ԱՌԱԿՔ ՍՈՂՈՄՈՆԻ 15 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)1 Պատասխանի ողոք դարձուցանէ զսրտմտութիւն. բան խիստ յարուցանէ զբարկութիւն։ 2 Լեզու իմաստնոց գիտէ զբարիս՝՝. բերանք անզգամաց պատմեն զչարիս։ 3 Յամենայն տեղիս աչք Տեառն դիտեն զբարիս եւ զչարս։ 4 Բժշկութիւն լեզուի՝ ծառ կենաց. եւ որ պահէն զնա՝ լցցի հոգւով՝՝։ 5 Անզգամն՝ անգոսնէ զխրատ հօր. իսկ որ պահէ զյանդիմանութիւն՝ խորագէտ է։ Ի յաճախել արդարութեան՝ զօրութիւն բազում, եւ ամպարիշտք արմատաքի յերկրէ կորիցեն։՝՝ 6 Տունք արդարոց զօրութեամբ բազմաւ. պտուղք ամպարշտաց կորիցեն։ 7 Շրթունք իմաստնոց հաստատեալ են իմաստութեամբ,՝՝ սիրտք անմտաց ոչ են անսխալք։ 8 Պատարագք ամպարշտաց պիղծ են առաջի Աստուծոյ, ուխտք ուղղոց՝ ընդունելի են նմա։ 9 Պիղծ են առաջի Տեառն ճանապարհք ամպարշտաց, իսկ որ երթայ զհետ արդարութեան՝ սիրէ զնա։ 10 Խրատ անմեղին ճանաչի ի մերձաւորաց՝՝, իսկ որ ատեանն զյանդիմանութիւն՝ վախճանեսցին անարգանօք։ 11 Դժոխք եւ կորուստ յայտնի են առաջի Տեառն. զիար՞դ ոչ եւ սիրտք մարդկան։ 12 Ոչ սիրէ անխրատն զյանդիմանիչս իւր, եւ ընդ իմաստունս ոչ խօսեսցի։ 13 Սրտի բերկրեցելոյ երեսք ծաղկին. եւ ոգի որ ի տրտմութեան է՝ թախծեալ շրջի։ 14 Սիրտ ուղիղ խնդրէ զիմաստութիւն. եւ բերան անխրատից տեղեկանայ չարեաց։ 15 Յամենայն ժամանակս աչք չարաց սպասեն չարեաց, իսկ բարիքն հանդարտեն յամենայն ժամ՝՝։ 16 Լաւ է փոքր բաժին երկիւղիւ Տեառն, քան զգանձս մեծամեծս աներկիւղածութեամբ։ 17 Լաւ են կոչունք բանջարեղէնք սիրով եւ շնորհիւ, քան զուարակ ի մսրոյ՝ թշնամութեամբ։ 18 Այր բարկացօղ նիւթէ զկռիւս. իսկ երկայնամիտն՝ եւ զհանդերձեալն ցածուցանէ։ Այր երկայնամիտ շիջուցանէ զդատաստանս, իսկ ամպարիշտն առաւել եւս գրգռէ՝՝։ 19 Ճանապարհք վատաց կցեալ են փշովք, իսկ ժրացն՝ վարունք են։ 20 Որդի իմաստուն ուրախ առնէ զհայր. որդի անմիտ արհամարհէ զմայր իւր։ 21 Սիրտ անմտի կարօտ է հանճարոյ.՝՝ այր իմաստուն ուղղորդ գնայ։ 22 Յապաղեն զխորհուրդս՝ որ ոչ պատուեն զխորհրդակիցս։ Ի սիրտս խորհրդականաց հաստատի խորհուրդ. 23 եւ ոչ հնազանդի նմա անզգամ. եւ ոչ ասիցէ դիպօղ ինչ եւ բարի հասարակաց։ 24 Ճանապարհ կենաց խորհուրդ իմաստնոց, զի խորշեալ ի դժոխոց՝ փրկեսցի։՝՝ 25 Զտունս թշնամանողաց կործանէ Տէր, եւ հաստատէ զսահմանս որբոց եւ այրեաց։ 26 Պիղծ է առաջի Տեառն խորհուրդ անիրաւ. բանք սրբոց պարկեշտ են։ 27 Սատակէ զանձն իւր կաշառառուն՝՝, իսկ որ ատեայ զկաշառս՝ կեցցէ։ Ողորմութեամբ եւ հաւատովք՝ սրբին մեղք. երկիւղիւ Տեառն խորշի ամենայն ոք ի չարէ։՝՝ 28 Սիրտք արդարոց խոկան զհաւատս, բերան ամպարշտի պատասխանի տայ զչարիս։ Ընդունելի են առաջի Տեառն ճանապարհք մարդոց արդարոց. վասն նոցա եւ թշնամիք բարեկամք լինին։ 29 Հեռի է Աստուած՝՝ յամպարշտաց. եւ աղօթից արդարոց լսէ։ 30 Լաւ է սակաւիկ ինչ առնուլ արդարութեամբ, քան զբազում արդիւնս աներկիւղածութեամբ։ Սիրտ առն խորհեսցի զիրաւունս, զի յԱստուծոյ ուղղեսցին գնացք նորա։ Ակն որ տեսանէ զբարիս՝՝ ուրախ առնէ զսիրտ. համբաւ բարի պարարէ զոսկերս։ 32 Որ մերժէ զխրատ՝ ատեայ զանձն, որ պահէ զյանդիմանութիւն՝ ստանայ զհանճար։ 33 Երկեւղ Տեառն խրատ եւ իմաստութիւն, եւ սկիզբն փառաց պատասխանի արասցէ նմա՝՝։ |