مزامیر 18 - کیتاب مقدّس به گیلکی (رشتی)

خوداوند می صخره‌یه

پیله رهبرٚ وأسی کی سرود خوأنأنَ هیدایت کونه. داوودٚ مزمور، خوداوندٚ ختمتگوزار. داوود اَ سرودَ او وختی بخوأنده کی خوداوند اونَ تومامٚ دوشمنأنٚ دسٚ جأ و شائولٚ دسٚ جأ نجات بدَه.

¹ اَی خوداوند، می قوّتی، ترَ دوس دأرم!

² خوداوند می صخره‌یه، می قلعه‌یه، کسی کی مرَ نجات دهه؛ خودا می صخره‌یه کی اونَ پناه برم؛ اون می سپر ایسه، می قوّت کی مرَ نجات دهه و می پیله قلعه‌یه.

³ خوداوندَ کی سزاوارٚ ستایش کودن ایسه، دوخوأنم و می دوشمنأنٚ دسٚ جأ نجات یأفم.

⁴ مرگٚ لافندأن می دور وأپِخته‌بو، و سیلٚ آبأنی کی نابودَ کونیدی مرَ فُتُرکستید.

⁵ مورده‌یأنٚ دونیا خو لافندأنٚ اَمرأ می دور وأپِخته‌بو و مرگٚ دام می چومأنٚ جُلُو نهَه‌بو.

⁶ می سختی دورون خوداوندَ دوخوأدم و می خودا ورجأ ایجگره بزم و کومک بخوأستم. اون خو معبدٚ جأ می صدایَ بیشنأوسته و می فریادٚ کومک اونٚ ورجأ اونٚ گوش فأرسه.

⁷ بأزین زیمین بلرزسته و تکان بوخورده کویأنٚ پایه بلرزه دکفتید و حرکت بوکودید چونکی خودایَ غیظَ گیفته‌بو.

⁸ اونٚ دوماغٚ جأ دود بوجور شویی، اونٚ دَهنٚ جأ آتشی کی سوجأنه‌یی بیرون بمو و زغلأنی کی سوجأنه‌یی اونٚ جأ ول بیگیفتید.

⁹ آسمانَ وأشکافته و بیجیر بمو؛ ظولمأت اونٚ پا جیر نهَه‌بو.

¹⁰ فرشته سر بینیشته و پرواز بوکوده؛ بادٚ بالأنٚ سر سرعتٚ اَمرأ پرواز بوکوده.

¹¹ خورَه تاریکی دورون جیگا بدَه، و تاریکٚ ابرأنٚ اَمرأ کی آبٚ جأ پوریدی خورِه خو دور و ور سایه‌بان چأکوده.

¹² جٚه او تابشٚ نوری کی اونٚ جُلُو نهَه‌بو ابرأن جُلُو جُلُو رأ دکفتید و اوشأنٚ جأ تگرگ و ول بیگیفته آتش بیرون بمو.

¹³ خوداوند آسمانٚ جأ گورخانه اوسه کوده، خودای موتعالٚ صدا، تگرگ و ول بیگیفته زغالٚ اَمرأ بمو.

¹⁴ اون، خو تیرأنَ اوسه کوده، دوشمنأنَ فراری بدَه؛ رعد و برق تأوده و اوشأنَ پریشأنَ کوده.

¹⁵ بأزین دریا جولفٚ جاجیگایأن نمایانَ بوستید و زیمینٚ پایه آشکارَ بوسته تی تشر و تی دوماغٚ بادٚ اَمرأ، اَی خوداوند.

¹⁶ خوداوند آسمانٚ جأ خو دسَ دراز کوده، مرَ بیگیفته و جٚه جولفٚ آبأنٚ میأن مرَ بیرون بأورده.

¹⁷ مرَ می قودرتمندٚ دوشمنٚ دسٚ جأ نجات بدَه، جٚه اوشأنی کی می جأ نیفرت دأشتیدی، چونکی می جأ قویتر بید.

¹⁸ او روزی کی بلا مرَ فُتُرکسته‌بو، می ضد ویریشتیدی ولی خوداوند می تکیه‌گاه بو.

¹⁹ اون مرَ ببرده ایتأ خوروم جاجیگاه و مرَ نجات بدَه، چونکی می جأ راضی‌و خوشحال بو.

²⁰ خوداوند می دوروستکاری وأسی، مرَ پاداش فأدَه، می دسأنٚ پاکی وأسی می دس‌مزدَ مرَ فأدَه.

²¹ چونکی خوداوندٚ رأیأنَ دونبأل بوشوم و بدکاری و شرارتٚ اَمرأ می دیمَ می خودا جأ وأنگردأنئم.

²² اونٚ تومامٚ حوکمأن می چومأنٚ جُلُو نهَه‌بو و اونٚ دستورأنٚ جأ نافرمانی نوکودم.

