مزامیر 13 - کیتاب مقدّس به گیلکی (رشتی)

درمانده مردأکٚ دوعا

پیله رهبرٚ وأسی کی سرود خوأنأنَ هیدایت کونه. داوودٚ مزمور.

¹ خوداوندأ تا کِی؟ ینی مرَ تا اَبد جٚه خأطر بری؟ تا کِی خوأیی تی رویَ می جأ قایمَ کونی؟

² تا کِی وأستی می فیکر و خیالٚ اَمرأ مشغول ببم، و شبنده روز می دیلم غم بیگیره؟ تا کِی می دوشمن مرَ پیروزَ به؟

³ اَی یهوه، می خودا، مرَ فَندر و می دوعایَ جواب بدن. می چومأنَ سو فأدن، نوکونه کی مرگٚ میأن بوخوسم؛

⁴ نوکونه می دوشمن بگه: «اونَ پیروزَ بوستم» و می بد خوأ‌یأن می شکستٚ جأ شادی بوکونید.

⁵ ولی من تی موحبتَ توکل دأرم؛ می دیل تی نجاتٚ وأسی‌یم شادی کونه.

⁶ خوداوندٚ رِه سرود خوأنم چونکی مرَ خوروم پاداش فأدَه.