Երգ Երգոց 5 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)Փեսայն ցհարսնն ասէ.՝՝ 1 Մտի ի պարտէզ իմ, քոյր իմ հարսն, կթեցի զմուռս իմ հանդերձ խնկովք իմովք. կերայ զհաց իմ մեղու իմով, արբի զգինի իմ կաթամբ իմով։ Կերայք, մերձաւորք իմ, եւ արբէք, եւ արբեցարուք, եղբօրորդիք իմ՝՝։ 2 Ես ննջեմ, եւ սիրտ իմ արթուն կայ։ Հարսնն զգայ զփեսային բախել զդուռնն.՝՝ Ձայն եղբօրորդւոյ իմոյ բախէ ի դրանն։ Փեսայն ասէ.՝՝ Բաց ինձ, քոյր իմ, մերձաւոր իմ, աղաւնի իմ, կատարեալ իմ. զի գլուխ իմ լցաւ ցօղով, եւ վարսք իմ ի շաղից գիշերոյ։ 3 Հարսնն ասէ զայս ինչ.՝՝ Մերկացայ զպատմուճան իմ, զիա՞րդ ագանիցիմ զնա. լուացի զոտս իմ, զիա՞րդ աղտեղացուցից զնոսա։ 4 Եղբօրորդին իմ ձգեաց զձեռն իւր ընդ պատուհանն, եւ որովայն իմ խռովեցաւ ի նա։ 5 Յարեայ ես ի բանալ եղբօրորդւոյ իմոյ. ձեռք իմ կաթեցուցին զմուռս, եւ մատունք իմ զմուռս լցեալս ի վերայ ձեռաց փակաղակին։ 6 Բացի ես եղբօրորդւոյ իմոյ. եղբօրորդի իմ անց, եւ ոգի իմ ել ընդ բանի նորա։ Խնդրեցի զնա՝ եւ ոչ գտի, կոչեցի զնա՝ եւ ոչ ետ ինձ ձայն։ 7 Գտին զիս պահապանքն որ շրջէին ի քաղաքին, հարին եւ վիրաւորեցին զիս. հանին յինէն զխլայն իմ պահապանք պարսպացն։ 8 Երդմնեցուցանեմ զձեզ, դստերք Երուսաղեմի, ի զօրութիւնս եւ ի հաստատութիւնս ագարակի,՝՝ եթէ գտանիցէք զեղբօրորդին իմ՝ պատմեսջիք նմա, եթէ խանդակաթ եմ ես ի սէր քո։ 9 Դստերքն Երուսաղեմի եւ պահապանք պարսպացն հարցանեն զհարսնն.՝՝ Զի՞նչ է եղբօրորդին քո յեղբօրորդեաց՝՝, գեղեցիկդ ի կանայս, զի՞նչ է եղբօրորդին քո յեղբօրորդեաց՝՝, զի այդպէս երդմնեցուցեր զմեզ։ 10 Հարսնն նշան տայ զեղբօրորդւոյն զինչ ոք էրն.՝՝ Եղբօրորդին իմ սպիտակ է եւ կարմիր՝ ընտրեալ ի բիւրուց։ 11 Գլուխ նորա յոսկւոյ կեփազեայ, վարսք նորա կռածոյք սեաւ իբրեւ զագռաւ. 12 աչք նորա իբրեւ զաղաւնիս ի վերայ լիութեան ջրոց, լուացեալ կաթամբ, նստեալ ի վերայ ջրոց լրութեան՝՝. 13 ծնօտք նորա իբրեւ զտաշտս խնկոց բուրեն զանուշահոտութիւն իւղագործաց. շրթունք նորա շուշանք՝ բղխեն զմուռս լիութեան. 14 ձեռք նորա ոսկիք ճախարակեայք՝՝ լցեալ ակամբք Թարսսայ. որովայն նորա տախտակ փղոսկրեայ ականակապ յականց շափիղայ. 15 սրունք նորա սիւնք մարմարեայք հաստատեալք ի վերայ ոսկի խարսխաց. տեսիլ նորա որպէս զընտիր եղեւնափայտից Լիբանանու։ 16 Կոկորդ նորա լի քաղցրութեամբ, եւ ամենեւին ցանկալի։ Այն է եղբօրորդին իմ, եւ այն է մերձաւոր իմ, դստերք Երուսաղեմի։ 17 Հարցանեն դստերքն Երուսաղեմի՝ ո՛ւր անց եղբօրորդի նորա. այսինքն է՝ հարսինն.՝՝ Յ՞ո գնաց եղբօրորդին քո, գեղեցիկդ ի կանայս, յո՞ր կողմն դիտեաց եղբօրորդին քո, եւ խնդրեսցուք եւ մեք զնա ընդ քեզ։ |