²³ خوداوندٚ جُلُو بی‌عیب و نقص بوم و مرَ گوناه جأ دور بدأشتم.

²⁴ خوداوند، می دوروستکاری وأسی، مرَ پاداش فأدَه چونکی می دسأنٚ پاکی‌یَ بیده.

²⁵ وفادارٚ آدمٚ اَمرأ وفاداری کونی؛ بی‌عیبٚ آدمٚ مره، خودتَ کامل نیشأن دیهی.

²⁶ پاکأنٚ اَمرأ، پاکی اَمرأ رفتار کونی، ولی دورو آدمأنٚ اَمرأ زیرکی مره رفتار کونی.

²⁷ چونکی تویی کی ستمکشٚ قومَ نجات دیهی ولی مغرورٚ آدمٚ سرَ بیجیر اَوری.

²⁸ تویی کی می چراغَ روشن دأری؛ یهوه، می خودا، می تاریکی‌یَ روشنَ کونه.

²⁹ اَی خودا، تی کومکٚ اَمرأ لشکرأنَ حمله کونم؛ و تی یاری مره دیوارأنٚ جأ پرم.

³⁰ ولی خودا رأ و روش کامله؛ خوداوندٚ کلام خالصه. خودا، تومامٚ کسأنی رِه کی اونَ پناه بریدی، ایتأ سپره.

³¹ چی کسی خودا ایسه، غیرٚ یهوه؟ و چی کسی صخره‌یه، جز اَمی خودا؟

³² خودایه کی می کمرَ قوّتٚ اَمرأ دٚوٚده و می رأهَ کاملَ کونه.

³³ می پایَ آهو پا مأنستن چأکونه و بولندٚ جاجیگایأن مرَ به پا دأره.

³⁴ می دسأنَ جنگستنٚ رِه تعلیم دهه کی می بازویأن برنجی کمانَ فأکشه.

³⁵ اَی خوداوند، تو تی سپرَ کی پیروزی اَوره مرَ فأدَه‌یی و تی راستٚ دس می پشتیبان بو؛ تی فروتنی مرَ پیله‌دأنه چأکوده.

³⁶ می پا جیر زیمینَ پهنَ کودی کی می پا لیزَ نوخوره.

³⁷ می دوشمنأنَ دونبألَ کونم و اوشأنَ فأرسم، تا کی هلاکَ نیبید، وأنگردم.

³⁸ اوشأنَ جوری زیمینٚ سر زنم کی نتأنید ویریزید، و می پا جیر کفیدی.

³⁹ تو جنگٚ وأسی می کمرَ قوّتٚ اَمرأ دٚوٚستی و اوشأنی‌یَ کی می ضد ویریزیدی می پا جیر تأودی.

⁴⁰ تو کاری بوکودی کی می دوشمنأن وأگردید فرار بوکونید و اوشأنی‌یَ کی می جأ نیفرت دأریدی هلاکَ کونم.

⁴¹ ایجگره زنیدی، کومک خوأییدی ولی هیکس نی‌یه کی اوشأنَ نجات بده؛ خوداوندٚ جأ کومک خوأییدی، ولی اوشأنَ جواب ندِه.

⁴² من اوشأنَ گرد و خاکٚ مأنستن سابم و بادٚ دس ایسپأرم و کوچه‌یأنٚ گیلٚ چلٚ مأنستن بیرون فیشأنم.

⁴³ تو مرَ مردومأنٚ دعوا مورافه جأ خلاصَ کونی و مرَ قومأنٚ سرور چأکونی و مردومی کی نشنأختیم مرَ ختمت کونیدی.

⁴⁴ هَطوتأ می صدایَ ایشنأویدی، می جأ ایطاعت کونیدی؛ بیگانه‌یأن می جُلُو سر بیجیر اَوریدی.

⁴⁵ اوشأن خوشأنٚ روحیه‌یَ دبأختیدی و ترس و لرزٚ اَمرأ خوشأنٚ قلعه‌یأنٚ جأ بیرون اَییدی.

⁴⁶ خوداوند زنده‌یه! موتبارک ببه می صخره! موتعال ببه خودایی کی مرَ نجات دهه!

⁴⁷ اون خودایی ایسه کی می اینتقامَ فیگیره و قومأنَ می پا جیر تأوده،

⁴⁸ و مرَ می دوشمنأنٚ دسٚ جأ خلاصَ کونه. رأس رأسی، اَی خوداوند، جٚه اوشأنی کی می ضد ویریزیدی، مرَ سربولندَ کونی و ظالمٚ مردأکٚ دسٚ جأ نجات دیهی.

⁴⁹ هَنٚ وأسی، اَی خوداوند، ترَ قومأنٚ میأنی ستایش کونم و تی نامٚ وأسی سرود خوأنم.

⁵⁰ خودا خو پادشایَ پیله پیروزی‌یأن بخشه و خو مسح بوبوسته‌یَ موحبت کونه، داوود و اونٚ نسلَ تا اَبد.