ԾՆՈՒՆԴՔ 39 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)1 Եւ զՅովսէփ իջուցին յԵգիպտոս, եւ գնեաց զնա Պետափրէս ներքինի փարաւոնի, դահճապետ, այր Եգիպտացի, ի ձեռաց Իսմայելացւոցն որք իջուցին զնա անդր։ 2 Եւ էր Տէր ընդ Յովսեփայ, եւ էր այր աջողակ, եւ եղեւ ի տան տեառն իւրոյ յԵգիպտոս։ 3 Իբրեւ՝՝ գիտաց տէրն նորա թէ Տէր ընդ նմա է, եւ զամենայն զինչ եւ առնէր՝ Տէր յաջողէր ի ձեռս նորա։ 4 Եւ եգիտ Յովսէփ շնորհս առաջի տեառն իւրոյ, զի հաճոյ էր նմա. եւ կացոյց զնա ի վերայ տան իւրոյ, եւ զամենայն ինչ որ իւր էր՝ ետ ի ձեռս Յովսեփայ։ 5 Եւ եղեւ յետ կացուցանելոյ զնա ի վերայ տան իւրոյ եւ ի վերայ ամենայն իրիք որ ինչ էր նորա, եւ օրհնեաց Տէր զտուն Եգիպտացւոյն վասն Յովսեփայ. եւ եղեւ օրհնութիւն Տեառն ի վերայ ամենայն ընչից նորա ի տան եւ յանդի։ 6 Եւ եթող զամենայն որ ինչ իւր էր՝ ի ձեռս Յովսեփայ. եւ ոչ գիտէր զամենայն որ ինչ կայր ի տան իւրում, բայց միայն զհացն զոր ուտէր։ Եւ էր Յովսէփ ազնիւ երեսօք եւ գեղեցիկ տեսլեամբ յոյժ։ 7 Եւ եղեւ յետ բանիցս այսոցիկ եւ արկ կին տեառն իւրոյ զաչս իւր ի վերայ Յովսեփայ, եւ ասէ ցնա. Քունեա ընդ իս։ 8 Եւ նա ոչ կամեցաւ, եւ ասէ ցկին տեառն իւրոյ. Զի եթէ տէր իմ ոչ ճանաչէ ինչ ի տան իւրում վասն իմ՝՝. եւ զամենայն ինչ ետ ի ձեռս իմ. 9 եւ չիք ինչ ի տան աստ որ մեծ է քան զիս. եւ չիք ինչ զատեալ յինէն բայց ի քէն՝ զի կին նորա ես. եւ զիա՞րդ առնիցեմ զբանդ զայդ զչար եւ զմեծ, եւ մեղանչիցեմ առաջի Աստուծոյ։ 10 Եւ եղեւ իբրեւ խօսէր ընդ Յովսեփայ օր ըստ օրէ, եւ ոչ անսայր քունել ընդ նմա, եւ ոչ հուպ լինել։ 11 Եւ եղեւ օր ինչ այնպիսի, մտեալ Յովսէփ ի տունն գործել զգործ ինչ իւր. եւ ոչ ոք էր անդ յընտանեաց անտի ի ներքս։ 12 Բուռն եհար զձորձոց նորա եւ ասէ. Ննջեա ընդ իս։ Եւ նորա թողեալ զձորձս իւր ի ձեռս նորա, եւ փախեաւ եւ ել արտաքս։ 13 Եւ եղեւ իբրեւ ետես եթէ եթող զձորձս իւր ի ձեռս նորա եւ փախեաւ ել արտաքս, 14 կոչեաց զընտանիս տանն եւ ասէ. Տեսէք զի ած մեզ ծառայ Եբրայեցի խաղ առնել զմեզ. եմուտ առ իս եւ ասէ, Ննջեա ընդ իս. եւ ես աղաղակեցի ի ձայն բարձր։ 15 Եւ իբրեւ լուաւ թէ մեծաբարբառ աղաղակեցի, եթող զձորձս իւր առ իս եւ փախեաւ ել արտաքս։ 16 Եւ եդ զձորձսն առ իւր՝ մինչեւ եկն տէրն ի տուն իւր։ 17 Եւ խօսեցաւ ընդ նմա ըստ բանիցս այսոցիկ, եւ ասէ. Եմուտ առ իս ծառայն Եբրայեցի զոր ածեր մեզ՝ խաղ առնել զիս. եւ ասէ ցիս՝ Քունեա ընդ իս։՝՝ 18 Իսկ իբրեւ լուաւ թէ բարձրացուցի զբարբառ իմ եւ աղաղակեցի, եթող զձորձս իւր յիս եւ փախեաւ ել արտաքս։ 19 Եւ եղեւ իբրեւ լուաւ տէրն նորա զբանս կնոջն իւրոյ զոր խօսեցաւ ընդ նմա եւ ասէ, թէ Այսպէս արար ընդ իս ծառայն քո, բարկացաւ սրտմտմութեամբ։ 20 Եւ ա՛ռ տէրն Յովսեփայ, արկ զնա ի բանտ, ի տեղի ուր կալանաւորքն արքունի կապեալ կային ի բանտին։ 21 Եւ էր Տէր ընդ Յովսեփայ, եւ արկ զնովաւ ողորմութիւն, եւ ետ նմա շնորհս առաջի բանտապետին։ 22 Եւ ետ բանտապետն զբանտն ի ձեռս Յովսեփայ, եւ զամենայն կալանաւորսն որ էին ի բանտի անդ. եւ զամենայն որ ինչ գործէին անդ, նա էր որ գործէր։ 23 Եւ ոչ ինչ գիտէր բանտապետն զբանտին վասն նորա, զի ամենայն ի ձեռս Յովսեփայ էր. քանզի Տէր էր ընդ նմա, եւ զոր ինչ գործէր նա՝ Տէր յաջողէր ի ձեռս նորա։ |