ԳԻՐՔ ՅՈԲԱՅ 32 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)1 Լռեցին եւ երեքին բարեկամք նորա այնուհետեւ ի խօսելոյ ընդդէմ Յոբայ. քանզի էր Յոբ արդար առաջի նոցա՝՝։ 2 Եւ բարկացաւ Եղիուս Բարաքիելի Բուզացի, յազգականութենէ Արամայ՝ աշխարհին Աւստացւոց՝՝. բարկացաւ Յոբայ յոյժ, զի երեւեցոյց զանձն արդար առաջի Տեառն։ 3 Եւ ի վերայ երեցուն բարեկամացն բարկացաւ յոյժ, զի ոչ կարացին տալ պատասխանի ընդդէմ Յոբայ. եւ եդեալ զնա լինել ամպարիշտ։ 4 Եւ Եղիուս հանդարտեաց տալոյ պատասխանի Յոբայ, զի ծերագոյն քան զնա էին աւուրբք։ 5 Եւ ետես Եղիուս եթէ ոչ գոյ պատասխանի ի բերան երեցունց արանցն, եւ սրտմտեցաւ բարկութիւն նորա։ 6 Կրկնեալ անդրէն Եղիուսայ Բարաքիելի Բուզացւոյ, ասէ. Մանուկ եմ ես ժամանակաւ, եւ դուք էք ծերագոյնք. վասն որոյ լուռ եղէ, երկուցեալ պատմել զանձին իմոյ զիմաստութիւն։ 7 Ասացի թէ՝ Բազմաժամանակեայք իցեն որ խօսիցին, եւ բազում ամօք գիտիցեն զիմաստութիւն։ 8 Եւ ոչ այնպէս. այլ ոգի է մարդկան՝՝, եւ շունչ Ամենակալի է որ ուսուցանէ։ 9 Ոչ բազմաժամանակեայք են իմաստունք, եւ ոչ ծերք գիտեն զիրաւունս։ 10 Վասն որոյ ասացի. Լուարուք ինձ եւ պատմեցից ձեզ զոր գիտեմ. 11 ունկն դիք բանից իմոց. ասացից ձեզ լու ի լու՝՝, մինչեւ քննիցէք զբանս. 12 թէ ձեւք չափ իմանայցեմ.՝՝ եւ ահա չէր որ յանդիմանէր զՅոբ, եւ տայր պատասխանի բանից նորա ի ձէնջ։ 13 Զի մի՛ ասիցէք. Գտաք զիմաստութիւն ի Տէր յաւելեալք. 14 եւ առն միում համարձակեցէք խօսել բանս այսպիսիս։՝՝ 15 Զարհուրեցան՝ եւ ոչ եւս ետուն պատասխանի. հնացուցին յինքեանց զբանս. 16 հանդարտեցին եւ՝՝ ոչ խօսեցան, զի կացին եւ ոչ ետուն պատասխանի։ 17 Կրկնեալ անդրէն Եղիուսայ ասէ. Դարձեալ խօսեցայց։՝՝ 18 Զի լի եմ բանիւք, քանզի սատակէ զիս ոգի որովայնի։ 19 Եւ որովայն իմ իբրեւ զտիկ քաղցուոյ կապեալ՝ եռայ, կամ իբրեւ զփուքս դարբնաց ուռուցեալ՝՝։ 20 Խօսեցայց զի հանգեայց, բացեալ զշրթունս իմ։ 21 Եւ ի մարդոյ ոչ ամաչեցից, եւ ի մարդկանէ ոչ պատկառեցից։ 22 Քանզի ոչ գիտեմ աչառել երեսաց, ապա թէ ոչ՝ եւ զիս ցեց կերիցէ՝՝։ |