ԳՈՐԾՔ ԱՌԱՔԵԼՈՑ 5 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)1 Իսկ այր ոմն Անանիա անուն հանդերձ կնաւ իւրով Սափիրաւ վաճառեաց ագարակ. 2 եւ խորեաց ի գնոց անտի՝ գիտելով եւ կնոջն, եւ եբեր մասն ինչ եդ առ ոտս առաքելոցն։ 3 Ասէ Պետրոս. Անանիա, ընդէ՞ր ելից Սատանայ զսիրտ քո ստել քեզ Հոգւոյն Սրբոյ, եւ խորել ի գնոց գեղջն. 4 ո՞չ ապաքէն մինչ կայրն՝ քո էր, եւ ի վաճառելն՝ ընդ քո իշխանութեամբ էր. զի՞ է զի եդիր ի սրտի քում զիրս զայս. ոչ ստեցեր մարդկան, այլ Աստուծոյ։ 5 Եւ լուեալ Անանիա զբանս զայսոսիկ՝ անկաւ եւ եհան զոգի. եւ եղեւ ահ մեծ ի վերայ ամենեցուն որ լուանն զայն։ 6 Յոտն կացին երիտասարդքն եւ ամփոփեցին զնա, եւ տարան թաղեցին։ 7 Եւ եղեւ իբրեւ ժամք երեք անցին, եւ կին նորա ոչ գիտէր զինչ եղեալն էր, եմուտ ի ներքս։ 8 Պատասխանի ետ նմա Պետրոս եւ ասէ. Ասա դու ինձ թէ ա՞յնչափ գնոց զգեղն վաճառեցէք։ Եւ նա ասէ. Այո, այնչափ։ 9 Եւ ասէ ցնա Պետրոս. Զի՞ է զի միաբանեցէք դուք փորձել զՀոգին Տեառն. ահա ոտքն որ թաղեցին զայրն քո ի դրանն՝ հանցեն եւ զքեզ։ 10 Եւ անկաւ անդէն առ ոտս նորա եւ եհան զոգի, մտին երիտասարդքն, գտին զնա մեռեալ եւ հանին թաղեցին առ առն իւրում։ 11 Եւ եղեւ երկեւղ մեծ ի վերայ ամենայն եկեղեցւոյն, եւ ի վերայ ամենեցուն որ լուանն զայն։ Է. 12 Եւ ի ձեռս առաքելոցն լինէին նշանք եւ արուեստք բազումք ի ժողովրդեանն. եւ էին միաբան ամենեքեան ի սրահին Սողոմովնի։ 13 Եւ յայլոց անտի ոչ ոք իշխէր մերձենալ առ նոսա. այլ յարգէր զնոսա ժողովուրդն։ 14 Եւ առաւել եւս յաւելուին հաւատացեալքն ի Տէր, բազմութիւն արանց եւ կանանց. 15 մինչեւ ի հրապարակսն հանել զհիւանդս, եւ դնել պատգարակօք եւ մահճօք իւրեանց, զի ընդ անցանելն Պետրոսի՝ գոնէ հովանի նորա հասցէ ումեք ի նոցանէ։ 16 Եւ ժողովէր բազմութիւնն շուրջ ի քաղաքաց անտի յԵրուսաղէմ, բերէին զհիւանդս եւ զնեղեալս յայսոց պղծոց, որք եւ բժշկէին ամենեքեան։ 17 Յարուցեալ քահանայապետն եւ ամենեքին որ ընդ նմա, աղանդ սադուկեցւոց, լցան նախանձու։ 18 Եւ արկին զձեռս յառաքեալսն եւ եդին զնոսա հրապարակաւ ի բանտի՝՝։ 19 Ապա հրեշտակ Տեառն գիշերի եբաց զդուրս բանտին, եւ հանեալ զնոսա՝ ասէ. 20 Գնացէք կացէք ի տաճարին, եւ խօսեցարուք ընդ ժողովրդեանն զամենայն պատգամս կենացս այսոցիկ։ 21 Եւ իբրեւ լուան, մտին ընդ առաւօտն ի տաճարն եւ ուսուցանէին։ Եկն քահանայապետն եւ որ ընդ նմա, կոչեցին միաբան զատեանն եւ զամենայն ծերակոյտ որդւոցն Իսրայելի, եւ առաքեցին ի բանտն ածել զնոսա։ 22 Եւ իբրեւ եկին սպասաւորքն, ոչ գտին զնոսա ի