ԳՈՐԾՔ ԱՌԱՔԵԼՈՑ 14 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)1 Եւ եղեւ յԻկոնիոն ի միասին մտանել նոցա ի ժողովուրդ Հրէիցն եւ խօսել նոյնպէս, մինչեւ հաւատալ Հրէից եւ Յունաց բազմաց յոյժ։ 2 Բայց անհաւան Հրեայքն յարուցին եւ չարացուցին զանձինս հեթանոսացն ի վերայ եղբարց։ 3 Բազում ժամանակս շրջէին, համարձակեալք Տեառն վկայութեամբ, բանի շնորհաց իւրոց, եւ տալ՝՝ նշանս եւ արուեստս լինելոյ ի ձեռս նոցա։ 4 Եւ եղեն հերձուածք բազմութեան քաղաքին, ոմանք էին ի Հրեայսն, եւ ոմանք յառաքեալսն։ 5 Իբրեւ եղեւ դիմել հեթանոսացն եւ Հրէից իշխանօքն իւրեանց ի թշնամանել եւ ի քարկոծել զնոսա, 6 ազդ եղեալ նոցա՝ փախեան ի քաղաքսն Լիկայոնացւոց ի Լիւստրա եւ ի Դերբէ եւ շուրջ զգաւառաւն, եւ անդ աւետարանէին։ ԴԲ. 7 Եւ այր մի Լիւստրացի տկար յոտից նստէր՝ կաղ յորովայնէ մօր իւրոյ, որոյ երբեք չէր գնացեալ։ 8 Սա լուաւ զխօսսն Պաւղոսի, որոյ հայեցեալ ի նա եւ տեսեալ թէ ունի հաւատս փրկութեան, 9 ասէ մեծաձայն. Քեզ ասեմ յանուն Տեառն մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի.՝՝ Յոտն կաց ի վերայ ոտից քոց ուղիղ։ Եւ վազվազէր եւ գնայր։ 10 Եւ ժողովրդոցն տեսեալ զոր արարն Պաւղոս՝ բարձին զձայնս իւրեանց Լիկայոնարէն եւ ասեն. Աստուածք նմանեալք մարդկան իջին առ մեզ։ 11 Եւ կոչէին զԲառնաբաս Դիոս, եւ զՊաւղոս՝ Հերմէս, քանզի նա էր առաջնորդ բանին։ 12 Իսկ քուրմն Դիայ որ կայր առաջի քաղաքին, ցուլս եւ պսակս հասուցեալ ի դուռնն՝ հանդերձ բազմութեամբքն կամէր զոհել։ 13 Եւ լուեալ առաքելոցն Բառնաբայ եւ Պաւղոսի, պատառեալ զհանդերձս իւրեանց՝ արտաքս վազեցին յամբոխէն. աղաղակէին 14 եւ ասէին. Արք, զի՞նչ գործէք զայդ. մեք ձեզ նմանողք կարեօք մարդիկ եմք, աւետարանել ձեզ յայդպիսի ունայնութեանց դառնալ յԱստուած կենդանի, որ արար զերկինս եւ զերկիր եւ զծով եւ զամենայն որ ի նոսա։ 15 Որ յանցեալ ազգսն թոյլ ետ ամենայն հեթանոսաց գնալ ի ճանապարհս իւրեանց։ 16 Եւ սակայն ոչ եթէ առանց վկայութեան զինքն եթող՝ բարերարութեամբն տալ յերկնից ձեզ անձրեւս եւ ժամանակս պտղաբերս, լնուլ կերակրովք եւ ուրախութեամբ զսիրտս ձեր։ 17 Եւ զայս ասացեալ՝ հազիւ լռեցուցանէին զժողովուրդսն ի չզոհելոյ նոցա. այլ գնալ յիւրաքանչիւր տեղիս։՝՝ ԴԳ. 18 Եւ ի շրջելն նոցա եւ յուսուցանել, եկին հասին յԱնտիոքէ եւ յԻկոնիոնէ Հրեայք. եւ ի վիճել նոցա համարձակութեամբ,՝՝ պատրեցին զժողովուրդսն ի բաց կալ ի նոցանէ, եւ ասէին թէ՝ Ոչինչ ճշմարտութիւն ասեն, այլ զամենայն ստեն՝՝. եւ քարկոծեալ զՊաւղոս՝ քարշեցին արտաքս քան զքաղաքն, եւ համարէին զնա մեռեալ։ 19 Եւ ի պատել զնովաւ աշակերտացն՝ յարեաւ եմուտ ի քաղաքն, եւ ի վաղիւ անդր ել Բառնաբաւ հանդերձ ի Դերբէ։ 20 Աւետարանեալ ի քաղաքին յայնմիկ եւ աշակերտեալ զբազումս՝ դարձան ի Լիւստրա եւ յԻկոնիոն եւ յԱնտիոքիա, 21 հաստատել զանձինս աշակերտելոցն եւ մխիթարել կալ հաստատուն ի հաւատսն. եւ թէ՝ Բազում նեղութեամբք պարտ է մեզ մտանել յարքայութիւնն Աստուծոյ։ 22 Ձեռնադրեցին նոցա ըստ եկեղեցւոյ՝ երիցունս, աղօթս արարեալ հանդերձ պահովք՝ յանձն արարին զնոսա Տեառն յոր հաւատացեալ էին։ 23 Եւ շրջեալ ընդ Պիսիդիայ եկին ի Պամփիւլիա։ 24 Եւ խօսեցեալ ի Պերգէ զբանն Տեառն՝ իջին յԱտտալիա։ 25 Եւ անտի նաւարկեալ գնացին յԱնտիոք, ուստի էին յանձն արարեալ շնորհացն Աստուծոյ ի գործն զոր կատարեցին։ 26 Եկեալ եւ ժողովեալ զեկեղեցին՝ պատմեցին որչափ արար Աստուած ընդ նոսա. եւ զի եբաց հեթանոսաց դուռն հաւատոց։ 27 Շրջէին ժամանակս ոչ սակաւս ընդ աշակերտսն։ |