ԺՈՂՈՎՕՂ 5 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)1 Մի՛ փութար բերանով քով, եւ մի՛ վաղվաղեսցէ սիրտ քո հանել բանս առաջի Աստուծոյ, զի Աստուած յերկինս է եւ դու յերկրի. վասն այնորիկ եղիցին բանք քո սակաւք։ 2 Զի հասանէ երազ ի բազմութեան փորձութեան, եւ ձայն անզգամի ի բազմութեան բանից։ 3 Եւ որպէս ինչ եւ ուխտիցես դու Աստուծոյ, մի՛ յամիցես հատուցանել զնա. զի ոչ են կամք ի ձեռս անզգամաց՝՝. դու որչափ ուխտիցես՝ հատո. 4 զի լաւ է քեզ չուխտել, քան ուխտել եւ ոչ հատուցանել։ 5 Մի՛ տար զբերան քո առ ի յանցուցանելոյ զմարմին քո. եւ մի՛ ասեր առաջի Աստուծոյ թէ՝ Անգիտութիւն է. զի մի՛ բարկասցի Աստուած ի բարբառ քո, եւ ապականեսցէ զգործս ձեռաց քոց։ 6 Վասն զի ըստ յաճախութեան երազոց է եւ ընդունայնութիւն բանից բազմաց. սակայն դու երկի՛ր յԱստուծոյ։ 7 Եթէ զզրպարտութիւն տնանկի եւ զյափշտակութիւն իրաւանց եւ արդարութեան տեսանիցես յերկրի, մի՛ զարմանայցես ի վերայ իրացն. զի բարձր ի վերայ բարձու պահէ, եւ բարձունք ի վերայ նոցա, եւ յաճախութիւն հողոյ։ 8 Ի վերայ ամենայնի՝ է թագաւոր ի վերայ անդոյն գործելոյ. եւ լիջիր դու հաւատարիմ յամենայնէ ի ծանր յափշտակելոյ անտի։՝՝ 9 Որ սիրէ զարծաթ՝ ոչ յագեսցի արծաթով, եւ որ սիրեաց ի բազմութեան իւրում զարդիւնս. քանզի եւ այն ունայնութիւն է։ 10 Ի բազմութեան արդարութեան յագեցան որք ուտէին զնա. եւ զի՞նչ արութիւն է նմա առ ի նմանէ, զի սկիզբն տեսանելոյ՝ աչք իւր են։՝՝ 11 Քաղցր քուն է աշխատաւորի՝ եթէ սակաւ եւ եթէ շատ կերիցէ. եւ որ յագին մեծանալով՝ չէ նմա համարձակ ի քուն մտանել։ 12 Է խրատ մի՝՝ զոր տեսի ի ներքոյ արեգական. մեծութիւն պահեալ ումեք առ ի նմանէ չարոյ իւրում. 13 եւ կորիցէ մեծութիւն նորա՝ եւ նա՝՝ ի զբաղման չարի է. ծնաւ որդի՝ եւ ոչ գոյ ի ձեռին նորա եւ ոչ ինչ։ 14 Որպէս ել յորովայնէ մօր իւրոյ մերկ, դառնայ երթալ՝ որպէս եւ եկեալն էր, եւ ոչ ինչ առցէ ի վաստակոյ իւրմէ, եթէ երթիցէ ի ձեռին իւրում։ 15 Նա եւ այն իսկ ախտ չար է, զի որպէս եկն՝ նոյնպէս եւ երթիցէ. եւ զի՞նչ օգուտ իցէ նմա ի վաստակոց անտի զոր ջանայ նա հողմոյ։ 16 Զի ամենայն աւուրք նորա խաւար եւ սուգ՝՝, եւ ի բազում սրտմտութեան եւ ի հիւանդութեան եւ ի բարկութեան։ 17 Արդ աւասիկ զոր տեսի ես՝ բարի է ուտելն եւ ըմպել, եւ տեսանել զբարութիւն յամենայն վաստակս իւր՝ զոր ջանայցէ ընդ արեգակամբ ի թիւ աւուրց կենաց իւրոց զոր ետ նմա Աստուած. զի այն է բաժին նորա։ 18 Քանզի ամենայն մարդ՝ որում ետ նմա Աստուած մեծութիւն եւ ինչս, եւ իշխան արար զնա ուտել ի նոցանէ, եւ առնուլ զբաժին իւր եւ ուրախ լինել ի վաստակս իւր, այն պարգեւ Աստուծոյ է։ 19 Զի բազում աւուրս յիշեսցէ զկենաց իւրոց. զի Աստուած զբօսացուցանէ զնա՝՝ յուրախութեան սրտի իւրոյ։ |