ԱՌԱԿՔ ՍՈՂՈՄՈՆԻ 17 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)1 Լաւ է պատառ մի համով խաղաղութեամբ, քան զտունս լի զենլեօք եւ բարեօք՝՝ թշնամութեամբ։ 2 Ծառայ իմաստուն տիրեսցէ տերանց անմտաց՝՝, եւ ընդ եղբարս բաժանեսցի մասն։ 3 Որպէս փորձի ի բովս արծաթ եւ ոսկի, նոյնպէս ընտրէ զսիրտս Աստուած։ 4 Չարի հնազանդի լեզու անօրինաց, եւ արդար ոչ հայի ի շրթունս սուտս։ Հաւատացելոյն ամենայն աշխարհ ընչիւք լի է, անհաւատին եւ ոչ դանգ մի։՝՝ 5 Որ կատակէ զաղքատով՝ բարկացուցանէ զԱրարիչ նորա, եւ որ ոտն հարկանէ կորուսելոյն՝ ոչ արդարասցի. իսկ որ գթայն՝ ողորմութիւն գտցէ։՝՝ 6 Պսակ ծերոց՝ որդիք որդւոց, պարծանք որդւոց՝ հարք իւրեանց։ 7 Ոչ վայելեն անզգամաց շրթունք հաւատարիմք, եւ ոչ արդարոց՝ շրթունք սուտք։ 8 Վարձք շնորհաց խրատ՝ որոց կրեն զնա, զի՝՝ ուր եւ դառնայցէ՝ աջողեսցի։ 9 Որ ծածկէ զյանցանս՝ խնդրէ զբարեկամութիւն. իսկ որ ատեայ զծածկելն, քակէ զբարեկամս եւ զընտանիս։ 10 Փշրեն զսիրտս իմաստնոց սպառնալիք, իսկ անմիտն թէպէտ եւ բազում գան ըմպէ՝ չառնու ի միտ։՝՝ 11 Զհակառակութիւնս յարուցանէ ամենայն չարակամ, իսկ Տէր հրեշտակ անողորմ արձակէ ի վերայ նորա։ 12 Անկցի հոգ ի սիրտ առն իմաստնոյ, եւ անմիտք խորհին զչարիս։՝՝ 13 Որ հատուցանէ չար փոխանակ բարւոյ, չար ի տանէ նորա մի՛ պակասեսցէ։ 14 Իշխանութիւն բանից տայ սկիզբն արդարութեան. եւ առաջնորդ լինի կարօտութեան՝ հակառակութիւն եւ կռիւ։՝՝ 15 Որ արդար համարի զանիրաւն եւ անիրաւ զարդարն, պիղծ եւ գարշելի են առաջի Տեառն երկոքին։ 16 Ընդէ՞ր գտանին ստացուածք անմտի՝՝, զի իմանալ զիմաստութիւն անմիտն ոչ կարէ։ Որ բարձր առնէ զտուն իւր՝ խնդրէ զբեկումն. եւ որ կամակորէ յուսմանէ, անկցի ի չարիս։՝՝ 17 Յամենայն ժամանակի բարեկամք եղիցին քո, բայց եղբարք՝ ի վիշտս եղիցին քեզ պիտոյ. զի վասն այնորիկ իսկ ծնանին։ 18 Այր անմիտ կայթէ եւ խնդայ յորժամ երաշխաւոր լինի՝՝ բարեկամի իւրոյ։ 19 Վնասասէրն խնդայ ընդ կռիւ. որ բարձրացուցանէ զտուն իւր՝ խնդրէ զբեկումն։ 20 Խստասիրտն՝ բարեաց ոչ պատահէ. այր յեղյեղուկ լեզուաւ՝ անկցի ի չարիս։ 21 Սիրտ անզգամի ցաւ է կրելեաց իւրոց. ոչ ուրախ լինի հայր ի վերայ որդւոյ անխրատի, որդի իմաստուն՝ ուրախ առնէ զմայր իւր։՝՝ 22 Սիրտ ուրախ բարեմոյն առնէ, առն հոգածի՝ ցամաքեն ոսկերք։ 23 Որ առնու կաշառ ի գոգ իւր տարապարտուց՝ ոչ աջողին ճանապարհք նորա. ամպարիշտ խոտորի՝՝ ի ճանապարհաց արդարութեան։ 24 Երեսք առն հանճարեղի իմաստունք,՝՝ աչք անմտի զվայրօք յածին։ 25 Բարկութիւն հօր որդի անմիտ, եւ ցաւք են ծնանելեաց նորա։ 26 Տուժել զայր արդար՝ չէ բարւոք. եւ ոչ նենգել զարդարն իշխանաց՝՝ յիրաւանց վերայ։ 27 Որ խնայէ բան խիստ հանել՝՝ իմաստուն է. այր երկայնամիտ՝ հանճարեղ է։ 28 Զանմիտն հարցին՝ թէ իմաստութիւն իցէ՞ ինչ, եւ իմաստութիւն համարիցի՞. պապանձեցաւ՝ եւ համարեցաւ թէ իմաստուն իցէ։՝՝ |