ԱՌԱԿՔ ՍՈՂՈՄՈՆԻ 9 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)1 Իմաստութիւն շինեաց իւր տուն, եւ կանգնեաց սիւնս եւթն։ 2 Զեն զզենլիս իւր, եւ խառնեաց ի խառնելիս զգինի իւր, եւ պատրաստեաց զսեղան իւր։ 3 Եւ առաքեաց զծառայս իւր, կոչել բարձր քարոզութեամբ ի խառնելիս իւր՝ եւ ասէ՝՝. 4 Որ ոք իցէ անզգամ, եկեսցէ առ իս։ Եւ ցպակասամիտսն ասէ. 5 Եկայք կերայք ի հացէ իմմէ, եւ արբէք զգինի իմ զոր խառնեցի ձեզ։ 6 Թողէք զանզգամութիւն եւ կեցջիք, խնդրեցէք զիմաստութիւն զի ապրեսջիք. եւ ուղղեցէք գիտութեամբ զհանճար, եւ ուղիղ ճանապարհաւ իմացարուք զխրատ՝՝։ 7 Որ խրատէ զչարս՝ առցէ անձին իւրում անարգանս, եւ որ յանդիմանէ զամպարիշտս՝ ատեայ զանձն՝՝։ 8 Մի՛ յանդիմաներ զչարս, զի մի՛ ատեսցեն զքեզ. յանդիմանեա զիմաստունն, եւ սիրեսցէ զքեզ, զանմիտն, եւ յաւելցէ ատել զքեզ։՝՝ 9 Տուր իմաստնոյն պատճառս, եւ իմաստնագոյն եւս լիցի. տեղեկացո զարդարն, եւ յաւելցէ ընդունել։ 10 Սկիզբն իմաստութեան՝ երկեւղ Տեառն, եւ խորհուրդ սրբոց՝ հանճար. իմանալ զօրէնս՝ մտաց առատաց է։ 11 Այսու օրինակաւ՝՝ բազում ժամանակս կեցցես, եւ յաւելցին քեզ ամք կենաց։ 12 Որդեակ, եթէ իմաստուն լինիցիս, անձին քում իցես եւ ընկերաց՝՝, եւ եթէ անզգամ իցես՝ միայն պեղեսցես զչարիս։ Որ հաստատի ի ստութիւն՝ այնպիսին զհողմս արածէ, եւ նոյն հալածէ զթռչունս թեւաւորս. քանզի եթող զճանապարհս այգւոյ իւրոյ, եւ ի շաւղաց անդոյ իւրոյ մոլորեալ է. գնայ ընդ անջրդին եւ ընդ անապատն, եւ ընդ երկիր կարգեալ ի ծարաւուտ, եւ ժողովէ ձեռօք իւրովք զանպտղութիւն։՝՝ 13 Կին անզգամ եւ յանդուգն՝ կարօտ լիցի հացի, եւ որ ոչ գիտէ զամօթ,՝՝ 14 նստաւ առ դրունս տան իւրոյ աթոռով յայտնապէս ի հրապարակս. 15 կոչէ զանցաւորս որ գնայցեն ուղիղ զճանապարհս իւրեանց, 16 որ ոք իցէ ի ձէնջ առաւել անմտագոյն՝՝ առ իս դարձցի. եւ պակասամտացդ հրաման տամ, եւ ասեմ. 17 Հաց գաղտնի մտադեւր կերիջիք, եւ ջուր գողունի՝ ախորժելով արբջիք։ 18 Եւ ոչ գիտէ եթէ երկրածինք առ նմա կորնչին, եւ ի թափս դժոխոց հասանեն։ Այլ դու ի բաց ոստիր, եւ մի՛ յամեր ի տեղւոջ նորա, եւ մի՛ հաստատեր զակն քո ի նա. զի այնպէս անցցես ընդ ջուրն օտար, եւ անցանիցես ընդ գետն օտարական. եւ ի ջրոյ օտարէ ի բաց լինիցիս, եւ յօտար աղբիւրէ մի՛ ըմպիցես. զի բազում ժամանակս կեցցես, եւ յաւելցին քեզ ամք կենաց։՝՝ |