ՄԱՐԳԱՐԷՈՒԹԻՒՆ ՈՎՍԵԱՅ 4 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)1 Լուարուք զբան Տեառն, որդիք Իսրայելի, զի դատաստան Տեառն է ընդ բնակիչս երկրի, զի ոչ գոյ ճշմարտութիւն, եւ ոչ ողորմութիւն, եւ ոչ գիտութիւն Աստուծոյ ի վերայ երկրի։ 2 Անէծք եւ ստութիւն եւ սպանութիւն եւ գողութիւն եւ շնութիւն հեղեալ ի վերայ երկրի՝՝, եւ արիւն ընդ արիւնս խառնին։ 3 Վասն այնորիկ սուգ առցէ երկիր, եւ նուաղեսցի ամենայն բնակչօք իւրովք, եւ գազանօք անապատի, եւ սողնովք երկրի՝՝, եւ թռչնովք երկնից. եւ ձկունք ծովու պակասեսցին։ 4 Զի ոչ ոք իցէ որ դատիցի, եւ ոչ այն որ յանդիմանեսցէ. բայց ժողովուրդ իմ իբրեւ զքահանայն հակառակօղ։ 5 Եւ տկարասցին ի տուէ, եւ տկարասցի եւ մարգարէն ընդ քեզ. գիշերոյ նմանեցուցի զմայրն քո։ 6 Նմանեցաւ ժողովուրդ իմ այնմիկ՝ յորում ոչ գոյր գիտութիւն՝՝. զի դու զգիտութիւն մերժեցեր, մերժեցից եւ ես զքեզ, զի մի՛ եւս քահանայասցիս ինձ. եւ մոռացար զօրէնս Աստուծոյ քո, մոռացայց եւ ես զորդիսն քո։ 7 Ըստ բազմութեան իւրեանց՝ նոյնպէս եւ մեղան ինձ. զփառս նոցա յանարգութիւն հասուցից։ 8 Զմեղս ժողովրդեան իմոյ կերիցեն, եւ անիրաւութեամբք իւրեանց առցեն՝՝ զանձինս իւրեանց։ 9 Եւ եղիցի որպէս ժողովուրդն՝ նոյնպէս եւ քահանայն. եւ խնդրեցից վրէժ ի նմանէ, ըստ ճանապարհաց նորա եւ ըստ խորհրդոց նորա հատուցից նմա։ 10 Կերիցեն, եւ մի՛ յագեսցին. պոռնկեցան, եւ մի՛ յաջողեսցին. զի զՏէր թողին, անխտիր լինել ի պոռնկութիւն։ 11 Եւ զգինի եւ զարբեցութիւն ընկալաւ սիրտ ժողովրդեան իմոյ։ 12 Ի քուեայս հարցանէին, եւ գաւազանօք նորա պատմէին նմա.՝՝ այսով պոռնկութեան մոլորեցան, եւ պոռնկեցան յԱստուծոյ իւրեանց։ 13 Ի գլուխս լերանց զոհէին եւ ի վերայ բլրոց զենուին, ի ներքոյ կաղնեաց եւ կաղամախեաց եւ վարսաւոր ծառոց, զի հաճոյ թուէր հովանին. վասն այնորիկ պոռնկեսցին դստերք ձեր. եւ շնասցին հարսունք ձեր։ 14 Եւ ոչ արարից այց դստերաց ձերոց յորժամ պոռնկեսցին, եւ հարսանց ձերոց՝ յորժամ շնասցին. զի նոքա ընդ պոռնիկս թաթաւէին եւ ընդ նուիրեալսն զոհէին, եւ ժողովուրդն քո որ ոչ իմանայր զայն՝ խառնակէր ընդ պոռնիկս։ 15 Բայց դու, Իսրայէլ, մի՛ տգէտ լինիր, եւ Յուդա,՝՝ մի՛ մտանէք ի Գաղգաղա, եւ մի՛ ելանէք ի տուն Ովնայ, եւ մի՛ երդնուցուք ի Տէր կենդանի։ 16 Զի իբրեւ երինջ լծընկէց եղեւ ինձ Իսրայէլ. արդ արածեսցէ զնոսա Տէր իբրեւ զգառն յանդորրու։ 17 Հաղորդ կռոց Եփրեմ, եդ անձին իւրում գայթակղութիւն. ցանկացան կռոցն Քանանացւոց, ամենեքեան սիրեցին զգինի, թողէք նմա։ 18 Պոռնկեցան պոռնկութեամբ, սիրեցին զանարգութիւն ի հպարտութենէ նորա։ 19 Մրրիկ հողմոյ շնչեսցէ ի թեւս նորա, եւ ամաչեսցեն ի սեղանոց՝՝ իւրեանց։ |