مزامیر 22 - کیتاب مقدّس به گیلکی (رشتی)چره مرَ تنها بنَه‌یی؟ پیله رهبرٚ وأسی کی سرود خوأنأنَ هیدایت کونه. «صُبٚ سرٚ آهو» آهنگٚ اَمرأ. داوودٚ مزمور. 1 اَی خودا، می خودا، چره مرَ تنها بنَه‌یی دور ایسَه‌یی و مرَ نجات ندی و می ایجگره صدایَ نیشنأوی؟ 2 اَی می خودا، روز ایجگره زنم، ترَ دوخوأنم ولی جواب ندی؛ شبأنم هَطو و هی‌ذره ساکیتَ نبم. 3 ولی تو قدوس ایسی، ایسرائیلٚ حمد و ستایش تِره ایتأ تختٚ مأنستن ایسه کی اونٚ سر نیشته‌یی. 4 اَمی پئرأن ترَ توکل بوکودیدی هَطویه، ترَ توکل بوکودید، و تو اَشأنَ نجات بدَه‌یی. 5 تی ورجأ فریاد بزه‌ییدی و خلاصَ بوستید؛ ترَ توکل بوکودید و شرمنده نوبوستید. 6 ولی هَچین ایتأ کلمَ مأنم، اینسأن نی‌یم! آدمأن مرَ عار دأنیدی و قوم مرَ کوچیکَ کونه. 7 هر کی مرَ دینه، رخشنَ گیره؛ مرَ طعنه زنیدی و خوشأنٚ سرَ تکان دیهیدی و گیدی: 8 «خوداوندَ توکل دأره، پس وهل خودا اونَ خلاصَ کونه! خودا اونَ نجات بده، چره کی فیکر کونه، خودا اونٚ جأ راضی‌یه.» 9 ولی تو مرَ می مارٚ شکمٚ جأ بیرون بأوردی، و جٚه او وختأنی کی شیرخورٚ زأی بوم، می پوشت و پناه بی. 10 جٚه وختی کی بدونیا بموم، ترَ بیسپرده بوبوستم؛ جٚه او وختی کی می مارٚ شکمٚ جأ فارغَ بوستم، تو می خودا بی. 11 می جأ دور نوأ ایسَن، چونکی سختی‌یأن فأرسئن دریدی و کسی نِیسه کی کومک بوکونه. 12 خیلی نرٚ گابأنٚ مأنستن می دورَ بیگیفته دریدی، «باشانٚ» کلٚ ورزأیأن مرَ محاصره بوکودید. 13 خوشأنٚ دَهنَ می طرف وازَ کودیدی، درنده شیرأنٚ مأنستن کی نعره زنیدی. 14 آبٚ مأنستن فووُستم، و تومامٚ می خاشأن کس‌کسٚ جأ سیوأ بوبوستید. می دیل مومٚ مأنستن می اندرونٚ میأنی آبَ بوسته. 15 می زور و قوّت ایتأ تیکه سفالٚ مأنستن خوشکَ بوسته؛ می زوان می نکتالَ بچسبسته؛ مرَ مرگٚ خاکٚ سر بنَه‌یی. 16 سَکأنٚ مأنستن مرَ دورَه کودیدی؛ خیلی شرورٚ آدمأن می دور حلقه بزه‌ییدی؛ می دس و پایَ سولاخَ کودیدی. 17 تأنم تومامٚ می جانٚ خاشأنَ بیشمأرم. اوشأن خیره بوستیدی و مرَ فندرستَن دریدی. 18 می لیباسأنَ خوشأنٚ میأن سأم بوکودید و اوشأنٚ وأسی قرعه تأودَه‌ییدی. 19 ولی تو، اَی خوداوند، می جأ دور نوأ ایسَن. تو کی می قوّتی، هر چی زودتر مرَ کومک بوکون! 20 می جانَ شمشیرٚ جأ خلاصَ کون و می زندگی‌یَ جٚه سَکأنٚ دس! 21 مرَ شیرٚ دَهنٚ جأ نجات بدن؛ و وحشی گابأنٚ شاخأنٚ میأن به می داد فأرس! 22 تی نامَ می خأخور و برأرأنٚ رِه اعلام کونم؛ هو جایی کی ایسَه‌ییدی، ترَ ستایش کونم. 23 اَی کسأنی کی خوداوندٚ جأ ترس و ایحترام دأریدی، اونَ ستایش بوکونید! تومامی یعقوبٚ نسلأن، خودا نامَ جلال بدید! اَی تومامی ایسرائیلٚ نسلأن، اونٚ جأ حیساب ببرید! 24 چره کی اون مظلومٚ مظلومیتَ خوار و کوچیک بحیساب نأورده و خو دیمَ اونٚ جأ قایمَ نوکوده، بلکی اونٚ کومکٚ ایجگره صدایَ بیشنأوسته. 25 پیله جماعتٚ دورون تی خوروم کارأنٚ وأسی ترَ ستایش کونم؛ او کسأنی ورجأ کی تی جأ حیساب بریدی، می نذرأنَ فأدم. 26 فقیرأن غذا خوریدی و سِئرَ بیدی؛ اوشأنی کی خودا دونبأل گردیدی اونَ ستایش کونید. شیمی دیلأن زنده بمأنه تا اَبد! 27 زیمینٚ چار طرفٚ مردومأن، خوداوندَ به یاد دأریدی و اونٚ ورجأ وأگردید. تومامٚ قومأنٚ طایفه‌یأن تی ورجأ سوجده کونیدی. 28 چونکی پادشایی خودا شینه؛ و اونه کی قومأنَ فرمان دهه. 29 تومامٚ اوشأنی‌یم کی مال و منال دأریدی، غذا خوریدی و سوجده کونیدی؛ همه‌تأنٚ اوشأنی کی بأزین خاکٚ جیر شیدی، اونٚ جُلُو زانو زنیدی، او کسأنی کی نتأنیدی خوشأنَ زنده بدأرید. 30 نسلأنی کی اَییدی اونَ ختمت کونیدی؛ و اوشأنی‌یَ کی بأزین اَییدی خوداوندٚ جأ خبر دیهید. 31 و اوشأن، قومی‌یَ کی هنوز بدونیا نموییدی، خودا عیدالتَ اعلام کونیدی و گیدی کی اون، اَ کارأنَ بوکوده. |
© 2010-2019 Gilak Media
Gilak Media