ԱՒԵՏԱՐԱՆ ԸՍՏ ՂՈՒԿԱՍՈՒ 17 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)ԶԳ. 1 Ասաց եւ առ աշակերտսն իւր. Ոչ է մարթ չգալ գայթակղութեան, բայց վա՜յ այնմիկ է յոյր ձեռն գայցէ։ 2 Լաւ էր նմա թէ վէմ երկանաքար կախէր զպարանոցէ նորա եւ անկանէր ի ծով, քան թէ գայթակղեցուցանէ զմի ոք ի փոքրկանցս յայսցանէ։ 3 Զգոյշ կացէք անձանց. եթէ մեղիցէ եղբայր քո, սաստեա նմա. եւ եթէ ապաշխարիցէ, թող նմա։ 4 Եւ եթէ եւթն անգամ մեղիցէ քեզ, եւ եւթն անգամ դարձցի ի քեզ եւ ասիցէ. Ապաշխարեմ, թողցես նմա։ 5 Եւ ասեն առաքեալքն ցՏէր. Յաւել մեզ հաւատս։ 6 Եւ ասէ Տէր. Եթէ ունիցիք հաւատս քան զհատ մանանխոյ, եւ ասիցէք թթենւոյս այսմիկ. Խլեաց եւ տնկեաց ի ծովու, եւ հնազանդեսցի ձեզ։ 7 Իսկ ո՞վ ոք ի ձէնջ, որ ունիցի ծառայ հողագործ կամ հովիւ, որ իբրեւ մտանիցէ յագարակէ, ասիցէ ցնա վաղվաղակի, թէ՝ Անց բազմեաց. 8 այլ ո՞չ ասիցէ ցնա թէ՝ Պատրաստեա զինչ ընթրելոց իցեմ, եւ գօտի ածեալ պաշտեա զիս, մինչեւ կերայց եւ արբից, եւ ապա կերիցես եւ արբցես դու։ 9 Միթէ շնո՞րհ ունիցի ծառային այնմիկ, զի արար զամենայն հրամանսն. 10 նոյնպէս եւ դուք յորժամ առնիցէք զամենայն հրամայեալսն ձեզ, ասասջիք թէ՝ Ծառայք անպիտանք եմք, զոր պարտէաքն առնել՝ արարաք։ 11 Եւ եղեւ մինչ երթայր նա յԵրուսաղէմ, եւ ինքն անցանէր ընդ մէջ Սամարիայ եւ Գալիլեացւոց։ 12 Եւ մինչդեռ մտանէր ի գեղ ուրեմն, պատահեցան նմա տասն այր բորոտ որք կացին ի հեռաստանէ. 13 բարձին զձայնս եւ ասեն. Յիսուս վարդապետ, ողորմեաց մեզ։ 14 Եւ իբրեւ ետես զնոսա, ասէ ցնոսա. Երթայք, ցուցէք զանձինս քահանայիցն։ Եւ եղեւ իբրեւ գնացին, առժամայն սրբեցան։ 15 Մի ոմն ի նոցանէ իբրեւ ետես թէ բժշկեցաւ, դարձաւ անդրէն, ի ձայն մեծ փառաւոր առնէր զԱստուած. 16 անկաւ ի վերայ երեսաց իւրոց առ ոտս նորա, եւ գոհանայր զնմանէ. եւ ինքն էր Սամարացի։ 17 Պատասխանի ետ Յիսուս եւ ասէ. Ո՞չ տասն սոքա սրբեցան, իսկ արդ ինունքն ո՞ւր են, 18 զի ոչ գտան դառնալ տալ փառս Աստուծոյ, բայց միայն այլազգիս այս։ 19 Եւ ասէ ցնա. Արի գնա, զի հաւատք քո կեցուցին զքեզ։ ԶԴ. 20 Իբրեւ հարցաւ ի փարիսեցւոցն թէ՝ Ե՞րբ գայցէ արքայութիւնն Աստուծոյ. պատասխանի ետ նոցա եւ ասէ. Ոչ գայ արքայութիւնն Աստուծոյ խտրանօք. 21 եւ չասիցեն թէ՝ Ահաւասիկ աստ է կամ՝ Անդ, զի ահա արքայութիւն Աստուծոյ ի ներքս ի ձեզ է։ 22 Ասաց եւ առ աշակերտսն. Եկեսցեն աւուրք ցանկանալոյ ձեզ մի յաւուրցն Որդւոյ մարդոյ տեսանել, եւ ոչ տեսանիցէք։ 23 Եւ եթէ ասիցեն ձեզ եթէ՝ Ահաւասիկ է կամ՝ Անդ, մի՛ երթայցէք զհետ։ 24 Զի որպէս փայլակն փայլատակեալ ի ներքոյ երկնից ընդ երկնիւք ծագիցէ, նոյնպէս եւ Որդի մարդոյ յաւուրն իւրում։ 25 Բայց նախ պարտ է նմա բազումս չարչարել եւ խոտել յազգէս յայսմանէ։ 26 Եւ որպէս եղեւ յաւուրսն Նոյի, նոյնպէս եղիցի եւ յաւուրս Որդւոյ մարդոյ։ 27 Ուտէին, ըմպէին, կանայս առնէին եւ արանց լինէին, մինչեւ յօրն յորում եմուտ Նոյ ի տապանն, եւ եկն ջրհեղեղն եւ կորոյս զամենեսին։ 28 Նոյնպէս եւ որպէս յաւուրսն Ղովտայ եղեւ, ուտէին, ըմպէին, գնէին, վաճառէին, տնկէին, շինէին. 29 եւ յորում աւուր ել Ղովտ ի Սոդոմայ, տեղաց հուր եւ ծծումբ յերկնից եւ կորոյս զամենեսին։ 30 Ըստ նմին օրինակի եղիցի եւ յաւուրն յորում Որդի մարդոյ յայտնելոց է։ 31 Յայնմ աւուր որ կայցէ ի տանիս եւ կարասի իւր ի տան, մի՛ իջցէ առնուլ զայն. եւ որ յանդի իցէ, նոյնպէս մի՛ դարձցի յետս։ 32 Յիշեցէք զկինն Ղովտայ։ 33 Որ խնդրիցէ զանձն իւր ապրեցուցանել՝ կորուսցէ զնա. եւ որ կորուսցէ՝ ապրեցուսցէ զնա։ 34 Ասեմ ձեզ. Յայնմ գիշերի թէ եղիցին երկու ի մի մահիճս, մին առցի եւ մեւսն թողցի։ 35 Եւ եթէ եղիցին երկու աղալ ի միասին, մին առցի եւ մեւսն թողցի. եւ եթէ իցեն երկու յանդի, մին առցի եւ մեւսն թողցի։ 36 Պատասխանի ետուն եւ ասեն ցնա. Յո՞, Տէր։ 37 Եւ նա ասէ ցնոսա. Ուր մարմին է, անդր եւ արծուիք ժողովեսցին։ |