ قوبیل دأریدی نتأنیدی تی چومأنٚ جُلُو بِئسید. تو همه‌یٚ بدکارأنٚ جأ نیفرت دأری.

⁶ دورُغ گویأنَ هلاکَ کونی. خوداوند جٚه کسأنی کی خون فوکونیدی و دغلباز و دورُغ‌گو ایسیدی، نیفرت دأره.

⁷ ولی من تی موحبتٚ زیادی وأسی تی خانه دورون اَیم و ترس و ایحترامٚ اَمرأ، تی موقدّسٚ معبدٚ طرف عیبادت کونم.

⁸ اَی خوداوند، می دوشمنأنٚ وأسی، مرَ به تی خوروم رأیأن هیدایت بوکون، و تی راستٚ رأهَ مِره هموارَ کون.

⁹ چونکی اوشأنٚ زوانٚ سر حقیقت نچرخه، خوشأنٚ باطینٚ دورون خوروم آدمأنٚ هلاکتٚ رِه نقشه کشیدی. اوشأنٚ گولی‌یم وازَ بوسته قبرَ مأنه و خوشأنٚ چرب‌زبانی اَمرأ دیگرأنَ گول زنیدی.

¹⁰ خودایا، اوشأنٚ گونایأنَ بحیساب بأور، ببه کی خوشأنٚ نقشه‌یأنٚ وأسی زیمین بوخورید. جٚه اَ خأطر کی زیاد نافرمانی کونیدی، اوشأنَ جٚه خودت دورَ کون، چونکی تی ضد ویریشتیدی.

¹¹ ولی اوشأنی کی ترَ پناه اَوریدی همه‌تأن شاد بیبید، و تا اَبد شادی اَمرأ آواز بخوأنید. تی سایه جیر اوشأنَ حفظ بوکون تا اوشأنی کی تی نامَ دوس دأریدی، تی وأسی شادی بوکونید.

¹² چونکی تو، اَی خوداوند، خوروم آدمأنَ برکت دیهی و اوشأنَ تی لطفٚ اَمرأ ایتأ سپرٚ مأنستن جٚه هر طرف موحافظت کونی.