ԹԱԳԱՒՈՐՈՒԹԵԱՆՑ ՉՈՐՐՈՐԴ 7 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)1 Եւ ասէ Եղիսէ. Լուր զբան Տեառն. այսպէս ասէ Տէր. Քանզի վաղիւ այս ժամ իցէ գրիւ մի նաշհոյ սկեղ միոյ, եւ երկու գրիւք գարւոյ՝ սկեղ միոյ ի դրունս Սամարիայ։ 2 Եւ պատասխանի ետ սպառազէնն յորոյ արքայ յենոյր ի ձեռն նորա՝ Եղիսէի եւ ասէ. Եթէ սահանս յերկինս արասցէ Տէր, միթէ լինիցի՞ բանդ այդ։ Եւ ասէ Եղիսէ. Ահա տեսցես աչօք քովք, եւ անտի մի՛ կերիցես։ 3 Եւ էին արք չորք բորոտք առ դրան քաղաքին, եւ ասեն այր ցընկեր իւր. Զի՞ նստիմք աստ եւ մեռանիմք. 4 եթէ ասեմք՝ եթէ մտցուք ի քաղաք, սով է ի քաղաքին, եւ մեռանիմք անդ. եւ եթէ աստէն նստիցիմք, սակայն մեռանիմք. եւ արդ եկայք դիմեսցուք ի բանակն Ասորւոց. եթէ ապրեցուսցեն զմեզ, կեցցուք, եւ եթէ սպանցեն զմեզ, մեռցուք։ 5 Եւ յարեան ընդ արշալուրշսն մտանել ի բանակն Ասորւոց, եւ եկին ի մասն ինչ՝՝ բանակին Ասորւոց, եւ ահա ոչ գոյր անդ մարդ. 6 զի Տէր հնչեցոյց ի բանակն Ասորւոց շաչիւն կառաց եւ բարբառ զօրու մեծի. եւ ասեն այր ցեղբայր իւր. Արդ ի վարձու կալաւ ի վերայ մեր արքայն Իսրայելի զթագաւորս Քետացւոց, եւ զթագաւորս Եգիպտացւոց։ 7 Եւ յարեան եւ փախեան ընդ մութն, եւ թողին զվրանս իւրեանց եւ զձիս իւրեանց եւ զէշս իւրեանց ի բանակին որպէս եւ կային, եւ փախեան մարդապուր։ 8 Եւ մտին բորոտքն մինչեւ ի մասն մի՝՝ բանակին, մտին ի վրան մի եւ կերան եւ արբին. եւ առին անտի արծաթ եւ ոսկի եւ հանդերձս, եւ գնացին եւ չոգան թաքուցին. եւ դարձան եւ մտին յայլ վրան, եւ առին անտի եւ չոգան եւ թաքուցին։ 9 Եւ ասեն այր ցընկեր իւր. Ոչ այսպէս է՝՝ զոր մեքս առնեմք. օրս այս օր աւետեաց է, եւ մեք լռիցե՞մք, եւ մնայցեմք լուսո՞յ առաւօտու, եւ գտանիցեմք անօրէնութիւն. բայց արդ եկայք մտցուք եւ պատմեսցուք զայս ի տան թագաւորին։ 10 Եւ մտին եւ աղաղակեցին առ դրան քաղաքին, եւ պատմեցին նոցա եւ ասեն. Մտաք ի բանակն Ասորւոց, եւ ոչ գոյր անդ այր եւ ոչ ձայն մարդոյ, բայց միայն ձիք կապեալք եւ էշք կապեալք, եւ վրանք նոցա նոյնպէս կան։ 11 Եւ աղաղակեցին բարապանքն, եւ ազդ արարին ի տուն թագաւորին ի ներքս։ 12 Եւ յարեաւ արքայ գիշերայն, եւ ասէ ցծառայս իւր. Պատմեցից ձեզ զոր ինչ արարին մեզ Ասորիքն. գիտացին թէ մեք սովիմք, ելին ի բանակէն եւ թաքեան ի բացի, ասեն. Թերեւս ելցեն ի քաղաքէն, եւ ըմբռնեսցուք զնոսա կենդանւոյն, եւ մտցուք ի քաղաքն եւ ելցուք՝՝։ 13 Եւ պատասխանի ետ մի ոմն ի ծառայից նորա եւ ասէ. Առցեն հինգ ի ձիոց մնացելոց որ մնացեալ են աստէն յամենայն բազմութենէ Իսրայելի նուազութիւն, եւ առաքեսցուք անդր եւ տեսցուք։ 14 Եւ առին երկուս հեծեալս ձիոց, եւ առաքեաց արքայ զհետ արքային Ասորւոց եւ ասէ. Երթայք եւ տեսէք։ 15 Եւ գնացին զհետ նոցա մինչեւ ցՅորդանան. եւ ահա ամենայն ճանապարհն լի էր հանդերձիւ եւ կահիւ՝ զոր ընկեցին Ասորիքն ի խուճապելն իւրեանց. եւ դարձան հրեշտակքն եւ պատմեցին արքայի։ 16 Եւ ել ժողովուրդն եւ յափշտակեաց զբանակն Ասորւոց. եւ եղեւ գրիւ նաշհոյ՝ սկեղ միոյ, եւ երկու գրիւք գարւոյ սկեղ ըստ բանին Տեառն։ 17 Եւ արքայ կացոյց զսպառազէնն, յորոյ յենոյր արքայ ի ձեռս նորա, եւ կոխեաց զնա ի խռանն ժողովուրդն առ դրանն, եւ մեռաւ, որպէս խօսեցաւ այրն Աստուծոյ, որ խօսեցաւ յիջանել հրեշտակին առ նա։ 18 Եւ եղեւ որպէս խօսեցաւ Եղիսէ ընդ արքայի եւ ասէ, թէ՝ Երկու գրիւք գարւոյ սկեղ միոյ լինիցին, եւ գրիւ նաշհոյ՝ սկեղ. եւ եղիցի վաղիւ ի սոյն ժամ ի դրունս Սամարիայ։ 19 Եւ պատասխանի ետ սպառազէնն Եղիսէի եւ ասէ. Եթէ սահանս յերկինս արասցէ Տէր, միթէ լինիցի՞ բանդ այդ։ Եւ ասէ Եղիսէ. Ահա տեսցես աչօք քովք եւ անտի մի՛ կերիցես։ 20 Եւ եղեւ նմա այնպէս. եւ կոխեաց զնա ժողովուրդն ի խռանն առ դրանն, եւ մեռաւ։ |