բանտին. դարձեալ անդրէն պատմեցին, 23 եւ ասեն թէ՝ Զբանտն գտաք փակեալ ամենայն զգուշութեամբ, եւ զպահապանսն՝ զի կային առ դրանն, բացաք եւ ի ներքս զոք ոչ գտաք։ 24 Իբրեւ լուան զբանս զայս իշխանք տաճարին եւ քահանայապետքն՝՝, հիանային վասն նոցա, թէ զի՛նչ արդեւք լինիցի այն։ 25 Եւ եկն ոմն պատմեաց նոցա թէ՝ Ահա արքն զորս եդիք ի բանտին՝ կան ի տաճարին, եւ ուսուցանեն զժողովուրդն։ 26 Յայնժամ երթեալ իշխանն սպասաւորօքն հանդերձ՝ ած զնոսա ոչ բռնութեամբ, քանզի երկնչէին ի ժողովրդենէն զի մի՛ քարկոծեսցին։ 27 Եւ ածեալ զնոսա՝ կացուցին յատենի. եհարց զնոսա քահանայապետն 28 եւ ասէ. Ո՞չ պատուիրելով պատուիրեցաք ձեզ մի՛ ուսուցանել յանունն յայն. եւ արդ ահաւասիկ լցէք զԵրուսաղէմ ուսմամբդ ձերով, եւ կամիք ածել ի վերայ մեր զարիւն զառնն զայնորիկ։ 29 Պատասխանի ետ Պետրոս եւ առաքեալքն եւ ասեն. Հնազանդել պարտ է Աստուծոյ առաւել քան մարդկան։ 30 Աստուած հարցն մերոց յարոյց զՅիսուս զոր դուքն սպանէք կախեալ զփայտէ։ 31 Զնա Աստուած Առաջնորդ եւ Փրկիչ բարձրացոյց աջովն իւրով տալ ապաշխարութիւն Իսրայելի եւ թողութիւն մեղաց։ 32 Եւ մեք եմք նորա վկայք բանիցս այսոցիկ, եւ Հոգին Սուրբ զոր ետ Աստուած հնազանդելոց իւրոց։ 33 Եւ նոքա իբրեւ լուան, առատանային եւ խորհէին սպանանել զնոսա։ ԲԱ. 34 Յարուցեալ ոմն ի մէջ ատենին, փարիսեցի, որում անուն էր Գամաղիէլ, օրէնսուսոյց, պատուական ամենայն ժողովրդեանն, հրամայեաց սակաւիկ մի զարսն արտաքս տանել։ 35 Եւ ասէ ցնոսա. Արք Իսրայելացիք, հայեցարուք ի ձեզ վասն արանցս այսոցիկ զինչ արժան իցէ գործել։ 36 Յառաջ քան զաւուրս զայսոսիկ յարեաւ Թեւդաս ասել զանձնէ թէ իցէ ոմն. յոր անկան արք թուով իբրեւ չորեքհարեւր, որ սպանաւ, եւ ամենեքեան որ միաբանեալ էին ընդ նմա՝ քակտեցան եւ եղեն յոչինչ։ 37 Յետ նորա յարեաւ Յուդաս Գալիլեացի յաւուրս աշխարհագրին, եւ ապստամբեցոյց ժողովուրդ բազում զկնի իւր. եւ նա կորեաւ, եւ ամենեքեան որ նմայն հաւանեալ էին՝ ցրուեցան։ 38 Եւ զարդիս ասեմ ձեզ. Ի բաց կացէք յարանցդ յայդցանէ եւ թոյլ տուք դոցա, զի թէ ի մարդկանէ իցէ խորհուրդդ այդ կամ գործդ, քակտեսցի. 39 ապա թէ յԱստուծոյ է, ոչ կարէք քակտել զդոսա, գուցէ եւ աստուածամարտք գտանիցիք։ 40 Հաւանեցան նմա, եւ կոչեցեալ զառաքեալսն՝ գան հարին, եւ պատուիրեցին մի՛ եւս խօսել յանուն Յիսուսի, եւ արձակեցին զնոսա։ 41 Եւ նոքա գնացին խնդալով յերեսաց ատենին, զի վասն անուանն արժանի եղեն անարգելոյ։ 42 Եւ զամենայն օր ի տաճարին եւ առտնին ոչ դադարէին ուսուցանել եւ աւետարանել զՅիսուս Քրիստոս։ |