ԳՈՐԾՔ ԱՌԱՔԵԼՈՑ 26 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)1 Եւ Ագրիպպաս ասէ ցՊաւղոս. Հրամայեալ է քեզ վասն քո խօսել։ Յայնժամ Պաւղոսի ձգեալ զձեռն առնէր պատասխանի. 2 Վասն ամենայն ամբաստանութեան Հրէիցդ զինէն, արքայ Ագրիպպա, համարիմ զանձն երանելի, զի քո առաջի այսօր տալոց եմ պատասխանի։ 3 Մանաւանդ զի գիտակ իսկ ես ամենայն կրօնից եւ խնդրոց Հրէից. վասն որոյ աղաչեմ երկայնմտութեամբ լսել ինձ։ 4 Քանզի կենաց իմոց որ ի մանկութենէ, ի սկզբանէ լեալ յազգի անդ իմում յԵրուսաղէմ, տեղեակ են ամենայն Հրեայք։ 5 Յառաջագոյն գիտեն ի վաղուց հետէ, եթէ կամիցին վկայել, զի ըստ ճշմարտագոյն կրօնից օրինացն մերոց կեցեալ եմ փարիսեցի։ 6 Եւ արդ վասն յուսոյն առ հարսն եղելոյ աւետեացն յԱստուծոյ՝ դատեալ կամ յատենի. 7 յոր երկոտասան ազգատոհմին մերոյ անպակաս զցայգ եւ զցերեկ պաշտեալ ակն ունին հասանել. վասն որոյ յուսոյ ամբաստանիմ, արքայ, ի Հրէիցդ։ 8 Զի՞նչ անհաւատ թուի ձեզ եթէ Աստուած զմեռեալս յարուցանէ։ 9 Ես իսկ ինքնին պատշաճ համարէի զբազում ինչ հակառակ անուանն Յիսուսի Նազովրեցւոյ գործել։ 10 Զոր եւ արարի իսկ յԵրուսաղէմ. եւ զբազումս ի սրբոցն ես բանտարգել առնէի, ի քահանայապետիցն առեալ իշխանութիւն. եւ զսպանելոցն նոցա բերէի համար՝՝։ 11 Եւ ըստ ամենայն ժողովրդոցն բազում անգամ պատժեալ զնոսա՝ բռնադատէի հայհոյել. առաւել եւս մոլեալ ի վերայ նոցա՝ հալածէի մինչեւ յարտաքին քաղաքսն։ ԷԴ. 12 Որովք գնացեալ ի Դամասկոս՝ իշխանութեամբ եւ հրամանօք քահանայապետիցն, 13 զմիջաւուրբն ի ճանապարհի տեսի, արքայ, յերկնից առաւել քան զլուսաւորութիւն արեգական ծագեալ զինեւ լոյս, եւ զնոքօք որ ընդ իսն երթային։ 14 Եւ յամենեցուն մեր անկանելն յերկիր, լուայ ձայն որ ասէր ցիս Հեբրայեցւոց բարբառովն. Սաւուղ, Սաւուղ, զի՞ հալածես զիս. խիստ է քեզ ընդդէմ խթանի աքացել։ 15 Եւ ես ասեմ. Ո՞ ես, Տէր։ Եւ Տէր ասէ. Ես եմ Յիսուս զոր դուն հալածես։ 16 Այլ արի եւ կաց ի վերայ ոտից քոց, զի վասն այսորիկ երեւեցայ քեզ առնուլ զքեզ ի ձեռն պաշտօնեայ եւ վկայ որոց տեսերդ զիս. եւ որոց երեւեցայց քեզ. 17 փրկել զքեզ ի ժողովրդենէդ եւ ի հեթանոսաց, յորս ես առաքեցից զքեզ. 18 բանալ զաչս նոցա, դարձուցանել ի խաւարէ ի լոյս, եւ յիշխանութենէ Սատանայի՝ յԱստուած. առնուլ նոցա զթողութիւն մեղաց, եւ վիճակ ընդ սուրբս հաւատովքն որ յիս։ 19 Ուստի, արքայ Ագրիպպա, ոչ եղէ անհաւան երկնաւոր տեսլեանն. 20 այլ նախ որոց ի Դամասկոս եւ յԵրուսաղէմ էին, եւ ընդ ամենայն գաւառսն Հրէաստանի եւ ի հեթանոսս, պատմեցի զղջանալ եւ դառնալ յԱստուած կենդանի, արժանի ապաշխարութեան գործս գործել։ 21 Վասն այսորիկ Հրէից կալեալ զիս ի տաճարին՝ կամէին սպանանել։ 22 Օգնութիւն հասեալ առ յԱստուծոյ՝ մինչեւ ցայսօր կացի վկայեալ փոքու եւ մեծի, ոչ ինչ արտաքոյ ասել քան զոր մարգարէքն եւ Մովսէս խօսեցան զհանդերձելոցն լինելոյ. 23 եթէ չարչարելոց է Քրիստոսն, եթէ առաջին ի յարութենէ մեռելոց՝ լոյս պատմելոց է ժողովրդեանն եւ հեթանոսաց։ 24 Եւ նորա զայս պատասխանի տուեալ, Փեստոս ի ձայն մեծ ասէ. Մոլիս, Պաւղէ, բազում դպրութիւնք զքեզ ի մոլութիւն դարձուցանեն։ 25 Իսկ Պաւղոս ասէ. Ոչ մոլիմ, քաջդ Փեստոս, այլ զցածութեան եւ զճշմարտութեան բանս բարբառիմ։ 26 Գիտակ իսկ է այսոցիկ արքայ, ընդ որում եւ համարձակեալդ խօսիմ. քանզի ծածկել ի քէն իմիք ի սոցանէ չառնում յանձն. զի ոչ եթէ յանկեան ուրեք գործեալ իցէ այս։ 27 Հաւատա՞ս, արքայ Ագրիպպա, մարգարէից. գիտեմ զի հաւատաս։ 28 Եւ ասէ Ագրիպպաս ցՊաւղոս. Փոքու իմն հաւանեցուցանես զիս լինել քրիստոնեայ։ 29 Եւ Պաւղոս ասէ. Խնդրէի յԱստուծոյ ե՛ւ փոքու ե՛ւ մեծաւ ոչ միայն զքեզ, այլ զամենեսեան որ լսեն ինձ այսօր՝ լինել այսպիսի որպէս եւ եսս եմ, բաց ի կապանաց աստի։ 30 Յոտն եկաց արքայն եւ դատաւորն եւ Բերինիկէ, եւ որ ընդ նոսայն նստէին։ 31 Եւ իբրեւ գնացին, խօսէին ընդ միմեանս եւ ասէին թէ՝ Ոչ ինչ արժանի մահու կամ կապանաց գործէ այրս այս։ 32 Իսկ Ագրիպպաս ցՓեստոս ասէ. Արձակել մարթ էր զայրս զայս, եթէ ոչ էր բողոքեալ ի կայսր։ |