دانیال 10 - کیتاب مقدّس به گیلکی (رشتی)دانیالٚ رویا دِجلِه روخانٚ ورجأ 1 کوروش، پارسٚ پادشا سومی سالٚ حکومت بو. هو وخت دانیالَ کی اونَ «بَلطَشَصَّرم» دوخوأدیدی، ایتأ پیام الهام بوبوسته‌بو و اَ پیام حقیقت دأشتی و ایتأ پیله‌دأنه جنگَ پیشگویی کودی کی آینده میأن ایتفاق دکفه. اَ پیامٚ فهمستن، رویا میأن اونٚ رِه آشکارَ بوسته. 2 او روزأنٚ دورون، من، دانیال، سه هفته تومام ماتم بیگیفتم 3 و خوروم خوراک نوخوردم، گوشت و شرابم لب نزم و می سر و کله‌یَ فنرسم. 4 بیست و چارمی روزٚ اوّلی ماه، او پیله روخانٚ ورجأ کی اونٚ نام «دِجلِه» بو، به پا ایسَه‌بوم. 5 وختی بوجورَ فندرستم، ایدفعه‌یی ایتأ مردأکی‌یَ بیدم کی لیباسی کتانٚ جأ دوکوده‌بو و ایتأ کمردود طلای نابٚ جأ دٚوٚسته‌بو. 6 اونٚ تن، زِبَرجَدٚ مأنستن بو و اونٚ دیم صاعقه مأنستن درخشه‌یی و اونٚ چومأن روشن مشعلأنٚ مأنستن بو. اونٚ دسأن و پایأن برنزٚ تافته مأنستن برق زه‌یی و اونٚ صدا ایتأ عالمه مردومأنٚ همهمه مأنستن بو. 7 من، دانیال تنهایی او رویایَ بیدم. اوشأنی کی می اَمرأ بید اونَ نیده‌ییدی ولی اَنقدر ترس اوشأنٚ جان دکفته کی فرار بوکودید تا خوشأنَ جیگا بوخورید. 8 من تنهایی بِیسم و او پیله رویایَ فندرستم، دِه مِره رمق نمأنسته. می رنگ و رو بپرسته و دِه جان نأشتیم. 9 وختی فرشته گبأنَ بیشنأوستم، زیمینٚ سر دمر بکفتم و سخت وأخوابَ شوم. 10 هو لحظه ایتأ دس مرَ لمس بوکوده و هَطویی کی پرکستَن دوبوم، مرَ چار دس و پا بدأشته. 11 بأزین فرشته مرَ بوگفته: «اَی دانیال، اَی عزیزٚ خوداوند، اَ گبأنی کی ترَ گفتن درم دقتٚ مره گوش بدن و ویریز، چره کی هَنٚ وأسی تی ورجأ اوسه کوده بوبوستم.» وختی اَ گبأنَ بزه، هوطو کی می جان پرکستی، به پا بِیسم. 12 بأزین او فرشته مرَ بوگفته: «اَی دانیال، نوأ ترسئن، چره کی جٚه او اوّلی روز کی تصمیم بیگیفتی کی خوابٚ تعبیرَ درک بوکونی و تی خودا ورجأ فروتن بیبی، تی درخوأست قوبیل بوبوسته و تی گبأنٚ وأسی بموم. 13 ولی پارسٚ مملکتٚ رئیس، بیست و یک روز ونأشته بأیم تا اَنکی میکائیل کی ایتأ جٚه پیله فرشته‌یأن ایسه، مرَ کومک بوکوده، چره کی مجبور بوبوستم اویه پارسٚ پادشایأنٚ ورجأ بِیسم. 14 هسأ بموم کی ترَ بگم آینده میأن چی تی قومٚ سر اَیه، چونکی اَ رویا روزأنی شین ایسه کی هنوز وأ بأیه.» 15 هَطو کی اون، می اَمرأ گب زه‌یی، می سرَ بیجیر تأودم و لالَ بوستم. 16 بأزین او نفر کی آدمی‌زادٚ مأنستن بو می توکَ لمس بوکوده. پس می دهنَ وأکودم و گب بزم. من اونَ کی می جُلُو به پا ایسَه‌بو بوگفتم: «اَی سرور، اَ رویا وأسی، دردٚ زیادی تومامٚ می وجودَ بیگیفته کی دِه هیچ حال و رمقی نأرم. 17 اَی سرور، چوطویی من کی شیمی نوکرم، تأنم تی اَمرأ گب بزنم در حألی کی می قوّت تومامَ بوسته و سختی اَمرأ نفس کشم؟» 18 اونی کی آدمی‌زادٚ مأنستن بو دوواره مرَ لمس بوکوده و مرَ قوّت بدَه 19 و بوگفته: «اَی عزیزٚ خودا، نوأ ترسئن. سلامتی تی اَمرأ ببه، قوی بوبو و قایم بِیس.» وختی اَ گبَ بزه، قوّت بیگیفتم و اونَ بوگفتم: «اَی سرور، گب بزنید، چره کی شومأن مرَ قوّت ببخشه‌ییدی.» 20 اون بوگفته: «دأنی چره تی ورجأ بموم؟ هسأ وأگردم کی پارسٚ رئیسٚ اَمرأ جنگ بوکونم و وختی بیرون اَیم یونانٚ رئیس اَیه 21 ولی ترَ گم ‹کیتابٚ حقٚ› دورون چی بینیویشته بوبوسته. تنها کسی کی مرَ ضدٚ اوشأن کومک کونه شیمی فرشته، میکائیله.» |
© 2010-2019 Gilak Media
Gilak Media